Kontynuacje i nawiązania do Średniowiecza.

Do motywów śmierci - przedstawienia tańca śmierci (tzw. dance macabre)

- obrazy, np.: Hansa Holbajna Młodszego "Tańce Śmierci"; "Taniec Śmierci" obraz w katedrze w Tarnowie.

Do motywu "Stabat Mater" :

- okupacyjny wiersz J.Wittlina "Stabat Mater" - cierpienia Matki Polki, widzącej powieszonego syna;

- dzieła Vivaldiego, Szymanowskiego czy Pendereckiego;

- patrz również akapit o najważniejszej cesze "Lamentu świętokrzyskiego".

Do motywu etosu rycerskiego i godnego umierania bohaterów:

- A. Mickiewicz: Ordon z "Reduty Ordona", Emilia Plater ze "Śmierci pułkownika", ks. Robak z "Pana Tadeusza";

- J. Słowacki: gen. Sowiński z "Sowińskiego w okopach Woli";

- H. Sienkiewicz: L. Podbipięta z "Trylogii";

- S. Żeromski: Winrych z "Rozdziobią nas kruki, wrony...".

Do wątku miłości Tristana i Izoldy - są oni żywym do dziś symbolem kochanków, ucieleśniają szczęście i cierpienia miłości.

Do motywu chodzenia w zaświatach - motyw ten wykorzystują już starożytni Grecy (Orfeusz), Rzymianie (Wergiliusz i "Wędrówki Eneasza"), jak i średniowiecze (wsponiane już w charakterystyce "Boskiej komedii" wizje) oraz Dante R "Boska komedia". Z motywu tego czerpać będą również twócy późniejsi.