Janko Muzykant - krótkie streszczenie

Janek od urodzenia był słabym i chorowitym chłopcem. Nikt nie wierzył ze przeżyje wiecej niz kilka godzin. Jednak przeżył i jakoś się chował. Był on nierozgarnięty i nie miał prawie żadnych zdolności oprócz jednej: w polu, w lesie, nad stawem czy na lace - wszedzie słyszał muzykę. Matka nie brała go do kościoła, gdyż słysząc dźwięk organów wpadał w taki zachwyt , że nie zwracał już na nic więcej uwagi.

Wieczorami często wymykał się z domu, stawał pod oknami karczmy i przysychał się rozlegającej się z wnętrza muzyce. Zapragnął mieć własne skrzypce. Do tej pory robił sobie tylko fujarki, jednak spróbował wykonać instrument (z gontu i włosia końskiego). Owe skrzypce nie grały tak pięknie, jak skrzypce z karczmy, ale chłopiec zadowalał się tym do czasu. Miał już wtedy 10 lat. Tęskniąc do posiadania prawdziwych skrzypiec zauważył ze lokaj we dworze ma takowe. Wisiały one na scanie w jednym z pokoi. Janek często zakradał się pod okno owego pokoju i długo przypatrywał się im, marząc jednocześnie o tym, żeby choć raz moc na nich zagrać. Pewnej nocy w pokoju nikogo nie było, księżyc natomiast oświetlał skrzypce, co wywarło na Janku wielkie wrażenie ze postanowił on wziąć je do reki. Zakradł się wiec do wnętrza i już wyciągnął rękę po instrument, gdy wpadł do pokoju lokaj i zaczął go bić. Na drugi dzień chłopak stanął przed sadem. Wójt i ławnicy zadecydowali ze należy malcowi dać tylko kilka różek, aby więcej nie ważył się wyciągać reki po cudze mienie.miejscowy "trójka" niezbyt rozgarnuiety - wzial go do stodoły i nie zwracając uwagi na krzyki mocno Janka zbił. Po 3 dniach chlopiec - marzac o tym, aby w niebie dostać skrzypce - skonal na rekach matki. Następnego dnia powrócili z Włoch państwo mieszkający we dworze. Córka w rozmowie ze swoim narzeczonym - rzekla po francusku w odpowiedzi na pochwal wloch: "Szczęściem jest wyszukiwać tam talenty i popierać je ".