Antoni Pawłowicz Czechow (1860-1904), znakomity rosyjski prozaik i dramatopisarz, którego twórczość zaliczana jestdo klasyki światowej. BYł wnukiem chłopa i synem drobnego sklepikarza. Po studiach medycznych praktykę lekarską traktował jako zajęcie społeczne, poświęcając sie głownie pisarstwu. Przez siedem ostatnich lat swego życia chorował na gruźlicę. Zmarł w Niemczech, w uzdrowisku Badenweiler, dokad zawiozła go żona Olga Knipper.
Na poczatku kariery, pod pseudonimem Antosza Czechonte, tworzył krótkie formy literackie: humoreski, felietony i anegdoty. Wszystkie dotyczyly życia chłopów, urzędników, cyganerii, kupców. Utwory te miały głęboką wymową społeczne. Oręzem autora w walce z wszelkimi nonsensami carskiej Rosji było przede wszystkim błyskotliwe poczucie humoru.
Czechow zasłynął pózniej jako znakomity dramaturg. Najbardziej znane jego sztuki to: Mewa, Wujaszek Wania, TRzy siostry, Wiśniowy sad. Zarówno w swoich utworach scenicznych, jak i opowiadaniach, autor po mistrzowsku przedstawia przedstawia portrety bohaterów, ich osobowość. Dla Czechowa nie ma rzeczy drobnych i wielkich, gdyż wszystko, co ludzkie jest dla niego bardzo ważne.