Konflikt w Azji
Japonia była krajem, który wierzył mocno w swoja strukturę. Rozbudowywał swoje siły zbrojne, ale także miał dobrze rozwinięty przemysł. Bardzo duża ilość wojska sprzyjała władzy cesarskiej. Społeczeństwo nie burzył się wobec dumie narodowej, było tradycyjne wychowanie dzieci polegało na miłowaniu władcy, ojczyzny oraz chęci poświęcenia życia za kraj w służbie w armii japońskiej. Tradycyjności społeczeństwa japońskiego sprzyjał fakt, iż Japonia była krajem zamkniętym na kolonizacje zewnętrzną (XVw.).
Wojny japońskie z Rosją i wygrana w nich, dała sygnał i odwagę temu krajowi, aby zaczęli ataki na większą skalę, czyli na wschód. Pierwszym obiektem ataku były Chiny, w których rozgrywała się wtedy wojna domowa i dlatego były osłabione i były łatwe do zdobycia(zaczęła się 1927 roku konflikt między partia narodową i komunistyczna partią Chin). Japończycy rozpoczęli ekspansje Chin w 1931r. i zajęli leżącą w nich Mandżurię gdzie utworzyli państwo, które było przez nich nadzorowane. Później w 1937r. zdecydowali się na poważniejszy krok w podboju Chin, zajęli kolejno najgęściej zaludnioną północno wschodni obszar, Pekin, Szanghaj oraz południowe wybrzeże z Kantonem. Potem zaatakowali kolonie francuskie(Indochiny Francuskie) oraz angielskie wraz z Hongkongiem. To była przyczyn rozpoczęcia II wojny światowej na Dalekim Wschodzie.
Oś Rzym-Tokio-Berlin
Przyczyną światową wojny był pakt, który początkowo został początkowo zawarty między Niemcami i Japonią, po czym dołączyły do nich Włochy w 1937r został wtedy nazwany paktem antykominternowskim. w 1939r. przyłączyły się Węgry i Hiszpania A w latach po wybuchu II wojny przystąpił do niego także Bułgaria, Dania, Finlandia, Rumunia, Chorwacja oraz Słowacja.
Pierwszym sprawdzianem była wojna domowa w Hiszpanii. Władze zdobyła tam koalicja socjalistów i komunistów, którzy podjęli próbę wielu radykalnych reform społecznych. Spotkało się to ze sprzeciwem hiszpańskiej prawicy. Przewodził im generał Francisko Franco, który wzburzył do krwawych bitw, które przeistoczyły się w wojnę domową zakończoną w 1939 zwycięstwem prawice, za którą wstawiła się koalicja Niemiec Japonii i Włoch.
Mocarstwa zachodnie nie reagowały na agresje państwa osi do roku 1938r. w którym odbyła się konferencja monachijska gdzie Wielka Brytania oraz Francja zaakceptowały Niemieckie żądania wobec Słowacji. Inicjatorem konferencji był Mussolini. Rezultaty konferencji monachijskiej dały Hitlerowi pewność, że jeśli kraje środkowej i wschodniej europy zostaną zaatakowane przez Niemcy Wielka Brytania oraz Francja nie pomogą im.
Niemcy nie pragnąc wojny na dwóch frontach postanowiły podbić ZSRR poczym dzięki jej sile i surowcu podbić mocarstwa zachodnio europejskie. Ale na przeszkodzie w drodze do radzieckiego państwa stanęła Polska.
Sprawa Polska w obliczu II wojny światowej
W obliczu bezpośredniej groźby niemieckiej napaści Francja potwierdziła swoje zobowiązania sojusznicze wobec Polski, a Wielka Brytania zagwarantowała pomoc w razie zagrożenia suwerenności naszego kraju. Dużym sukcesem polskiej polityki zagranicznej stał się doprowadzenie do podpisania polsko angielskiego sojuszu wojskowego dnia 25 sierpnia 1939roku, który dawała gwarancję że w obliczu niemieckiego ataku Polska nie będzie sama.
23 sierpnia 1939 roku nasi dwaj zaborczy sąsiedzi zawarli tajny pakt Ribenntrop-Mołotow zgodnie z jego postanowieniami po zwycięskiej wojnie ziemie polskie miały zostać na dwie części wzdłuż Narwi Wisły i Sanu, w praktyce oznaczało to czwarty rozbiór naszego państwa.