Najbardziej chciałabym zaprzyjaźnić się z Ulą Zalewską. Kiedy poznajemy ją ma około dwunastu, trzynastu lat. Była córką lekarza. Jej matka zginęła. Wychowywała się u ciotek w Warszawie. Na wakacje odwiedzała ojca w Olszynach.
Dziewczyna zaimponowała mi swoją silną wolą. Nie kradła ze swoimi przyjaciółmi jabłek. Była bardzo oschła w stosunku do ojca, winiąc go za śmierć matki. Ula była bardzo samodzielna. Potrafi sama wykonywać wiele czynność, między innymi gotować. Jej pierwszą miłością był Zenek. On takze darzył ją uczuciem. Była dziewczyną nieśmiałą i małomówną. Gdy poczuła się samotna i przygnębiona pisała listy do zmarłej matki. Ula nie opowiadała o swoich problemach nikomu, ponieważ uważała, że nikt jej nie zrozumie. Cechuje ją wrażliwość na kłopoty, strach i ból innych. Poddała się ciężkiej pracy w palącym słońcu, aby oddać przekupce 50 złotych, urodzionych wczesniej przez Zenka. Jest dyskretna i chętna do pomocy. Nigdy nie lubiła być w centrum uwagi. Zawsze podporządkowywała się Pestce. Miałą takie same zdanie co ona. Dopiero, gdy poznała Zenka potrafiła sprzeciwić się przyjaciółce. Była wrażliwa na piękno natury oraz kochała zwierzęta. Dowodem na to jest chęć opieki nad Dunajem. Ula przekonała się, że jej ojciec jest wspaniałym człowiekiem, gdy on odnalazł wuja Zenka. Była z niego dumna.
Uważam, że Ula Zalewska to wspaniała dziewczyna. Chciałabym by ona była moją przyjaciółką. W dzisiejszym świecie mało jest takich ludzi, którzy tak potrafią się poświęcić. Podziwiam ja także za jej odwagę i dzielność oraz zdolność do sprzeciwu dla przyjaciół.