W korze nerki zlokalizowane są kora i ciałka nerki, a w rdzeniu pętla nefronu i kanaliki zbiorcze.
Mocz powstaje w nefronie podczas: filtracji, resorpcji zwrotnej i sekrecji.
Filtracja – przesączanie: Ponieważ tętniczka doprowadzająca mocz jest większa to w nerce panuje większe ciśnienie krwi, które powoduje przesączanie się osocza krwi do torebki nefronu. Nie przesączają się jedynie białka osocza i kom. Krwi w torebce zbiera się płyn zwany moczem pierwotnym, który ma taki skład jak osocze tylko bez białek. Zawiera on wodę, subst. odżywcze np. glikoza, aminokwasy, zawiera witaminy, sole mineralne, zbędne produkty przemiany materii tj. mocznik, kwas moczowy i barwniki moczowe.
Resorpcja zwrotna – wchłanianie zwrotne: Mocz pierwotny wpływa do kanalików krętych i pętli skąd wszystkie potrzebne organizmowi substancje są z powrotem wchłaniane przez ściany kanalików do krwi, która płynie w naczyniach oplatających te kanaliki. Zbędne i szkodliwe substancje oraz nadmiar wody i soli pozostają w kanaliku i tworzą mocz ostateczny.
Resorpcja obowiązkowa: Dotyczy substancji tj. glukoza, aminokwasy, które wchłaniane są z powrotem w całości.
Resorpcja nieobowiązkowa: Substancje tj. woda i sole mineralne są z powrotem wchłaniane do krwi w ilościach aktualnie potrzebnych organizmowi, a nadmiar jest usuwany.
W pętli nefronu odbywa się zwrotne wchłanianie wody czyli zagęszczanie moczu.
Sekrecja – wydzielanie: jest to wydzielanie moczu ostatecznego.