Wodór - podstawowe wiadomosci

Nazwa polska: Wodór
Nazwa łacińska: Hydrogenium
Symbol: H
Liczba atomowa: 1
Data odkrycia: 1766
Odkrywca: Cavendish Henry
Masa atomowa: 1.00797[u]
Typ przewodnika: Niemetal
Rodzina: Potasowce
Wartościowość: +1
Temperatura topnienia: -252.78[C]
Stan skupienia: Gaz
Elektroujemność: 2.20 Pauling, 7.18 absolutna[eV]
Ciężar właściwy: 0.00009[g/cm3]
Zawartość w skorupie: 0.88[%]
Temperatura wrzenia: -252.8[C]
Powinowactwo elektronowe: 72.8[kJ*mol-1]
Twardość: [Brak danych]
Gęstość: 0.071[g/cm3]
Moduł Young'a: [Brak danych]
Promień atomowy: 79[pm]
Promień kowalencyjny: 32[pm]
Przewodnictwo cieplne: 0.185[W/(m*K)]
Molowa pojemność cieplna: 28.836[J/(mol*K)]
Entropia molowa: 130.57[J/(mol*K)]

Wodór (H, Hydrogenium), pierwiastek chemiczny rozpoczynający układ okresowy. Liczba atomowa 1, masa atomowa 1,0. Znane są 2 trwałe izotopy wodoru: Prot i Deuter, i jeden promieniotwóczy o nazwie Tryt.

W przyrodzie występuje w stanie wolnym (w niewielkich ilościach), ponadto w wodzie, wodorkach, węglowodorach oraz innych związkach chemicznych w organizmach roślinnych i zwierzęcych, minerałach, niektórych gazach.

Technicznie wodór otrzymuje się przez elektrolizę wodnego roztworu chlorku sodu lub reakcję tlenku węgla względnie koksu z parą wodną. Jest bezbarwnym, bezwonnym gazem, o gęstości 8,9910-5 g/cm3 w temperaturze wrzenia -252C. Łatwo dyfunduje przez różne materiały, dobrze rozpuszcza się w niektórych metalach, zwłaszcza palladzie. W związkach chemicznych występuje na +1 i -1 stopniu utlenienia.

Wodór cząsteczkowy w temperaturze pokojowej ulega działaniu chloru i fluoru (HCl, HF), na gorąco wchodzi w reakcje z tlenem (H2O), niektórymi metalami (wodorki zawierające anion H-). Silnie ogrzany łączy się z azotem (NH3), siarką (H2S). Nie reaguje z parą wodną, kwasami, alkaliami.

Znacznie bardziej aktywny chemicznie jest wodór atomowy, który powstaje przez dysocjację z wodoru cząsteczkowego w wysokiej temperaturze. Wodór stanowi surowiec do otrzymywania amoniaku, chlorowodoru, alkoholu metylowego. Stosowany jest w reakcjach redukcji (np. tlenków metali do wolnych metali) i uwodornienia (np. tłuszczów, paliw), a także w palniku tlenowowodorowym.