Determinizm geograficzny, pogląd uznający czynniki geograficzne (ukształtowanie terenu, klimat, rodzaj gleby) za decydujące w rozwoju społeczeństw i kultury. Główni przedstawiciele determinizmu geograficznego to F. Ratzel i H. Buckle.
Posybilizm geograficzny, jedna z koncepcji wyrażających wzajemny stosunek środowiska przyrodniczego i człowieka, zakładająca równowagę i wzajemną zależność czynników naturalnych i społecznych. Posybilizm geograficzny rozwinął się z początkiem XX w. we Francji.
Współczesne spojrzenie na miejsce człowieka w przyrodzie wywodzi się z koncepcji posybilizmu geograficznego, zwraca jednak większą uwagę na negatywne skutki działalności ludzkiej w środowisku i postuluje konieczność ochrony środowiska oraz racjonalnego gospodarowania jego walorami.
Determinizm geograficzny – pogląd, że środowisko geograficzne uzależnia człowieka od siebie.
Nihilizm geograficzny – odrzucał to, że środowisko wpływa na człowieka.
DETERMINIZM GEOGRAFICZNY, socjol. kierunek rozwijający się zwł. od końca XVIII w., przypisujący środowisku geogr. główną lub wyłączną rolę w kształtowaniu rzeczywistości społ.; wywarł wpływ m.in. na rozwój ekologii społecznej; d.g. reprezentowali F. Ratzel, H. Buckle