Korea Północna

WIADOMOŚCI OGÓLNE.
Nazwa: Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna (KRL-D), Chosǒn minjujuǔi inmin konghwaguk, Położenie: państwo we wsch. Azji, w pn. części Płw. Koreańskiego, nad M. Żółtym i M. Japońskim. Kraj rozciąga się od 37º50' do 42º50' N i od 124º10' do 129º15'E.; Stolica: Phenian; Powierzchnia: 120,5 tys. km2 (2/5 powierzchni Polski), pow.ladu: 120 410 km, pow. wód: 130 km; Dl. Granic: 1673 km; linia brzegowa 2495 km, Najwyższy punkt: Paektu-san 2744m; najniższy punkt: M. Japońskie 0m; Ludność: 22,8 mln mieszk. (1997) ; Język urzędowy: koreański; Jednostka monetarna: won; Święto narodowe: 9 września (rocznica utworzenia Korei Północnej 1948); Podział administracyjny: 9 prowincji, 3 miasta wydzielone (Phenian, Hamhyng, Czhongdzin) i dystrykt specjalny (Kesong) ; Granica: z Chinami (1416 km), Federacją Ros. (17km) i Koreą Pd. (poprzez strefę zdemilitaryzowaną – 238 km) ; Głowa państwa: Kim Dzong Il; Szef rządu: Hong Song Nam; Parlament: Najwyższe Zgromadzenie Ludowe (Czhwego inmin hweyi)

HISTORIA.
1948 powstały 2 państwa koreańskie: Korea Południowa i Korea Północna. Historia Korei od 1945: Korea Pn. utworzona w 1948r. przez komunistów w sowieckiej strefie okupacyjnej. Dążąc do przyłączenia Korei Pd. wywołała wojnę koreańską 1950-53. Wojna na Półwyspie Koreańskim wywołana napaścią komunistycznej Korei Pn. na demokratyczną Koreą Pd. W trakcie walk Korei Pd. pomocy udzieliły wojska ONZ (głównie USA). W czerwcu 1951 front ustabilizował się na 38 równoleżniku, rozpoczęte wtedy rokowania zakończyły się rozejmem.
W końcu lat 90 m.in. z powodu dramatycznego braku żywności i konieczności uzyskania pomocy międzynarodowej, zmuszona była do ustępstw w negocjacjach z Koreą Pd., USA i Japonią w celu normalizacji stosunków na Półwyspie i przełamaniu międzynarodowej izolacji. Obecnie po "odwilży" z 2000r. Korea Pn. na początku 2003r wznowiła produkcję broni atomowej, przez co zostały nadszarpnięte stosunki międzynarodowe.

CHARAKTERYSTYKA SRODOWISKA PRZYRODNICZEGO.
Większą część powierzchni Korei Północnej stanowią góry i wyżyny; na pn. i pn.-wsch. ciągną się G. Północnokoreańskie, zbudowane gł. z krystal. Skał prekambru (gł. gnejsy), rozciętych głębokimi rowami tektonicznymi; składają się z wielu pasm górskich i rozległych płaskowyżów (Wyż. Amnokańska, Kema — wzniesione 1000–2000 m); na wyż. Kema, na granicy z Chinami znajduje się najwyższy szczyt kraju; wzdłuż wsch. wybrzeża G. Wschodniokoreańskie z najwyższym, granitowym pasmem G. Diamentowych (Pirobong, 1638 m) na granicy z Koreą Pd., stromo opadają ku wąskiej nizinie nad M. Japońskim, łagodnie, szeregiem rozczłonkowanych, niewysokich pasm górskich do aluwialnej niziny nad M. Żółtym. Wybrzeże M. Japońskiego słabo rozwinięte, M. Żółtego — silnie rozczłonkowane, riasowe. Klimat umiarkowany monsunowy, chłodny na pn., ciepły na pd.; średnia temperatura w styczniu od –15C i –8C na pn. do –6C na pd. (absolutne minima w górach, na pn. kraju — poniżej –40C), w lipcu od 18C do powyżej 20C; średnia roczna suma opadów od 800–1000 mm na nizinach do 1300 mm w górach; 70% opadów występuje od czerwca do września (ciepły, wilgotny monsun znad O. Spokojnego); wczesną jesienią do wybrzeży docierają tajfuny. Siec rzeczna jest bardzo dobrze rozwinieta. Gęsta sieć krótkich, zasobnych w wodę rzek górskich, wyzyskiwanych do celów hydroenergetycznych; gł. rz.: Amnok-kang (chiń. Yalu Jiang, dł. 790 km, uchodzi do M. Żółtego) i Tuman-gang (chiń. Dumen Jiang, uchodzi do M. Japońskiego) wyznaczają granicę z Chinami. Niewiele jest jezior naturalnych. W górach na pn. powstał system sztucznych zbiorników wodnych. Lasy pokrywają ok. 75% pow. kraju; na nizinach i niższym piętrze gór lasy liściaste zrzucające liście na zimę, z udziałem lipy amurskiej, dębów i klonów, obecnie mocno wytrzebione, w wyższym piętrze gór, zwł. na pn. kraju, panuje tajga złożona z modrzewi, limby koreańskiej, jodeł i świerków; powyżej 2000 m bezdrzewna roślinność wysokogórska. Przeważają słabo wykształcone gleby górskie; na nizinach gleby brunatne i mady.

LUDNOŚĆ I OSADNICTWO.
KRL-D należy do grupy państw azjatyckich, które są najbardziej jednorodne z punktu widzenia etnicznego i narodowościowego. Koreę Północną zamieszkują gł. Koreańczycy (99,8%), poza tym Chińczycy.

Utrzymuje się duży przyrost naturalny — ok. 18‰ rocznie (1985–90), jednak w ostatnich latach zmalał do 11‰ ( w tym współczynnik urodzeń 18‰, a zgonów 7‰). Przyczynił się do tego głęboki kryzys gospodarki, co m.in. w połączeniu z nasileniem się emigracji, przyniosło spadek liczby mieszkańców. Społeczeństwo młode, 29% ludności ma poniżej 15 lat. Średnia długość życia wynosi 44 lata dla kobiet i 68 lat dla mężczyzn.



Średnia gęstość zaludnienia wynosi 190 mieszk. na km2;
Siec osadnicza Koreańskiej Republiki Ludowo Demokratycznej:

Nazwa prowincji Powierzchnia w tys. km ² Ludność w tys. (1982r) Gęstość zaludnieniaOsób/km²
M.wydz. PhenianM.wydz. NamphoPhiongan PdPhiongan PnM.wydz. KeasongHwanghe PnHwanghe PdM.wydz.CzhongdzinHamgiong PnHamgiong PdKangwonCzaganJangan

Od czasu rozpoczęcia w 1950 r ekstensywnej indusrtrializacji, gwałtownie wzrósł odsetek ludności miejskiej (z 31% do 60%). Było to związane z masowym budownictwem mieszkaniowym typu blokowego. Miasta występują głownie na wybrzeżach, a największe ośrodki przy ujściach rzek. Zatem obecnie większość ludności skupia się na nizinach i mieszka w miastach (64% — 1989) Rzadsze zaludnienie notuje się na obszarze gorsko - wyzynnym (Pogórze Północnokoreańskie). Ostatni to teren wsi, których łączna liczba w KRL-D wynosi ok. 3 tys.

Lata Liczba ludności w tys. ogółem Liczba ludności w tys. miejskiej Ludność miejska w % ogółu ludności
.
GOSPODARKA.
Gospodarka kraju jest planowana centralnie, a dochody pochodzą głownie z przemysłu wydobywczego i rolnictwa. Sektor państwowy obejmuje całość gospodarki. W planach gosp. po 1953 największe środki przeznaczano na rozwój przemysłu ciężkiego (przy techn. pomocy ZSRR) i zbrojeniowego; 1985 zezwolono chłopom na indywidualną uprawę małych działek. Od końca lat 80. zanotowano pogłębiający się kryzys energetyczny (wstrzymanie dostaw ropy naft. z Rosji) i żywnościowy (od 1992 racjonowanie produktów żywnościowych). Większość produktu materialnego netto wytwarza przemysł. PNB : 904$/os (1993r), a PKB: przemysł 43%, usługi 30, rolnictwo 27%,. Z kolei najwięcej ludzi pracuje w sektorze rolniczym.

W Korei Pn. można wydzielić trzy główne regiony geograficzno – ekonomiczne. Region Zachodni obejmuje prowincje Piongan Pn i Pd, Hwanghe Pn i Pd oraz miasta: Phenian, Kaesong, Nampho i Sinyjdzu. Powierzchnia regionu wynosi 46,5 tys. km², zaludnienie 11280 tys., co daje 243 os/km² (1982r) i tym samym stawia go na pozycji lidera.
Region Wschodni obejmuje prowincje Kongwon (część północnokoreańską), Hamgiong Pd i Pn oraz miasto Czongcin, Homhyng i Hynnam. Zajmuje powierzchnie 44,1 tys. km². Liczba ludności stanowi 5580 tys. osób (1982), przy gęstości zaludnienia 127 os/km². Większa część regionu to góry. Rolnictwo jest tu słabo rozwinięte, natomiast notuje się duży potencjał przemysłu ciężkiego. Znaczenie ma również gospodarka morska i rybolostwo.
Region Północny- jego powierzchnia wynosi 30 tys. km², obejmuje górzyste i lesiste obszary Pogórza Północnokoreańskiego. Składa się z dwóch prowincji: Czagan i Jangan. Jest on silnie zalesiony, dlatego tez duza role odgrywa eksploatacja lasów i przemysł drzewny. Największe miasto Kange, będący siedziba władz Czaganu, natomiast siedziba władz Janganu znajduje się w rozwijającym się ośrodku Hesan.

ROLNICTWO.
Użytki rolne zajmują 17% pow. kraju, z tego grunty orne: 14%, a trwale plantacje i sady — 2% pow. (1990); lasy i zarośla 61%, inne 23% (1993); uprawa ryżu na nizinach, w pd.-zach. części kraju (zbiory 5,8 mln t — 1992), poza tym kukurydzy, pszenicy, jęczmienia, ziemniaków, batatów oraz buraków cukrowych, soi, drzew owocowych (jabłonie, grusze, brzoskwinie, morele), żeń-szenia. Hodowla trzody chlewnej (pogłowie 3,3 mln sztuk, 1991), bydła, owiec; rozpowszechniona hodowla jedwabników. Dużą rolę odgrywają przybrzeżne połowy ryb. Korea Pn. ma bardzo dobrze rozwinięte rybolostwo. Główne gatunki to sardynka, płaszczka, dorsz, śledź, makrela, węgorz, krewetka, ośmiornica. Całkowite polowy w r 1993 wyniosły 1,8 mln ton, w tym 1,6 mln ton ryb morskich.

Poziom życia mieszkancow Korei Pn. jest średni – na podstawie wartości wskaźnika rozwoju społecznego HDI, który dla KRL-D wynosi 0,600 – 0,800.
Dzienne spożycie kalorii na jednego mieszkańca wynosi 2000 kalorii, podczas gdy w Polsce prawie 3500 kalorii.

PRZEMYSŁ.
Korea Północna posiada znaczne zasoby różnorodnych surowców mineralnych. Najważniejsze z nich to: węgiel kamienny, rudy żelaza, ołowiu, cynku, wolframu, mika i fluoryt. Wydobycie węgla kam., gł. antracytu (na pn. od Phenianu) — 41 mln t (1990), rud żelaza (w pobliżu m. Musan) — 8,5 mln t (w przeliczeniu na czysty składnik), magnezytów — 1,9 mln t, ponadto notuje się wydobycie rud wolframu, cynku i ołowiu, miedzi, złota, a także fosforytów, siarki oraz fluorytów. Kopalnia złota Unsan jest jedna z większych w świecie, ze złożami ok. 1 tys. ton. Kraj ten cechuje również produkcja energii elektr. w elektrowniach wodnych o łącznej mocy 5000 MW (20 hydroelektrowni na rzekach G. Północnokoreańskich, w tym na Amnok-kang kaskada elektrowni o łącznej mocy 1100 MW) i węglowych (moc 4500 MW, 1990); na 1 mieszk. przypada ok. 2500 kWh rocznie. Od roku 1959 w Phenianie pracuje mały reaktor jądrowy o mocy 3MW. Korea Pn. posiada rozwinięte hutnictwo żelaza (gł. w m. Czhongdzin), metali nieżel. (Nampho, Hyngnam), przemysł metal. i maszynowy (obrabiarki, urządzenia górn., broń). Również ma tu miejsce produkcja samochodów ciężarowych (33 tys. sztuk w r 1991), statków (Czhongdzin), nawozów sztucznych, cementu, wyrobów z porcelany. Przemysł bawełn., odzież. i chem. Skoncentrowane są w Phenianie. Obecnie rząd kładzie szczególny nacisk na budownictwo mieszkaniowe oraz produkcje dóbr konsumpcyjnych, głownie żywności i odzieży.
Koree Pn cechują jednak problemy natury ekologicznej. Mowa o zanieczyszczeniu powietrza spowodowanym nieodpowiednia kontrola przemysłowa, zanieczyszczenie wód i niewystarczające dostawy wody pitnej.

TRANSPORT I ŁĄCZNOŚĆ.
W przewozach gł. pozycję zajmuje transport kolejowy, rozbudowany na przeł. XIX i XX w. Długość linii kolejowych, w większości zelektryfikowanych, wynosi 8,5 tys. km (7 km na 100 km2). Główne szlaki kolejowe biegną wzdłuż zach. i wsch. Wybrzeża. Transport drogowy (19 km dróg, gł. gruntowych na 100 km2) ma drugorzędne znaczenie. Popularnym środkiem lokomocji są rowery. Rzeki górskie są wyzyskiwane do spławu drewna. Większe porty morskie: Nampho nad M. Żółtym, Czhongdzin, Hyngnam i Wonsan nad M. Japońskim. Międzynarodowy port lotniczy znajduje się w Phenianie.

HANDEL ZAGRANICZNY.
Korea Północna ma ujemny bilans handlowy. W 1991 r nastąpił spadek obrotów handlowych o 24% w porównaniu z 1990. Dług Korei wobec innych państw szacuje się na 9,8 mld $ (1991), a deficyt handlowy na 700 mln $ rocznie. Niska jakość towarów, nieumiejętność dotrzymywania terminów i warunków kontraktów oraz ograniczona siec transportowa, stanowią znaczna barierę w rozszerzeniu eksportu. Eksportuje się: metale nieżelazne, żelazo i stal, sprzęt wojskowy, drewno, cement, warzywa i ryby. Importuje się: ropę naftowa i produkty naft., węgiel, maszyny i urządzenia przemysłowe, środki transportu, wysokiej jakości stal, pszenice, żywność oraz chemikalia. żywności; gł. partnerzy handl.: Rosja, Chiny, Japonia.

TURYSTYKA.
Otóż KRL-D prowadzi politykę samodzielnego rozwoju gospodarczego. Ale dotyczy to również zagranicznej wymianie turystycznej, która prowadzona jest w sposób zorganizowany i jest limitowana. Jest to podstawowy czynnik słabego dotąd rozwoju turystyki międzynarodowej w tym kraju. Drugim czynnikiem ograniczającym jest jedynie częściowa dostępność KRL-D dla turystów zagranicznych. Przygotowane są dla nich cztery dobrze zagospodarowane trasy tj.: Phenian, Mangiende, Wosan oraz Kesong. Jak dotąd duża cześć Korei Pn. znajduje się poza penetracja turystyczna. Są to przede wszystkim Góry Północnokoreańskie (z przejawami działalności wulkanicznej, np. Pektu-san, który jest stożkiem wulkanicznym) i niemalże cale wybrzeże. KRL-D ma zatem znaczne możliwości rozwoju turystyki międzynarodowej. Wart by zwrócić uwagę na fakt, iż leży w pobliżu Japonii i innych dynamicznie rozwijających się gospodarczo państw Azji Wschodniej i Poludniowowschodniej. Niestety dokładne dane na temat wielkości zagranicznego ruchu turystycznego w KRL-D nie są dostępne. Przypuszcza się jednak ze nie przekracza on 100 tys. osób rocznie. Planuje się budowę lotniska międzynarodowego w Kunman, licznych hoteli oraz miejsc rekreacyjnych w rejonie Wonsan, co miałoby zwiększyć napływ turystów do 3 mln rocznie.
Główne Miasta:


1. Pyongyang

Widok z wierzchołka więzy Juche są Sang. Budynek w centrum to Pałac Nauki (JaminDeeHakSeubDang), nad rzeka Tae Dong. Phenian to całkowicie odbudowane miasto. Najważniejsze atrakcje stanowią: położony na wzgórzu, dominujący nad miastem pomnik przywódcy kraju, Kim-Ir-Sena, Muzeum Rewolucji oraz szereg wielkich budowli użytku publicznego w stylu narodowym, nawiązujący do architektury chińskiej i japońskiej, oraz nowoczesne metro.
2. Mya Hyang - San

galeria, muzeum gdzie odbywa się Światowa Wystawa Przyjaźni. Oprócz suwenirow dla lidera, Kim I1Sunga, znajduje się tu sławny dar z Nikaragui, aligator stojący na dwóch nogach i trzymający talerz z fiizankami. Wchodząc do Muzeum należy założyć ochronne obuwie.
ParMarDaeJangGyong – trzynastowieczna, najbardziej znana Swiatynia buddyzmu w Korei Pn

3. Kae Song: dawna stolica państwa Korjo z licznymi zabytkami: zabudowania uniwersytetu, bramy miejskie, „Most Krwi”, świątynie, grobowce królewskie, ruiny średniowiecznego zamku.
PanMunJom – miejsce podpisania rozejmu w 1953r. Koreańczycy maja tu manewry z ciężką bronią palna, znajduje się tu tzw. Demokratyczna Linia Uzbrojenia, biegnącą przez zielony stół, po którego drugiej stronie stoją żołnierze Korei pd. Na tym obszarze jest również Sala Konferencyjna, Dom Wolności oraz Muzeum. Uwagę przyciąga siekiera umieszczona w szklanym pudelku. Znajdują się tu także budynki zamieszkałe przez grupy reprezentacyjne.

4.Kuwolsan: położony u ujścia rzeki Teadong, gdzie stoi „Dziewięć Gór Księżycowych” – najbardziej widowiskowe szczyty wybrzeża zachodniego. Kilka dróg oraz szlaki wędrówkowe prowadza zwiedzających do dwóch głównych dolin górskich, dobrze zagospodarowanej nadmorskiej dzielnicy rekreacyjnej, starych ścian fortecy oraz dawnych sanktuariów oraz dziedzictwa kulturowego Korei Pn. Na pd stronie głównego szczytu leży „Ziemia Przyjemności Samsonga”, ulubiona atrakcja Koreańczyków. Z kolei równie piękną scenerie tworzy Woljongsa, przebudowana świątynia.

USTRÓJ POLITYCZNY.
Według znowelizowanej 1998 konstytucji wieczystym prezydentem pozostaje Kim Ir Sen (zm.1994); najwyższym urzędem jest przewodn. Nar. Komisji Obrony (został nim Kim Dzongil); władza ustawodawcza należy do Najwyższego Zgromadzenia Lud., wybieranego w wyborach powszechnych na 5 lat; przewodn. Prezydium Zgromadzenia pełni protokolarne funkcje głowy państwa; władza wykonawcza należy do gabinetu z premierem na czele.

SYSTEM PARTYJNY I ZWIĄZKOWY.
Pełną władzę sprawuje komunist. Partia Pracy Korei. Koreańska Partia Socjaldemokr. i Partia Młodych Zwolenników Sekty Niebiańskiej Drogi uznają „kierowniczą rolę” Partii Pracy Korei i nie mają żadnych realnych wpływów politycznych.
SIŁY ZBROJNE. Łączna liczba ok.1055 tys. żołnierzy (1997); powszechna służba wojsk. w siłach lądowych trwa 5–8 lat, w marynarce 5–10 lat, w lotnictwie 3–4 lat.
Wojska lądowe — 923 tys., marynarka — ok. 46 tys., lotnictwo — 85 tys., a jednostki paramilitarne — 189 tys. Budżet wojskowy stanowi 11,6 % produktu krajowego brutto. (PKB, dane oficjalne). Kraj dysponuje działami w łącznej liczbie 9,2 tys., oraz 966 sztukami samolotów bojowych.

IDEOLOGIA.
Podstawową ideologią w Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej jest Juche (czyt. dżucze) stworzona przez Wielkiego Wodza Prezydenta, Kim Ir Sena.Wielki Wódz powiedział: "Ideologia Juche w kilku słowach oznacza, że twórcami rewolucji są ludzkie masy". Ideologia Juche opiera się na myśleniu, że wszystko należy do człowieka po to, aby mu służyć.Ideologia Juche pozwala na stworzenie niezniszczalnej więzi między ludzkimi masami i Wodzem, oznacza to możliwość zbudowania niezależności i suwerenności gdzie ludzie mogą używać swoich talentów i siły dla wspólnego dobra. W ekonomii Idea Juche mówi o potrzebie samowystarczalności, która pozwoli zabezpieczyć kraj przed wpływami narodów imperialistycznych. Idea Juche zapobiega kryzysowi ekonomicznemu i zagranicznym wpływom - umożliwia to wyeliminowanie różnic klasowych i umożliwia rozkwit narodu. W temacie obronności Idea Juche jako główny punkt stawia siłę militarną, która pozwoli obronić osiągnięcia rewolucji przed agresywnym amerykańskim imperializmem. Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna jest niezależnym krajem socjalistycznym, który dba o dobro wszystkich Koreańczyków. Aby kapitalistyczny podział na klasy zniknął całkowicie nie ma prywatnej własności - wszyscy są socjalistycznymi robotnikami. Głównym celem Rządu Republiki jest zachowanie socjalizmu w Korei Północnej i pokojowe zjednoczenie z Koreą Południową bez użycia sił zbrojnych. Oznacza to stworzenie Narodowego Niepodległego państwa obejmującego cały półwysep koreański.
Dzisiaj KRL-D jest krajem gdzie wszyscy ludzie są kompletnie zabezpieczeni przed wyzyskiem i agresją. Robotnicy, żołnierze i intelektualiści są realnymi posiadaczami siły i bronią swoich interesów.

JEST TYLKO JEDNA KOREA!
Nie wszyscy wiedzą, że Korea jest przedzielona wielkim murem na 38 równoleżniku. Mur ten wybudowały Stany Zjednoczone Ameryki Północnej po zakończeniu Wojny Koreańskiej. Mur rozciąga się na dl 240 km po pd. stronie linii demarkacyjnej dzieląc kraj na Północ i Południe. Betonowy mur jest symbolem podziału narodu na Pn i Pd. Mur ten jest setki razy potężniejszy od tego, jaki istniał w Berlinie i dzieli koreańskie rodziny, braci, rodziców... Taka sytuacja ma miejsce ze względu na dominację USA nad Południową Koreą, USA trzyma na południu 40 000 swoich żołnierzy, co skutecznie uniemożliwia zjednoczenie narodu!

AKTUALNA SYTUACJA POLITYCZNA:
Trwa spór dotyczący północnokoreańskiego programu nuklearnego. Poniżej przedstawiam kalendarium programu zbrojeń jądrowych Korei Północnej.
Marzec 1993 - Korea Północna, oskarżana, że pracuje nad bronią jądrową, po raz pierwszy wypowiada układ o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej (NPT) - podpisany przez nią w grudniu 1985 r. - potem wycofuje się z tej decyzji.
Styczeń 1994 - Amerykańska Centralna Agencja Wywiadowcza (CIA) ocenia, że Korea Północna być może wyprodukowała jeden lub dwa nuklearne ładunki wybuchowe.
Październik 1994 - USA i Korea Północna zawierają w Genewie porozumienie, przewidujące zamrożenie północnokoreańskiego programu jądrowego, w tym budowy reaktorów podwójnego zastosowania (cywilnego i wojskowego), w zamian za dostawy oleju opałowego i sfinansowanie przez międzynarodowe konsorcjum KEDO, utworzone przez USA i amerykańskich sojuszników (w tym Koreę Południową i Japonię), budowy na Północy elektrowni atomowej.
Sierpień 1998 - Północnokoreański wielostopniowy pocisk rakietowy przelatuje nad Japonią i spada do Pacyfiku.
Maj 1999 - Były minister obrony USA William Perry odwiedza Koreę Północną i przedstawia amerykańskie propozycje rozbrojeniowe.
Wrzesień 1999 - Korea Północna zobowiązuje się wstrzymać próby z pociskami rakietowymi dalekiego zasięgu. Prezydent USA Bill Clinton łagodzi sankcje wobec Phenianu.
Czerwiec 2001 - Korea Północna ostrzega, że może odwołać moratorium na próby rakietowe, jeśli nowa amerykańska administracja George''a W. Busha nie wznowi kontaktów zmierzających do normalizacji stosunków.
Styczeń 2002 - Prezydent Bush mówi, że Korea Północna, Iran i Irak tworzą "oś zła", zagrażającą światu bronią masowej zagłady. Korea Północna oświadcza, że słowa te są równoznaczne z wypowiedzeniem wojny.
Październik - Przedstawiciele Korei Północnej rzekomo mówią delegacji amerykańskiej odwiedzającej Phenian, że Północ ma tajny program wzbogacania uranu do celów wojskowych, sprzeczny z porozumieniem z 1994 roku.
25 października - Północnokoreańskie MSZ zapowiada, że rozwieje obawy USA związane z programem atomowym Phenianu, jeśli Stany Zjednoczone podpiszą układ o nieagresji, zagwarantują poszanowanie suwerenności Korei Północnej i zobowiążą się nie ingerować w jej rozwój gospodarczy.
Listopad - USA, Korea Południowa i Japonia wstrzymują dostawy oleju opałowego dla Korei Północnej, obiecane w porozumieniu z 1994 roku. Phenian zaczyna usuwać z ośrodka w Jongbion urządzenia kontrolne Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (MAEA). Inspektorzy MAEA wyjeżdżają z Korei Północnej.
6 stycznia - MAEA daje Północy ostatnią szansę na wpuszczenie z powrotem inspektorów międzynarodowych, zapowiadając, że jeśli Północni Koreańczycy tego nie uczynią, zgłosi oficjalnie Radzie Bezpieczeństwa ONZ, iż naruszyli porozumienie o kontroli przestrzegania NPT. USA mówią, że będą rozmawiać z Phenianem, jeśli wstrzyma programy nuklearne.
7 stycznia - Phenian oznajmia, że próba wprowadzenia wobec niego sankcji gospodarczych może doprowadzić do wojny, "a wojna nie zna litości". MAEA uściśla, że Korea Północna ma tylko "tygodnie" na wpuszczenie inspektorów. USA łagodzą stanowisko i mówią, że są gotowe już teraz rozmawiać z Phenianem "o tym, jak będzie wypełniał swe zobowiązania wobec społeczności międzynarodowej".
10 stycznia - Korea Północna wycofuje się z układu NPT, ale mówi, że "na obecnym etapie" nie zamierza produkować takiej broni. Wywiad USA potwierdza fakt wywożenia prętów paliwowych z Jongbion.
12 lutego - Rada MAEA oskarża Koreę Północną o "poważne naruszenie" układu NPT, odsyłając sprawę do Rady Bezpieczeństwa ONZ.
18 lutego - Agencja KCNA ogłasza "oświadczenie dowództwa armii", w którym zagrożono wycofaniem się z zawartego w 1953 r. układu rozejmowego - kończącego wojnę koreańską - jeśli wobec Korei Północnej zostaną wprowadzone sankcje ONZ.
27 lutego - Amerykański wywiad twierdzi, że Korea Północna uruchomiła reaktor w ośrodku badań jądrowych w Jongbion.
23-25 kwietnia - USA, Korea Płn. i Chiny prowadzą rozmowy w Pekinie - bez konkretnych rezultatów.
31 lipca - Phenian aprobuje ideę sześciostronnych rozmów, z udziałem obu Korei, USA, Chin, Rosji i Japonii.
Sześciostronne rozmowy w Pekinie - z udziałem obu państw koreańskich, Japonii, Chin, USA i Rosji - na temat północnokoreańskiego programu nuklearnego nie przyniosły dotychczas większych rezultatów.
Korea PN. zgodziła się zamrozić swój starszy program nuklearny, oparty na plutonie, w zamian za pomoc gospodarczą i nawiązanie stosunków dyplomatycznych z USA, ale odmawia rozmów na temat programu wzbogacania uranu. Natomiast Waszyngton domaga się likwidacji obu programów.
W lutym uczestnicy rokowań uzgodnili rozpoczęcie ich trzeciej rundy przed końcem czerwca. Miały one być poprzedzone pracami grup roboczych. Jednak Korea Północna odroczyła w marcu robocze spotkania z Koreą Południową, powołując się na niepewną sytuację polityczną na Południu.
Kiedy rozpoczęły się amerykańsko-południowokoreańskie manewry wojskowe, Phenian opublikował ostre w tonie oświadczenie oskarżając Seul i Waszyngton o brak woli politycznej do kontynuowania rozmów. Dowodem był tegoroczny artykuł „New York Timesa”, w którym padło stwierdzenie, ze „....polityka Busha wobec Phenianu, w najlepszym razie może być określana mianem amatorszczyzny...”
Problem ten jest bardzo aktualny, gdyż po dziś dzień, wysłannicy z USA poczynają wszelkie starania by przekonać, zdeterminowany wyprodukować bron nuklearna Phenian, do porzucenia tych ambicji w ramach umowy ze Stanami Zjednoczonymi.

„WYBIEGAJĄC W PRZYSZŁOŚĆ”
Na Lipiec 2004 roku zaplanowano wizytę w Koreańskiej Republice Ludowo- Demokratycznej. Korean Friendship Association organizuje:
- Międzynarodowe spotkanie nt. zjednoczenia obu Korei w Pekinie w Chinach. Wizyta na Placu Tiananmen oraz w Zakazanym Mieście.
- Marsz na rzecz zjednoczenia obu Korei z Phenianu do Panmujon (38 równoleżnik).
- Ochotnicy pracują z rolnikami, unikalne wiejskie krajobrazy, koreańskie gry ludowe i wiele innych atrakcji.


LITERATURA:
- Halimarski A., Maryanski A., Geografia ekonomiczna Azji Wschodniej, 1989, PWE, Warszawa;
- Encyklopedia Geograficzna Świata, tom IV, Azja, praca zbior. pod red. Gudawsiego J, Lisowskiego A., 1997, OPRES, Kraków;
- Kozana E.A., Kowalczyk A., Geografia państw świata, 1994, MUZA S.A., Warszawa;
- Mydel R., Groch J., Przeglądowy Atlas Świata, pod red., 2000, Kraków;
- Maik W., ABC Świat, Azja I, 2003, Wydaw. Kurpisz S.A., Poznań;
- Karbowska J., Państwa Świata, 1995, Agencja Elipsa, Warszawa;
- Harenberg, Leksykon państw świata 93/94, 1993, Dortmund, Warszawa;
- Warszynska J., Geografia turystyczna świata część 2, 1997, Wydaw. Nauk. PWN, Warszawa;
- Dobosiewicz Z., Olszewski T., Geografia ekonomiczna świata, 1994, PWE, Warszawa;
- Plit F., Geografia krajów Europy i Azji, 1998, Wydaw. Szk. I Pedag., Warszawa;
- Dziak W.J., Kim Ir Sen, 2001, Wiedza Powszechna, Warszawa;
- Źródła internetowe : www.lonelyplanet.com/destinations/north_east_asia/atractions.htm
www.korea-dpr.com/users/poland/index2.html
www.koreastrategic.com/intro.html
www.korea.com.pl ; www.mktramping.krakow.pl