Patologie i metody ich zwalczania

Od kilku lat w polskich szkołach są realizowane programy profilaktyczne dostarczające młodzieży informacji na temat szkód wynikających ze stosowania środków psychoatywnych (nikotyny ,alkoholu ,narkotyków).Zadaniem tych programów jest również rozwijanie umiejętności pomocnych w powstrzymywaniu się od używania tych środków .Działania te ,jak pokazują statystyki ,nie są jednak skuteczne .
Jedną z przyczyn niskiej efektywności programów profilaktyki uzależnień realizowanych w szkołach jest niewielkie zaangażowanie rodziców .Nie ulega wątpliwości ,że rodzina jest tym środowiskiem ,środowiskiem którym powinny być realizowane podstawowe działania profilaktyczne związane z nikotyną ,alkoholem i narkotykami .Rodzice nie są jednak w odpowiednim stopniu przygotowani do prowadzenia działań zapobiegających ,nie posiadają wiedzy oraz odpowiednich umiejętności wychowawczych .Dlatego też często ignorują problemy uważając ,że „dziecko z tego wyrośnie”,a gdy decydują się na podjęcie interwencji ,zazwyczaj jest już za późno.
Dorastanie to okres ,w którym człowiek zmienia się fizycznie i psychicznie .Szczególne nasilenie różnego rodzaju problemów ,które przezywa a zarazem uzewnętrznia młody człowiek (nie zawsze w akceptowany społecznie sposób) występuje najczęściej między 12a 17 rokiem życia .Nastolatek właśnie w tym okresie życia podejmuje zachowania ,które bardzo często nie są akceptowane przez świat ludzi dorosłych i są ryzykowne dla niego samego .

Grupy konstruktywne powalają rozwinąć poczucie społecznej tożsamości poza rodziną .
W nich podejmowana jest aktywność związana ze szkołą i szerszą społecznością zgodnie z regułami i normami akceptowanymi społecznie .Grupy destruktywne zachęcają do zachowań patologicznych , m.in.do nadużywania alkoholu i używania narkotyków .Członkowie tych grup to najczęściej młodzież mająca poważne problemy w szkole ,wchodząca w konflikt z prawem .Grupy te nie wspomagają nastolatka ,w jego dążeniu do osiągnięciu dojrzałości ,lecz utrudniają mu to lub uniemożliwiają .
Zachowania nastolatka ,nazwane przez dorosłego patologicznymi ,dewiacyjnymi ,nie zawsze świadczą o patologii dziecka .Adolescent zachowuje się zwykle w taki , A nie inny sposób ,ponieważ wydaje mu się,że nie ma możliwości osiągnięcia danego celu ,nie jest w stanie sprostać zbyt wysokiemu pułapowi oczekiwań otoczenia .