Jak literatura różnych epok kreuje obraz bohaterskiej śmierci?

Moim zdaniem obraz bohaterskiej śmierci ukazany jest w każdej, jakże różnej epoce. Przykładami mogą być dwaj bohaterowie- Roland, który walczy w średniowieczu oraz Longinus Podbipięta, którego Henryk Sienkiewicz, w swojej powieści „Ogniem i mieczem”, umieszcza w baroku.

Dominujący teocentryzm w epoce średniowiecza ukazuje podporządkowanie Bogu wszystkich spraw człowieka. Średniowiecze przepełnione jest chrześcijańskimi ideałami, które odnajdujemy na przykład we wzorcach osobowych. Roland- wzorzec rycerza chrześcijańskiego, który jest legendarną postacią średniowiecza. Bohater ten dowodzi strażą króla Karola Wielkiego. Hrabia Marchii Bretońskiej zostaje zaatakowany w wąwozie Roucecesvalles przez Saracenów. Szala zwycięstwa przechyliła się na stronę wrogów Rolanda. Jednak bohater nie chce zadąć w róg, aby wezwać pomoc ponieważ twierdzi, że w ten sposób zhańbi swoje imię. Lecz, gdy ujrzał on klęskę francuskich wojsk i przyjaciół, triumf wroga, zdecydował się zadąć w róg. Niestety za późno ponieważ w ostatnich chwilach życia zwraca głowę ku Hiszpanii- kraju Saracenów, pragnie wyszczerbić swój miecz by żaden z innowierców nie mógł go użyć. Przez całą agonię gorąco modli się do Boga, bije się w pierś na znak pokuty i zwraca swą prawą rękawicę ku niebu jako poddanie chrześcijańskiego rycerza.

Umiera on na górze symbolizującej Golgotę, pod sosną niczym pod krzyżem i przy kamieniach, które można zinterpretować jako ołtarz. Schyla swoją głowę na prawe ramię przypominając w ten sposób śmierć Chrystusa. Po jego dusze przybywają aniołowie z nieba. Św. Gabriel bierze rękawicę z dłoni Rolanda, co oznacza uznanie przez Boga gestu Rolanda. Dusza bohatera wraz z aniołami wędruje ku niebu, gdzie trafi do raju. Obraz ten jest dowodem na dzielne, oddane Bogu i królowi życie zasługujące na zbawienie.

Zarówno w „Pieśni o Rolandzie” jak i w innych chansons de geste ukazany jest zabieg idealizacji bohaterów. Każdy z nich jest dzielnym, walczącym w imię Boga i króla rycerzem, który umiera w pełnej ekspresji i patosu scenie. Śmierć Rolanda została ukazana w takiej właśnie scenerii. Jest ona pełna chwały, przeróżnych gestów i również wielu symboli. Bohater umiera także pełen honoru.

Sienkiewiczowski bohater- Longinus Podbipięta, który występuje w „Ogniem i mieczem” również ukazuje obraz walki o ojczyznę i poświęcenie dla narodu oraz władcy, która jest zakończona bohaterską śmiercią. Myślę, że Henryk Sienkiewicz wzorował się na obrazie śmierci słynnego, średniowiecznego Rolanda. Longin podobnie jak hrabia ginie z rąk wroga, szeptając litanię i dowodząc swego oddania ojczyźnie. Nie zwraca uwagi na atakującego go starzały, umiera z jękiem : „Królowo Anielska”. Aniołowie zstąpili
z nieba, by zabrać jego duszę i złożyć ją u stóp Królowej Anielskiej.

Każda z epok ukazuje obraz bohaterskiej śmierci, który przedstawiony jest w podobny sposób. Śmierć zarówno Longinusa, jak i Rolanda pozwala nam dostrzec, że na przestrzeni coraz to nowych epok poeci, pisarze odnoszą się do obrazów śmierci ukazanych we wcześniejszych dziełach.