Higiena skóry

W życiu codziennym skóra narażona jest na stałe zanieczyszczenia, gdyż często spotykamy się z różnymi przedmiotami pokrytymi brudem i pyłem. Ponadto na skórze pozostaje warstwa zrogowaciałych komórek naskórka oraz wydzielina gruczołów potowych i łojowy. Wszystko to stanowi doskonałe podłoże dla rozwoju bakterii, których olbrzymia ilość żyje w skórze. Dlatego utrzymanie skóry w czystości jest konieczne nie tylko dla stworzenia warunków jej prawidłowego funkcjonowania i ochrony przed zakażeniem, ale także ze względów estetycznych.

Higiena, estetyka i pielęgnacją skóry, to:
- codzienne obmywanie całego ciała ciepłą wodą z mydłem, najlepiej pod prysznicem
- konieczność mycia szczególnie nóg i okolic zewnętrznych narządów płciowych
- stosowanie zimnych kąpieli w celu hartowania ciała i pobudzania krążenia krwi
- natłuszczanie suchej i pękającej skóry łagodnym kremem lub oliwką
- częste mycie rąk, zwłaszcza przed każdym posiłkiem i po wyjściu z ubikacji
- prawidłowe obcinanie paznokci: u rąk zgodnie z kształtem zakończeń palców, u nóg zaś po linii prostej, by zapobiec wrastaniu paznokci
- mycie włosów co najmniej raz w tygodniu przy użyciu szamponów odpowiednio dobranych do danego typu skóry
- udostępnianie skórze słońca, powietrza i wody; należy opalać e z umiarem i stosować ochronne kremy
- prawidłowy sposób odżywiania się zapewniający zdrową skórę
- czysty i lekki ubiór, dostatecznie ciepły zimą i przewiewny latem.


PROBLEMY ZWIĄZANE Z OPALANIEM SIĘ

- W czasie opalania się należy stosować kremy ochronne
- Latem należy unikać słonecznych kąpieli pomiędzy godziną 11:00 a 16:00 bowiem działanie promiei słoneczncyh jest wtedy najsilniejsze
- Po opalaniu wskazane jest używanie kosmetyków o działaniu nawilżającym
- W upalne dni należy dużo pić, najlepiej naturalne niesłodzone soki lub niegazowaną wodę mineralną bowiem najskuteczniej gaszą pragnienie
- Z powodu dziury ozonowej, stanowiącej zagrożenie dla zdrowia człowieka, należy ostrożnie korzystać ze słońca. Przyczyną dziury ozonowej jest freon stosowany w aerozolach, lodówkach i urządzeniach klimatyzacyjnych. Freon wywołuje reakcję chemiczną niszczącą warstwę ozonową, która zatrzymuje promienie ultrafioletowe. Promienie ultrafioletowe, przenikające przez zniszczoną warstwę ozonową (zwaną dziurą ozonową), powodują uszkodzenia wzroku i raka skóry.

OPARZENIA

Oparzenia należą do najczęstszych, a czasem i najcięższych urazów. Mogą być czynnikiem działania wysokiej temperatury (ogień, para lub gorące płyny), energii elektrycznej lub żrących substancji chemicznych. W przypadku oparzenia należy przede wszystkim zacząć od usunięcia przyczyny, n. dławienia ognia.

Wyróżnia się trzy stopnie oparzenia, które zależą od głębokości uszkodzenia.
Stopień I – cechuje się zaczerwienieniem skóry połączonym z lekkim obrzękiem i bolesnym pieczeniem. Powstaje, np. pod wpływem krótkotrwałego działania pary wodnej.
Stopień II – oprócz zaczerwienienia i obrzęku pojawiają się pęcherze wypełnione płynem surowiczym. Ból jest dość silny. Oparzenia powstają, np. po oblaniu się wrzątkiem lub gorącym olejem.
Stopień III – cechuje się zniszczeniem skóry na całej grubości, a często i tkanek leżących głębiej. Oparzenie takie sprawia często silny ból, lecz jednocześnie powierzchnia oparzona jest niewrażliwa na dotyk.

Właściwie udzielona pierwsza pomoc przy oparzeniach polega na jak najszybszym ochłodzeniu oparzonego miejsca – przez polewanie go strumieniem bieżącej, zimnej wody lub, jeśli to możliwe, zanurzenie chorej części ciała w zimnej wodzie.

W żadnym wypadku nie należy stosować maści i kremów, ani też przekłuwać pęcherzy. Przy rozległym i ciężkim oparzeniu (II i III stopnia) należy jak najszybciej przetransportować chorego do szpitala. Bezpośrednio po wypadku należy obnażyć oparzone części ciała. Jeżeli odzież przylgnęła do ciała, należy ją odciąć dokoła, nie odrywać od skóry, poczym chorego zwinąć w czyste prześcieradło.

ODMROŻENIA
Odmrożenia powstają pod wpływ niskiej temperatury, szczególnie przy zimnym wietrze i wilgoci. Odmrożeniu ulegają zwykle palce kończyn, uszy, nos i twarz. Początkowo chorzy z odmrożeniami nie odczuwają bólu, pojawia się on dopiero w związku z zaburzeniami krążenia krwi. Miejsca odmrożone tracą normalne czucie. Skóra początkowo ulega zbieleniu, a następnie zaczerwienieniu z odcieniem sinawym.
Osobę z odmrożeniami należy umieścić w ciepłym pomieszczeniu, ale nie bezpośrednio przy źródle ciepła. Nie wolno dotykać odmrożonych miejsc. Poszkodowanemu należy podać ciepłe napoje, przy silnych odmrożeniach trzeba wezwać lekarza.