Polska w Europie – różnić się pięknie we wspólnym domu.

Od kilku lat Polska stara się o członkostwo w Unii Europejskiej. Z przyjęciem do tej organizacji wiąże się wiele przygotowań, starań a także dostosowanie prawa i przepisów do wymogów państw zrzeszonych w piętnastce.
Przemiany dokonujące się w Polsce od 1989 roku dotyczą czterech zasadniczych płaszczyzn, a mianowicie: politycznej, społecznej, gospodarczej i kulturowej. Europa jest nie tylko obszarem geograficznym. Jest to również określenie narodów o wspólnej historii, dziedzictwie kulturalnym i tradycjach. Każde państwo posiada również specyficzne cechy i wiele elementów niepowtarzalnych.
Przemiany na płaszczyźnie kulturowej mają doprowadzić do stworzenia przestrzeni właściwego funkcjonowania człowieka i grup społecznych w nowej rzeczywistości.

Mówiąc o Europie należy mieć na uwadze nie tylko jednostkę geograficzną czy polityczną, ale przede wszystkim pewną wspólnotę wartości i kultury. Nowy wizerunek Europy, czyli jej obecna jedność, nie może zaniedbywać duchowej i etycznej, to znaczy kulturowej tożsamości.
Każde państwo europejskie posiada własną historię. Każdy naród winien w miarę możliwości chronić ten cenny skarb jakim jest tradycja.
W Szwecji ciągle jeszcze wielu Lapończyków utrzymuje się z hodowli reniferów. Duńczycy pamiętają o swym wielkim bajkopisarzu Janie Christianie Andersenie. W Czechach kultywuje się tradycję warzenia i spożywania piwa. W stolicy Austrii, którą uznaje się za światowe centrum kulturalne, są słynne orkiestry, opery, chóry, teatry i muzea, dzięki którym ciągle żywe są utwory i dzieła wielkich mistrzów jak np.: Straussa, Mozarta czy Haydna. Każdy słyszał chyba o winnicach w Szampanii, gdzie są produkowane od wielu lat słynne francuskie wina. Kraje Europy dbają o to aby zabytki, zwłaszcza te najcenniejsze, były chronione
i regularnie odnawiane.

„W dziedzictwie kultury człowiek jest zawsze faktem pierwszym i podstawowym”. Tak o odrębności kulturowej pisze Jan Paweł II.
Polska również podejmuje wiele działań zmierzających do zachowania dorobku kulturalnego dla przyszłych pokoleń.
Politycy i urzędnicy negocjując przystąpienie Polski do Unii Europejskiej, powinni pamiętać o naszej bogatej historii, którą przez lata tworzyło wiele pokoleń Polaków. W dobie napływu wzorców zachodnich, my Polacy w sposób szczególny powinniśmy zadbać o własne dziedzictwo narodowe pielęgnować i promować to co piękne, niepowtarzalne i typowo polskie.
Do najważniejszych budowli i obiektów w naszym kraju należy zamek i katedra na Wawelu. Znajdują się one w Krakowie - historycznej stolicy Polski. Na uwagę w tym mieście zasługuje Stare Miasto z rynkiem, gdzie Tadeusz Kościuszko przysięgał wierność narodowi polskiemu. Kościół Mariacki, Sukiennice, mury obronne, bramy i baszty są zabytkami klasy zerowej.
Stolicą naszego kraju jest Warszawa. Każde miejsce, każdy dom ma tu swoją historię. To właśnie nasza stolica ma niezwykle burzliwą przeszłość. W kartki kalendarza wpisane jest: powstanie listopadowe, powstanie styczniowe i warszawskie.
Odbudowa zniszczonego miasta po II wojnie światowej świadczy o niezwykłym bohaterstwie całego narodu. Symbolem męstwa i uporu jest Zamek Królewski. Warszawa jako stolica jest siedzibą władz państwowych. W budynkach, które mają swoją historię mieszczą się najważniejsze urzędy. Godne zwiedzenia jest Stare Miasto, Zamek Królewski, Pałac w Łazienkach i Pałac w Wilanowie.
Zaś Gdańsk to miasto, o którego prawo do własności przez kilkadziesiąt lat upominały się dwa państwa: Polska i Niemcy. W tym mieście historia przeplata się z teraźniejszością. Powstał tu jeden z ważniejszych portów nadbałtyckich na miarę Rotterdamu czy Hamburga.
Polska w przeszłości miała wielu wspaniałych twórców literatury i sztuki. Możemy się szczycić wielkimi dowódcami wojskowymi, uczonymi i duchownymi którzy odegrali wielką rolę w historii naszej ojczyzny oraz Europy i świata. Do nich należą między innymi Tadeusz Kościuszko, który wyruszył z pomocą Amerykanom i Stefan Wyszyński- Prymas Tysiąclecia. W trudnych latach represji występował w obronie praw człowieka i narodu.

Kultura miała duży wpływ na historię Polski.
Jeden z wielkich malarzy polskich Jan Matejko uwiecznił na swych obrazach ważne wydarzenia z dziejów naszej ojczyzny: bitwę pod Grunwaldem, hołd lenny złożony w 1525 roku Zygmuntowi I Staremu przez wielkiego mistrza Albrechta Hohenzollerna, bitwę pod Racławicami, portrety władców polskich. Jego obrazy podobnie jak dzieła innych wielkich twórców, przez lata przypominają o tych ważnych momentach z naszej przeszłości. Dzieła te były i są nadal żywą kroniką dziejów. Mówiąc o artystach polskich należy wspomnieć Wita Stwosza, autora ołtarza w Kościele Mariackim w Krakowie, dzieło to jest przykładem wysokiego kunsztu rzeźby gotyckiej. Powstało w latach 1477-1489 i uchodzi za jeden z najpiękniejszych zbytków tego typu w Europie. Charakterystyczna cecha tego ołtarza to realizm postaci tak istotny w twórczości artystów gotyku.
Oddziaływanie dziedzictwa kulturowego tworzy warunki do urzeczywistniania własnej podmiotowości, co ma związek z rozwojem i wychowaniem człowieka, to one umożliwiają poprzez „zakorzenienie” w kulturze, odkrywanie własnej osobowej tożsamości.
Pisząc o twórcach sztuki nie wolno zapomnieć o mistrzach pióra i sceny.
Do dziś mazurki, polonezy i inne utwory Chopina rozbrzmiewają na całym świecie.
Wiele utworów literatury polskiej powstało na emigracji. Tęsknota za ojczyzną inspirowała pisarzy i poetów.
„Litwo ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie.
Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie,
kto cię stracił...”
Od tych słów zaczyna się epopeja narodowa Adama Mickiewicza pod tytułem „Pan Tadeusz”.
Poetą na wskroś europejskim jest Jan Kochanowski. To pierwszy wykształcony na wzorach greckich, łacińskich i włoskich twórcach literatury pięknej. Jego utwory do dziś nie tracą swej aktualności.
Mikołaj Rej nazywany ojcem narodowej literatury zaczął pisać jako pierwszy wyłącznie w języku polskim, dostrzegając jego piękno. Słynne stało się jego stwierdzenie:
„A niechaj narodowie
wżdy postronni znają,
iż Polacy nie gęsi,
i swój język mają”
Dzieła tych znanych polskich autorów były, są i będą skarbnicą polskiej tradycji i wartości narodowych. Przez lata ożywiały one ducha patriotycznego w sercach Polaków. Pobudzały do pracy i walki na rzecz ojczyzny. Walki - niejednokrotnie kończącej się śmiercią, o wolność i suwerenność państwa. Wiele krwi polskiej musiało zostać przelane abyśmy mogli żyć w niepodległym kraju.
Moim zdaniem tu najbardziej widać współzależność między kulturą i historią,
a teraźniejszością i przyszłością.
Obecnie kultura i tradycja mają wpływ na życie społeczeństw europejskich. Jednak,
w moim przekonaniu, wpływ ten nie jest tak duży jak w przeszłości. Rzadziej chodzimy do teatru, czytamy książki. Zaznacza się natomiast coraz wyraźniejszy wpływ na nasze życie kultury masowej. Treści przekazywanych przez telewizję, radio, filmy, Internet oraz niektóre czasopisma. Współczesne środki przekazu umożliwiają szybki dostęp do informacji. Poprzez media uczestniczymy pośrednio w ważnych wydarzeniach kulturalnych innych narodów. Mamy wtedy możliwość poznać tradycję, zwyczaje i kulturę innych narodów.
Cieszy fakt, że zarówno telewizja jak i Internet przejmują (niestety tylko w niewielkiej części) zadanie rozpowszechniania oraz przekazywania dobrych treści jakie zawarte są w tradycjach kulturowych. Jesteśmy świadkami także innego niepokojącego zjawiska.
Instytucje odpowiedzialne za kulturę (domy kultury, kina, teatry, muzea, biblioteki i inne) funkcjonują, chociaż może nie przeżywają "złotego okresu".
W moim przekonaniu brak środków nie jest najpoważniejszym problemem z różnymi instytucjami kulturalnymi, ale raczej to, że zainteresowanie ich ofertami, zwłaszcza wśród młodzieży, jest minimalne.
Tradycje kulturowe i literatura przez wieki "wysławiały" i opisywały piękno
i porządek przyrody, uczyły ludzi ją kochać. Powstało wiele utworów, pisanych zarówno wierszem jak i prozą, które uczulały swych czytelników na piękno
i doskonałość świata roślin i zwierząt.
Przykładem są utwory K. I. Gałczyńskiego K. K. Baczyńskiego czy J. Tuwima. Ludzie
z pokolenia na pokolenie przekazują sobie wiedzę na temat otaczającego nas świata, uczą się szacunku dla niego, który jest gwarantem harmonijnego z nim współżycia.
Omawiając różne problemy i zagadnienia, zarówno historyczne jak i teraźniejsze, odwoływałam się przede wszystkim do sytuacji w naszym kraju.

„ Kultura jest właściwym sposobem bytowania człowieka” powiedział Jan Paweł II co oznacza, że każdy człowiek żyje w kulturze i przez kulturę jest mocno osadzony we właściwym środowisku kulturowym.