Internet jako globalna sieć

Internet jest globalną siecią komputerów komunikujących się ze sobą za pomocą wspólnego języka. Połączenie się z unikalnym węzłem WWW jest równoznaczne z podłączeniem się do Internetu, przypomina to międzynarodowy system łączy telefonicznych: nikt nie kontroluje, ani nie jest właścicielem całości, ale połączenia sprawiają, że system działa jak jedna wielka sieć.
Kiedy powstały pierwsze sieci między komputerami w Stanach Zjednoczonych, nikt nie przypuszczał, że rośnie ogromne medium, które stanie się wizytówką ludzkości, wchodzącej powoli w XXI wiek? Jeszcze kilka lat temu Internet był jedynie modą. Posiadanie modemu i własnej skrzynki pocztowej było dużym wydarzeniem. Niektórzy nie wiedzieli nawet o jego istnieniu. Sytuacja zmieniła się diametralnie. Zauważono, że sieć jest jak ogródek:, kiedy się coś posadzi, będą z tego korzyści. Kiedyś Internet był narzędziem do przesyłania plików, teraz do przesyłania informacji. Powstało tysiące witryn, które zawierają ogrom wiadomości. Sieć wchłania powoli wszystkie dziedziny naszego ograniczonego życia i staje się przez to nieograniczona.

Ogólna struktura sieci Internet przedstawiona jest na rysunku. Składa się ona z szeregu sieci lokalnych i pojedynczych komputerów oraz z szybkiej sieci szkieletowej. Sieć szkieletowa służy do przekazywania danych między sieciami lokalnymi.


Wśród komputerów pracujących w sieci, można wyróżnić dwa typy nazywane serwerami i klientami. Serwer to komputer, który udostępnia swoje zasoby innym komputerom w sieci, np. udostępnia dane z sesji giełdowej. Klient to komputer, który korzysta z zasobów serwerów, np. domowy komputer, który łączy się poprzez sieć z serwisami informacyjnymi. (Nowoczesny system organizacji sieci zbudowany na podstawie tych założeń nosi nazwę modelu klient - serwer).
Każda usługa, czy to tłumaczenie nazwy hosta na adres IP, czy udostępnianie stron WWW, czy wreszcie przesyłanie poczty, używa własnego protokołu komunikacyjnego w sieci TCP/IP. Na przykład do udostępniania stron WWW używany jest protokół i, HTTP, (ang. HyperText Transfer Protocol- protokół przesyłania danych hipertekstowych). Inny protokół, SMTP (ang. Simple Mail Transfer Protocol- prosty protokół i przesyłania poczty), jest używany do wysyłania poczty elektronicznej. Trzeci z kolei! Protokół, pap (ang. Post Office Protocol- protokół pocztowy), służy do odbierania I poczty przychodzącej i rozsyłania jej do klientów poczty elektronicznej. System Linux i pozwala uruchomić różne serwery jednocześnie, pomimo różnych protokołów, którymi się one posługują. Tym samym Linux umożliwia uruchomienie jednego komputera, serwera internetowego, realizującego wiele różnych usług.


DNS
Korzystanie z adresów domenowych jest łatwiejsze dla ludzi, ale oprogramowanie sieciowe "rozumie" jedynie adresy IP. Potrzebny jest, zatem jakiś sposób "tłumaczenia" adresów symbolicznych na adresy IP. Jako że ich wzajemne przyporządkowanie jest czysto umowne, "tłumaczenie" to może się odbywać tylko na podstawie jakiejś "tabeli", przechowującej informacje o tym, jakiej nazwie symbolicznej odpowiada, jaki adres IP. Ze względu na rozmiary sieci Internet oczywiście niemożliwe jest przechowywanie takiej "tabeli" przez jakikolwiek pojedynczy komputer w sieci, dlatego zastosowano rozwiązanie rozproszone. W każdej domenie istniejącej w Internecie jest jeden wyróżniony komputer - tzw. serwer nazw (Domain Name Server - DNS), przechowujący wykaz adresów komputerów ze swojej domeny, czasami ewentualnie także sąsiednich domen niemających własnych serwerów nazw. Każda domena wyższego poziomu również ma swój serwer nazw, pamiętający adresy serwerów nazw poszczególnych "poddomen" w obrębie tej domeny, (aby zatem utworzyć nową domenę trzeba ją zarejestrować w serwerze nazw domeny nadrzędnej). Na najwyższym poziomie tej hierarchii znajdują się tzw. główne serwery nazw (Root Name Servers) - dla większej sprawności działania jest ich kilka - zawierające informacje o adresach serwerów nazw domen najwyższego poziomu w Internecie (.com, .edu, .pl,...itd.). Każdy serwer nazw musi znać adresy serwerów głównych (ich listę znaleźć można pod adresem ftp://rs.internic.net/netinfo/root-servers.txt), zaś adres IP jego samego musi być znany wszystkim komputerom obsługiwanym przezeń domenie.

Coraz większa liczba polskich banków oferuje usługi bankowości internetowej, dzięki którym możemy wykonywać operacje na swoim koncie bankowym nie wstając od komputera, za pośrednictwem przeglądarki WWW. Jest już, w czym wybierać: usługi internetowe oferuje obecnie w Polsce osiem banków, a niewątpliwie będzie ich jeszcze więcej. Spróbujmy, zatem podjąć się małego porównania dostępnych ofert.
Pionierem bankowości internetowej w Polsce był Powszechny Bank Gospodarczy SA, który uruchomił swój oddział internetowy w październiku 1998 r. (od 1999 r. bank ten zosta włączony do Pekao SA). Przez ponad rok nie miał on żadnej konkurencji na rynku; dopiero w listopadzie 1999 r. usługi internetowe zaoferował kolejny bank - BPH SA. Te dwa banki wyznaczają zarazem dwa podejścia do usług bankowości internetowej.
Pierwsza koncepcja, zrealizowana przez Pekao SA, polega na uruchomieniu specjalnego oddziału elektronicznego, w którym zakładane są "internetowe" rachunki. Tylko konta prowadzone w tym oddziale mogą być obsługiwane przez Internet; do rachunków założonych w "tradycyjnych" oddziałach tegoż banku dostępu elektronicznego nie ma. Koncepcje te przejął od Pekao SA także największy polski bank - PKO BP SA. Skrajnym zaś przykładem realizacji tej idei jest mBank - pion detaliczny Banku Rozwoju Eksportu SA: bank ten w ogóle nie ma żadnych fizycznych oddziałów i prowadzone w nim rachunki obsługiwane są wyłącznie przez Internet oraz telefon. Natomiast drugie podejście, którego inicjatorem był BPH SA, traktuje bankowość internetowa jako dodatkowy, uzupełniający kanał dostępu do dotychczasowych rachunków, prowadzonych w dowolnych oddziałach banku, na równi z osobista wizyta w oddziale czy zleceniami telefonicznymi.
DOSTĘP DO INTERNETU:

Aby uruchomić serwer internetowy konieczne jest stałe połączenie z Internetem. Aby podłączyć do Internetu komputery użytkowników w danym miejscu (w firmie, w domu, w bloku, w szkole). Trzeba zbudować sieć lokalną (ang. LAN- Local Area Network). Serwer internetowy znajduje się pomiędzy stałym łączem do Internetu a siecią lokalną, dlatego musi zostać skonfigurowany zarówno dla Internetu na zewnątrz, jak i dla wewnętrznej sieci prywatnej. Użytkownik musi znać kilka podstawowych zagadnień dotyczących relacji pomiędzy tymi sieciami oraz wiedzieć, jakie czynności są z nimi związane.

Dostęp do linii dedykowanej odbywa się poprzez router. Standard Ethemet jest używany w sieci LAN, która łączy router i wszystkie komputery użytkowników z serwerem internetowym. Standard Ethernet jest najpopularniejszą metodą budowania sieci LAN. Transmisja w sieci Ethernet może odbywać się z dwiema prędkościami: 10 Mb/s (10 000 000 bitów na sekundę) w sieci Base 10 i 100 Mb/s w sieci Base 100 (Fast Ethernet). Kable, gniazda i wtyczki sieciowe podobne do kabli, gniazd i wtyczek telefonicznych są powszechnie używane do okablowania zarówno sieci 1OBase- T, jak i 100- Base- TX (podobne, ale nie telefoniczne!).

Łącze stale
Serwer internetowy wymaga stałego połączenia z Internetem. Ale połączenia stałe mogą być różnego typu, mogą różnić się ceną oraz jakością i zakresem usług oferowanych przez dostawcę łącza To jednak użytkownik musi zdecydować o tym, jaki typ połączenia jest najlepszy w danej sytuacji
Dostępnych jest wiele różnych rodzajów łączy stałych, ale w konkretnej sytuacji wybór może okazać się ograniczony. Zawsze jednak obowiązuje zasada, że im szybsze łącze tym więcej trzeba za nie zapłacić. Podobna zasada obowiązuje w przypadku jakości łącza. Lepsza jakość oznacza zwykle większą szybkość, ale niekoniecznie idzie to w parze z faktyczną prędkością przesyłania danych. Na przykład połączenie przez modem kablowy może nie zapewniać pełnej szybkości, kiedy jednocześnie korzysta z niego kilku użytkowników. Połączenie dobrej jakości powinno o każdej porze dnia i nocy dawać pełna prędkość przesyłania danych
Sieci bezprzewodowe
Przez ostatnie pięć lat coraz większą furorę na całym świecie robiło słowo "mobilny". Tradycyjne metody komunikacji i standardowe techniki umożliwiające tworzenie sieci okazywały się niewystarczające do tego, by sprostać wymaganiom stawianym przez nowy kolektywny styl życia. Jeżeli użytkownicy pracujący w sieci muszą korzystać z fizycznego okablowania, ich wolność zostaje znacznie ograniczona. Łączność bezprzewodowa nie wiąże się z takimi utrudnieniami i jednocześnie zwiększa swobodę użytkownika sieci.) I właśnie powoduje, iż technologie bezprzewodowe wkraczają w świat tradycyjnych sieci określanych mianem "stałych" lub "przewodowych". Ta zmiana jest oczywista dla każdego, kto regularnie podróżuje samochodem. Wszyscy znają sytuacje, w których o życiu lub śmierci" decydują kierowcy prowadzący samochody z telefonem komórkowym przy uchu.
Stoimy u progu równie głębokich zmian -tym razem jednak dotyczyć będą one sieci komputerowych. Telefonia bezprzewodowa okazała się sukcesem, dlatego iż pozwala na łączenie się ludzi niezależnie od miejsca, w którym aktualnie przebywają. Nowe technologie znajdujące swoje zastosowanie w sieciach komputerowych noszą znamiona tego sukcesu szczególnie w zakresie łączności z Internetem. Dotychczas największym przebojem okazała się technologia ukrywająca się pod terminem 802.11. Wyjaśnianie już na samym początku szczegółów technicznych dotyczących sieci bezprzewodowych nie jest dobrym pomysłem. Sieci 802.11 Charakteryzują się kilkoma zaletami bez znaczenia jest tu układ protokołów, ani też to, jakiego typu dane są za ich pomocą przesyłane. Sieci bezprzewodowe charakteryzują się na ogół znaczną elastycznością, co ułatwia wprowadzenie wżycie danego projektu (konstrukcji sieci). W sieciach bezprzewodowych wykorzystuje się zwykle wiele tzw. stacji bazowych, które pozwalają na przyłączenie użytkowników do sieci już istniejących. Infrastruktura sieci bezprzewodowej jest właściwie taka sama niezależnie od tego, czy przyłącza się jednego użytkownika, czy też liczy się miliony. Aby zaoferować na danym terenie usługi sieci bezprzewodowej, potrzebujemy stacji bazowej i anteny. Kiedy zainstalowane zostaną te dwa elementy, dodanie nowego Użytkownika sprowadza się właściwie tylko do jego autoryzacji? Taka infrastruktura musi być tak skonfigurowana, aby rozpoznawać nowych użytkowników sieci, oferując im określone usługi. Sama autoryzacja nie wymaga wszelako rozbudowy infrastruktury.Dodanie nowego użytkownika sieci bezprzewodowej wiąże się z koniecznością jej rekonfiguracji, co nie oznacza jednak, iż trzeba będzie ciągnąć nowe okablowanie, kupować terminale i podłączać je do istniejących gniazdek sieciowych. Sieci bezprzewodowe nie zastępują sieci stałych. Główną zaletą mobilności jest fakt, że użytkownik sieci bezprzewodowej może się poruszać. Serwery i inne urządzenia -centra danych -muszą mieć dostęp do pożądanych informacji, jednak rzeczywista ich lokalizacja nie jest istotna. Tak długo, jak serwery pozostają w bezruchu, mogą być połączone nieruchomymi przewodami. Szybkość przesyłu danych w sieci bezprzewodowej ograniczona jest dostępną szerokością pasma. Dzięki zastosowaniu odpowiednich teorii informatycznych można obliczyć maksymalną szybkość. Tak długo, jak instytucje regulujące nie zdecydują się udostępnić bez licencji szerszych pasm radiowych, szybkość sieci bezprzewodowych będzie ograniczona. W konsekwencji sprzęt pracujący w sieci bezprzewodowej jest zwykle wolniejszy od urządzeń w sieci stałej. W odróżnieniu od sieci zbudowanych według standardu 10 Mb Ethernetu, w sieciach bezprzewodowych konieczna jest ścisła kontrola i analiza otrzymywanych ramek chroniąca przed stratą danych przesyłanych za pośrednictwem zawodnego medium.
Wykorzystanie fal radiowych do transmisji danych wiąże się z kilkoma wyzwaniami. Specyfikacje dotyczące sieci stałych powstały, aby zapewnić niezawodną pracę w określonych warunkach technicznych. Z zagadnieniem przesyłu danych za pośrednictwem fal radiowych wiążą się dylematy dotyczące propagacji (na przykład problem zakłóceń wielodrożnych, efekty cienia), co może uniemożliwić poprawne działanie łącza radiowego.
Dla każdej sieci jednym z głównych problemów jest jej bezpieczeństwo. Jednak, jeśli mówimy o sieciach bezprzewodowych, aspekt bezpieczeństwa staje się kluczowy, bowiem dane przesyłane w tej sieci mogą być dostępne dla każdego, kto tylko znajduje się w zasięgu nadajnika i jest wyposażony w odpowiednią antenę. W sieci stałej sygnały przesyłane są za pośrednictwem przewodów i możliwa jest silna ochrona fizyczna (zamki na drzwiach chroniące przed dostępem niepożądanych osób do miejsc będących skupiskami przewodów itd.). W sieciach bezprzewodowych podsłuch transmisji (tzw. sniffing) jest znacznie łatwiejszy, bo z zasady przesyłane dane mają być dostępne dla każdego, kto znajduje się w zasięgu nadajnika. Co więcej, sieci bezprzewodowe nie mają zwykle wyraźnie określonych granic zasięgu? Sieć korporacyjna może sięgać poza budynek, w którym dana firma się znajduje. Całkiem możliwe, że dane z tejże sieci mogą być odbierane w samochodzie stojącym na najbliższym parkingu. Podczas mojej ostatniej wizyty w San Francisco przeprowadziłem pewien eksperyment. Włączyłem swojego laptopa podczas poruszania się po obwodnicy miasta. Dzięki temu mogłem policzyć, w zasięgu ilu sieci bezprzewodowych poruszał się mój samochód. Doliczyłem do ośmiu a nie wymagało to ode mnie specjalnych wysiłków. Trochę mocniej zmotywowany osobnik z pewnością potrafiłby wykryć większą liczbę sieci, użyłby na przykład czulszej anteny umieszczonej na zewnątrz samochodu.

Sieci bezprzewodowe to bardzo popularny segment rynku. Powstało kilka technologii wykorzystujących głównie bezprzewodową transmisję danych. Standard Bluetooth jest wykorzystywany do budowy małych sieci łączących urządzenia peryferyjne, tworzy, bowiem coś na kształt "bezprzewodowych przewodów”.Większość ludzi zaznajomionych z branżą komputerową dzięki rozgłosowi, jaki towarzyszy Bluetooth, słyszało o nim, co nieco. Jednak niewielu używa sprzętu wykorzystującego ten standard.
Wiele mówi się także ostatnio o telefonii komórkowej trzeciej generacji (3G). Obiecuje się nam szerokopasmowy dostęp do sieci globalnej w każdej komórce, a także nielimitowany dostęp do tejże sieci, taki, jaki mają użytkownicy DSL i modemów kablowych. Mimo roz- głosu, jaki towarzyszy 3G, podsycanego jeszcze przez prasę i media związane z głównymi producentami sprzętu wykorzystującego 3G wprowadzenie komercyjnych usług 3G wciąż
jest odkładane.
W przeciwieństwie do Bluetooth i 3G urządzenia pracujące według standardu IEEE 802.11 Odniosły zadziwiający sukces rynkowy. Podczas gdy Bluetooth i 3G to wciąż tylko melodia przyszłości, 802.11 robi karierę już dziś. Dzięki zabiegom firmy Apple (jeszcze w 1999 roku) zmierzającym do obniżenia cen komponentów sieci bezprzewodowych sprzęt wykorzystujący technologię 802.11 stał się szeroko dostępny, a jego popularność wciąż wzrasta.



Handel elektroniczny
Przyjął się dość powszechny pogląd, że handel prowadzony w Internecie niewiele się różni od sprzedaży wysyłkowej. Jest w tym wiele prawdy. Z punktu widzenia nabywcy jest przecież obojętne, czy zamówienie na produkt składa w formie papierowej, przez telefon czy używa do tego celu sieci komputerowej. W przypadku tych dwóch ostatnich sposobów istotny jest jednakże czas, w jakim zamówienie wpływa do sklepu a co za tym idzie jest realizowane. W niedalekiej przyszłości zakupy sieciowe i telefoniczne nie będą oddzielone, użytkownik będzie miał sposobność rozmowy przez sieć, gdy będzie zawierał transakcję.

Jednak Internet daje firmie handlowej znaczną przewagę polegającą na możliwości obsługi dużej liczby klientów i zleceń za jego pośrednictwem. Bez niego firma obsługuje tylu klientów ilu ma pracowników. Teraz klientów w sieci obsługują programy i nie ma znaczenia dla nowoczesnej technologii czy jest ich kilkudziesięciu czy kilkaset tysięcy. Jest to jedynie kwestia doboru technologii i zainstalowania odpowiedniego sprzętu.
To, co dzisiaj oferuje Internet to głównie sprzedaż produktów przemysłu informatycznego i elektronicznego - komputery i oprogramowanie, ale także usługi turystyczne i hotelowe, książki, rozrywka i muzyka. Istotną rolę gra także handel usługami informatycznymi realizowanymi głównie w portalach sieci komputerowych, które stanowią swoistą federację sklepów wirtualnych. Dzisiejsze sklepy internetowe to zazwyczaj centra handlowe przypominające swoim sieciowym wyglądem te prawdziwe. Obok wirtualnych sklepów oferujących realne produkty w takich centrach możemy także spotkać wirtualne banki, serwisy towarzystw ubezpieczeniowych lub punkty sprzedaży biletów kolejowych, lotniczych czy też biletów na imprezy kulturalne czy sportowe. Transakcje zazwyczaj odbywają się tu przy użyciu kart kredytowych przy zastosowaniu protokołu SSL lub za zaliczeniem pocztowym. Oczywistym utrudnieniem jest czas realizacji przesyłki, korzystanie z usług firmy kurierskiej podnosi cenę usługi.

Z punktu widzenia stosowanej obecnie technologii informatycznej koszt zainstalowania sklepu internetowego to wydatek rzędu 40 tys. USD. Składają się na nią przede wszystkim opłaty licencyjne związane z zakupem oprogramowania pozwalającego na wprowadzenie nowoczesnej technologii e-commerce, która pozwala poprawę jakości świadczonych usług świadczonych klientom, otwiera nowe kanały zbytu oferowanych produktów, obniża koszty operacyjne firmy a także koszty zakupów i sprzedaży.

Wprowadzenie takiej infrastruktury informatycznej pozwala na łatwą administrację sklepem, wprowadzanie dużej liczby nowych grup produktów do sprzedaży, łatwość zmiany prezentowanych informacji katalogowych, uniezależnienie się od platform sprzętowych i możliwość tworzenia dużych baz danych dotyczących klientów sklepu i ich upodobań. Stosowanie takiej technologii informatycznej zmienia system logistyki; przy zastosowaniu połączeń ekstranetowych z hurtownikami, firma handlowa może ograniczać ilość i powierzchnię magazynów do koniecznego minimum.

Firmy nie przygotowane do konkurencji w sieci mogą zostać zepchnięte na margines współczesnego rynku globalnego. Korzystający z Internetu nabywcy nie są powiązani, bowiem z miejscem zakupów i mogą wybierać oferty spośród tysięcy wirtualnych sklepów.
Jest rzeczą oczywista, że nie wszystkie części rynku zmieniają się tak by oferować produkty wyłącznie w sieci. Dzisiejsze komputery nie dają jednak możliwości obcowania z takimi przedmiotami, które tego wymagają w momencie zakupu. Internet może być wykorzystany w takim przypadku do porównania oferty produktów i uzyskania szerokiej informacji na ich temat. I ta możliwość zmienia już zachowania konsumentów oraz dynamikę rynku.

Usługi finansowe
Tak jak i dla innych firm dla banku Internet to kolejna możliwość wykorzystania nowego, taniego, prężnie rozwijającego się kanału dystrybucji usług. Podstawową jego cechą jest możliwość dotarcia do rynku detalicznego i indywidualnego klienta przy jednoczesnym znacznym obniżeniu kosztów. Istniejące już do tej pory systemy bankowe oparte o zdalną komunikację z klientami (np. home-banking) pozwalają na uzyskanie informacji o stanie konta, przeprowadzanie różnych operacji takich jak: składanie poleceń przelewów, wypłat, kupno dewiz, składanie wniosków kredytowych i zastrzeganie skradzionych czeków. Można też dowiedzieć się tą drogą o kursach walut, wynikach tynku kapitałowego wynikach sesji giełdowych czy też o innych usługach oferowanych przez bank. Inne propozycje banków to mobile home banking polegający na odbieraniu informacji przez pager klienta banku. W ten sposób można przesłać informacje o stanie konta czy dokonanych ostatnio wpłatach. Funkcjonowanie Internet banking opiera się na prowadzeniu transakcji z wykorzystaniem stron WWW. Klient takiej usługi, jeżeli nie posiada konta, jest na wstępie proszony o wypełnienie odpowiedniego formularza, który drogą elektroniczną jest przesyłany do banku. Ten przydziela mu numer PIN (Personal Identify Number) i wystawia specjalne, inne od innych stosowanych dotychczas, karty płatnicze. Za ich pomocą i znanego klientowi banku numeru PIN można przeprowadzać standardowe transakcje bankowe. Do ich realizacji jest konieczna przeglądarka WWW zainstalowana w komputerze klienta banku wyposażona w 128 bitowy klucz. Nowe, już proponowane rozwiązania usług bankowych to system elektronicznych czeków (e-check) polegający na możliwość regulowania płatności drogą elektroniczną przesyłając dokumenty w określonym formacie i dodatkowo zabezpieczone elektronicznym podpisem. Taka forma usług nie wymaga wielkich nakładów finansowych, jak chociażby w przypadku e-commerce, a oddziaływanie na klientów samego terminu budzi skojarzenia do czeków tradycyjnych, co ma także niemałe znaczenie.
Inna grupa finansowa, która w Internecie zaznaczyła swą obecność to maklerzy giełdowi. Ich usługi są połączonymi ofertami produktu elektronicznego i realnych operacji finansowych. Podobnie jak w przypadku obsługi bankowej, klient po wypełnieniu stosownego formularza, otrzymuje numer identyfikacyjny wraz z hasłem. Po uzyskaniu dostępu do odpowiednich stron WWW użytkownik może monitorować rzeczywiste ceny akcji i wydawać polecenia ich kupna lub ewentualnej sprzedaży dla maklera giełdowego. Potwierdzenie odbytej transakcji jest potwierdzane zazwyczaj za pomocą poczty elektronicznej dodatkowo kodowanej. Inną powszechnie stosowanym udogodnieniem jest publikowanie danych dotyczących portfela klienta w formie umożliwiającej importowanie go do arkusza kalkulacyjnego po pobraniu go do komputera lokalnego.

Samo posiadanie Internetu daje nam wiele możliwości komunikowanie się z innymi ludźmi. Najbardziej rozpowszechnioną metodą porozumiewania się jest SMS – Short Message Service tj. serwis krótkich wiadomości tekstowych.
Jest to wiadomość tekstowa, którą można wysyłać innemu użytkownikowi sieci komórkowej bezpośrednio z własnego telefonu komórkowego, lub z Internetu /ze stron WWW/.Wiadomości SMS mogą zawierać do 160 znaków. Zaletą SMS-ów jest przede wszystkim ich niski koszt, jednak wpisywanie wiadomości z klawiatury telefonu lub komputera jest bardzo niewygodne.
Ostatnio, korzystając z tej usługi, można przesyłać również obrazki. SMS-a można wysłać do dowolnej sieci GSM. Niewątpliwym plusem pisania SMS-ów jest ich stosunkowo niski koszt. Krótkich wiadomości tekstowych używa się głównie do komunikowania się między sobą. Nawet w sytuacji, kiedy mamy wyłączony telefon lub akurat nie możemy odebrać połączenia taka wiadomość pozostaje w pamięci telefonu. Pisanie SMS z komputera niejednokrotnie polega także na zwyczajnym przesyłaniu sobie nawzajem rozkładów jazdy np. pociągów, przesyłaniu informacji giełdowych, informacji o połączeniach lotniczych, kolejowych, informacji ze świata sportu, nauki i nie tylko.

Obok SMS-ów jako mechanizmu, który umożliwił porozumiewanie się z innymi ludźmi przy pomocy Internetu istnieje także tzw. „Czat”. Z języka angielskiego wyraz ten oznacza – pogawędkę. Aby móc czatować potrzebny jest jedynie komputer i dostęp do Sieci. Samo czatowanie jest usługą bezpłatną. Czat jest, więc takim miejscem, w którym spotyka się codziennie tysiące osób rozmawiających ze sobą na wiele tematów. Treści swoich wypowiedzi wpisują na klawiaturze wysyłają na czat, a ich rozmówcy widzą je natychmiastowo na ekranie swoich monitorów. I nie istotne jest czy osoba, z którą rozmawiają znajduje się przecznicę dalej czy na drugim końcu świata. Oznacza to, że w odróżnieniu od poczty elektronicznej lub grup dyskusyjnych, rozmowy na czacie odbywają się na żywo, czyli w czasie rzeczywistym. Aby odnaleźć się w gąszczu tematów czat został podzielony na „pokoje”. W każdym z nich uczestnicy czatu rozmawiają na określony temat, lub reprezentują wybrany przedział wiekowy, wykształcenie, zainteresowania, a nawet płeć. Na ekranie komputera podczas czatowania wyświetlane są wypowiedzi osób z poszczególnych pokoi. Jeśli chcesz rozmawiać z inną grupą internautów- to zwyczajnie przechodzisz do innego pokoju. Ważne jest także to, że można czatować w wielu pokojach jednocześnie. Sposób, w jaki zostaniesz powitany zależy wyłącznie od Ciebie i Twojego zachowania oraz od nastawienia użytkowników danym pokoju, ich nastrojów w danej chwili. Pierwszy kontakt na pewno ułatwi przywitanie się, spokojne włączenie się do rozmowy, bez narzucanie się innym uczestnikom. Najważniejsze jest, by uzmysłowić sobie, że nie rozmawiamy z komputerem, ale z innymi ludźmi, a komputer jedynie nam ułatwia komunikowanie się. Trzeba zawsze także pamiętać o tym, że każdy użytkownik ma SWOJE prawa i ograniczenia, że należy szanować jego wybór i niekiedy odmienność, nie bluzgać, nie podszywać się pod inne osoby, zawsze wyrażać własne myśli i poglądy, nie stosować obraźliwych nicków, zwyczajnie trzeba być sobą.


Poczta elektroniczna umożliwia przesyłanie wiadomości między komputerami podłączonymi do Internetu. Dzięki tej usłudze można w łatwy i - co ważne - szybki sposób przesyłać wiadomości tekstowe, dźwięk, a nawet krótkie filmy. Jest to bardzo wygodny sposób komunikowania się między ludźmi.

Aby móc skorzystać z usługi e-mail, trzeba:
• Mieć założone konto pocztowe na serwerze pocztowym
• Mieć dostęp do sieci Internet
• Mieć program pocztowy, (np. Outlook, Netscape mail) z prawidłowo wpisanymi do niego informacjami o naszym koncie pocztowym lub
• Korzystać z przeglądarki WWW. (O ile nasz serwer pocztowy ma taką możliwość)

UWAGA: Serwer pocztowy IDS umożliwia obsługę poczty bezpośrednio ze stron WWW - nie trzeba, więc martwić się o program pocztowy i jego prawidłową konfigurację.
Budowa adresu pocztowego
Aby móc otrzymywać pocztę, trzeba mieć założoną skrzynkę pocztową i przydzielony adres pocztowy. Adres pocztowy składa się z:
• Nazwy konta użytkownika
• Adresu serwera pocztowego.

Budowa listu elektronicznego
Budowa listu elektronicznego różni się nieznacznie od budowy zwyczajnego listu. List elektroniczny składa się z dwu części:
• Nagłówka,
• Właściwej treści.
Nagłówek zawiera informacje wykorzystywane przez serwery pocztowe i programy pocztowe oraz ogólne dane o przesyłce. W nagłówku najczęściej znajdują się takie informacje, jak:
• Adres skrzynki pocztowej nadawcy (ang. sender);
• Data wysłania przesyłki (ang. date);
• Lista serwerów pocztowych, które uczestniczyły w jej przekazywaniu (ang. received);
• Nazwa adresata i jego adres (ang. to);
• Nazwa nadawcy i jego adres (ang. from);
• Temat wiadomości (ang. subject).
Nie wszystkie elementy nagłówka muszą w liście wystąpić.


Grupy dyskusyjne
Najważniejszą zaletą grup dyskusyjnych jest to, że są one dostępne właściwie dla każdego internauty. Każdy, kto zechce może przeglądać publikowane tam artykuły. Co jeszcze ważniejsze, każdy może wziąć udział w dyskusji i publikować w ten sposób własne informacje, czy dzielić się swoimi problemami? Charakterystyczne dla „dobrych” grup dyskusyjnych jest to, że na 90% naszych pytań ktoś odpowie.
Niestety wiele polskojęzycznych grup dyskusyjnych może być podanych jako przykład „złej” grupy — nowe osoby potrafią wielokrotnie zadawać to samo pytanie, na które odpowiedź znajduje się w archiwum grupy, 2/3 dyskusji (niezależnie od tytułu grupy) toczone jest na dwa, zawsze te same tematy, a zamiast odpowiedzi na zadane pytanie doczekamy się raczej listu z czyjąś refleksja na temat pogody.
Każdy artykuł opublikowany w grupie jest po listem elektronicznym, przesłanym nie do konkretnej osoby, tylko do całej grupy. W rezultacie wszyscy subskrybenci grupy mają do niego dostęp. Innymi słowy, grupy są pewnego rodzaju ogólnodostępnymi, tematycznymi skrzynkami pocztowymi.
Aby ułatwić przeszukiwanie artykułów, są one automatycznie grupowane tematycznie, z zaznaczeniem całych dyskusji, czyli zespołów artykułów, odpowiedzi, odpowiedzi na odpowiedzi itd.


IRC (Internet Relay Chart) - jest to system umożliwiający przeprowadzanie sieciowych dyskusji, pogawędek, flirtów, czyli ogólnie wymianie myśli i poglądów "na żywo". Jego twórca nawet nie przypuszczał, że stał się autorem najpopularniejszego programu tego typu w skali globalnej. Na początku przypuszczał, że z systemu korzystać będzie około 100 osób. Najnowsze obliczenia pokazują, że zdarza się, iż w jednym korzysta z niego ponad 20 000 internautów.


W chwili obecnej jest to najpopularniejsza usługa udostępniana w sieci. Pozwala ona na dostęp do ogromnej liczby dokumentów gromadzonych na różnych serwerach podłączonych do sieci, bez względu na to, gdzie się znajdują. Dokumenty udostępniane w ten sposób noszą nazwę stron WWW (lub HTML), a komputery, które je udostępniają - serwerów WWW.

Do oglądania stron WWW potrzebny jest specjalny program, tzw. przeglądarka WWW. Do najpopularniejszych przeglądarek dostępnych na rynku należą:
• Netscape Navigator
• Internet Explorer
Odsyłacze hipertekstowe

Na stronach WWW znajdują się odnośniki do innych stron WWW, zwane odsyłaczami hipertekstowymi lub linkami. Strony te mogą znajdować się na tym samym komputerze lub na komputerze pracującym na drugiej półkuli. To gdzie znajduje się komputer udostępniający daną stronę, nie ma dla czytelnika istotnego znaczenia. Najczęściej nie wiemy, gdzie znajduje się taki komputer.

Odsyłacze hipertekstowe są wyróżnione na stronie WWW kolorem i podkreśleniem. Po kliknięciu myszą takiego wyróżnionego elementu tekstu, przeglądarka łączy się z serwerem wskazanym w odsyłaczu i po chwili na ekranie pojawia się nowa strona WWW.

Adresy stron WWW
Aby móc odnaleźć stronę WWW w sieci, musi ona mieć swój niepowtarzalny adres, tzw. adres URL. Adres strony WWW składa się z następujących elementów:
• Skrótu nazwy systemu przesyłania danych (protokołu transmisji)
• Adresu serwera
• Nazwy katalogu, w którym na serwerze przechowywana jest strona WWW
• Nazwy strony WWW
Uwaga:, Jeśli w adresie nie zostaną podane dwa ostatnie elementy (nazwa katalogu i nazwa dokumentu), to wyświetlona zostanie specjalna strona przechowywana na serwerze, tzw. strona główna (ang. home page). Na stronie tej umieszczane są najczęściej ogólne informacje o zasobach serwera.

Przeglądarka WWW - dzięki przeglądarkom możemy oglądać dla wielu najbardziej atrakcyjną graficzną część Internetu, czyli strony WWW, na których twórcy zamieścili teksty, obrazki, fotografie, dźwięki i filmy. Przeglądarka jest niezbędna dla każdego internauty, ponieważ strony internetowe (np. www.wp.pl) tworzone są w języku html, a przeglądarka "tłumaczy" kod HTML na formę, jaką często podziwiamy na monitorach komputerów. Najbardziej znane na świecie przeglądarki to produkt firmy Microsoft MS Internet Explorer, która powstała jako odpowiedź na podobny produkt firmy, Netscape Communications - Navigator. Konkurencja, jaka ma miejsce na rynku przeglądarek zyskała miano "wojny przeglądarkowej". Polegała ona na przekonywaniu klientów do używania własnego produktu, a same przeglądarki prawie niczym (dla przeciętnego internauty) się nie różniły. Wkrótce po rozpętaniu tej wojny, firma Netscape zmuszona została do połączenia się z firmą America Online.
0-202122 - jest to najbardziej popularny w Polsce sposób korzystania z zasobów Internetu. W roku 1996 Telekomunikacja Polska S.A. jako pierwszy operator w Europie uruchomił bezpłatny numer, dzięki któremu możemy uzyskać dostęp do Internetu. Różnił się on od tego typu numerów uruchomionych w Europie Zachodniej tym, że przy korzystaniu z Internetu nie trzeba uiszczać miesięcznego abonamentu, ale tylko stawkę za korzystanie z taryfy lokalnej. Aby uzyskać dostęp do tego numeru należy posiadać komputer z modemem oraz standardową linię telefoniczną

Wyszukiwanie informacji w Internecie
Niektóre osoby decydują się na kupno komputera głównie dla uzyskania dostępu do Internetu. Nic dziwnego — dzięki internetowi możesz wysyłać listy elektroniczne do przyjaciół na całym świecie. Możesz też sprawdzać program kin i teatrów. Możliwości Internetu wydają się być nieograniczone. Jedynym problemem jest fakt, że trzeba wiedzieć, gdzie poszukiwane dane się znajdują. Z pomocą w rozwiązaniu tego problemu przychodzą nam wyszukiwarki internetowe. Obecnie do dyspozycji użytkowników Internetu jest co najmniej kilkanaście różnych serwisów służących do poszukiwania informacji. Najpopularniejsze to: www.yahoo.com, www.altavista.com oraz www.google.com. Często używanymi są wyszukiwarki infoseek oraz Archie. Ta ostatnia służy do poszukiwania interesujących nas plików na serwerach FTP.
Wszystkie wyszukiwarki działają według tego samego schematu. Część oprogramowania znajdująca się na odpowiednim serwerze przeszukuje zasoby Internetu oraz indeksuje je we własnej bazie danych. Informacje grupowane są na podstawie zawartości stron oraz słów kluczowych umieszczonych w znacznikach meta kodu HTML.

Najbardziej zaawansowane wyszukiwarki posługują się różnymi algorytmami mającymi na celu zoptymalizowanie procesu wyszukiwania, tak, aby w efekcie użytkownik dostał wyłącznie to, czego oczekiwał. Zwykle jednak proces wyszukiwania informacji kończy się wynikiem informującym o znalezieniu setek tysięcy stron zawierających treści, które podaliśmy jako warunek wyszukiwania. Niestety 99% podanych stron zupełnie nie jest poświęcona interesującemu nas tematowi. Co należy zrobić, żeby odfiltrować strony, które nas nie interesują?
Najważniejsze jest odpowiednie formułowanie zapytań skierowanych do wyszukiwarki. Powinniśmy używać wyrazów, które w możliwie najbardziej jednoznaczny sposób identyfikują interesujący nas problem, a unikać wyrazów bez znaczenia, spójników itd., Jeśli to nie pomoże, kolejną możliwością jest użycie opcji zaawansowanego wyszukiwania.