"Reduta Ordona" - A. Mickiewicz. Opis króla.

Adam Mickiewicz w „Reducie Ordona” bardzo wyraźnie ukazuje obraz postaci występujących w utworze. Chce ukształtować nasze pojęcie o nich, do czego używa różnorodnych środków stylistycznych, zwrotów, wyrażeń. Przeanalizuję teraz obraz poddanych cara i sposób w jaki autor ich ukazuje.

Pierwsze odniesienie do służby króla pojawia się w apostrofie do władcy. ‘Gdzież jest król, co na rzezie tłumy te wyprawia?’ Poprzez ten wers Mickiewicz chce wzbudzić nasze współczucie dla ludzi, których okrutny car posłał na wojnę. Nie byli oni pytani o ewentualną chęć lub niechęć uczestniczenia w ‘rzezi’, ale zostali posłani wbrew swojej woli prawdopodobnie na śmierć. Autor posłużył się tu pytaniem retorycznym, które już samo w sobie zmusza odbiorcę do zastanowienia. Ważną rolę pełni tez sam wyraz ‘rzezie’, który nacechowany jest negatywnie, budzi współczucie.
Oprócz wojska cara, przedstawieni są także jego najbliżsi słudzy. Tutaj już nie ma współczucia, natomiast pojawia się litość. Dworzanie są krytykowani za uległość i bierność wobec tyranii Mocarza. Jako otoczenie króla i osoby wręcz mu niezbędne mogłyby z łatwością wzbudzić bunt, rewolucję. Oni natomiast ‘ze strachu drżą’ i są gotowi umrzeć, byle tylko rozweselić cara i nie narazić się na jego gniew. Takie tchórzliwe zachowanie godne jest pożałowania i tak właśnie przekazuje to Mickiewicz.

Adam Mickiewicz ukazuje obraz poddanych cara na dwa sposoby. Z jednej strony współczuje prostym chłopom wysyłanym na śmierć, a z drugiej potępia tchórzliwych dworzan tyrana. Nie pozostawia czytelnikowi możliwości ustosunkowania się do postaci występujących w utworze. Wszystko jest czarne lub białe, ciemne lub jasne. Tak dzieje się też ze sługami cara. Tymi jasnymi, niewinnymi pionkami w grze cara czyni rycerzy moskiewskich, natomiast tą złą stroną jest służba najbliższa królowi, która nie jest w „Reducie Ordona”, ani przez chwilę usprawiedliwiana.