Płyty paździerzowe

Płyty paździerzowe są to płyty wykonane z paździerzy lnianych lub konopnych spojonych ze sobą klejem przy zastosowaniu ciśnienia. Stanowią one materiał zbliżony do płyt wiórowych pod względem właściwości i zakresu stosowania.

Podobne są również procesy technologiczne wytwarzania obu rodzajów płyt. Z tych powodów tworzą one z płytami wiórowymi jedną grupę półfabrykatów, mimo stosowania odmiennych surowców.

Paździerze są to części łodyg lnu i konopi, pozostające jako produkt uboczny przy ich przerobie. Do czasu uruchomienia produkcji płyt paździerzowych stanowiły one bezużyteczne odpady.

Proces produkcji płyt jest uproszczony w porównaniu z produkcją płyt wiórowych, ze względu na niewystępowanie potrzeby rozdrabniania surowca i jego niższą wilgotność.

Takie same są również możliwości ich użycia przy wytwarzaniu mebli. Cechą odróżniającą płyty paździerzowe od wiórowych jest gładkość zawartość płaszczyzn płyt paździerzowych. Paździerzowych związku z tym elementy przeznaczone do wykończenia na wysoki połysk należ okleinować dwiema warstwami okleiny. Przy innych sposobach wykończania szlifowanych płyt paździerzowych wystarcza okleinować jednokrotnie.

W budownictwie płyty te stosuje się do celów izolacyjnych.
Płyty nie są klasyfikowane pod względem jakości. Muszą one określone wymagania, dotyczące dopuszczalnych odchyłek wymiarowych, właściwości fizycznych mechanicznych oraz dopuszczalnych wad produkcji. Wymagane właściwości fizyczne i mechaniczne zróżnicowane są w zależności od wielkości ciężaru właściwego płyt. Rozróżnia się pod tym względem pięć kategorii płyt paździerzowych, które oznaczone są symbolami: 300, 400,500,600,700. Odpowiednie minimalne ciężary właściwe wynoszą kolejno: 270, 370, 470, 570, 650 kG/centymetrów sześciennych (2,647; 3,628; 4,609; 5,590; 6,374 kN/metrów sześciennych). Do celów meblarskich stosowana jest płyta pażdzierzowa-600. Płyty produkowane są w grubościach 8, 12, 16, 20, 22, 26, 30, 36, 40 i 50 mm. Format ich wynosi 2440x1220mm.
Na krótszym boku płyt umieszcza się cechę, podającą symbol surowca (L- lniane, Lniane- konopne), ciężar właściwy płyty, grubość płyty, jakość powierzchni (O- płyta nieoszlifowana, 1- płyta szlifowana jednostronnie, 2- płyta szlifowana dwustronnie) i symbol wytwórni.
Obróbka wykończeniowa

Obróbka wykończeniowa płyt ogranicza się w zasadzie do wyrównania brzegów i obrzynania płyt na obrzynarkach wielotarczowych oraz szlifowania ich powierzchni na szlifierkach walcowych.

Warunki magazynowania

Płyty należy magazynować w przewiewnych pomieszczeniach zamkniętych, w warunkach zapewniających zachowanie ustalonej dla nich wilgotności. Jeśli to niemożliwe i płyty narażone są przejściowo w czasie składowania na działanie klimatyczne, zmieniające ich wilgotność, muszą być przeniesione przed obróbką na kilka dni do pomieszczenia o właściwych warunkach klimatycznych. Ma to na celu przywrócić płytom pierwotnej wilgotności.

Płyty układane są w magazynie poziomo w stosy bez przekładek. Stosy powinny spoczywać na poziomych przekładkach lub paletach w odległości 15-25 cm od podłogi magazynu.

Podkłady rozmieszcza się w ten sposób, aby nie występowało zwisanie się płyt. W jednym stosie należy układać płyty o tym samym formacie w ten sposób, aby ściany stosu były pionowe. W celu dodatkowego zabezpieczenia płyt przed wpływem wilgoci stosy nakrywa się płytą ochronna oraz ustawia z zachowaniem pewnego odstępu od murowanych ścian magazynu. Niedopuszczalne jest składowanie płyt w pozycji pionowej, gdyż powoduje to krzywienie się płyty.