Św. Agnieszka z Montepulciano, dziewica, 1268-1317
Około 30 km na zachód od Jeziora Trasimeno, na wzgórzu prawie 600 m wosokim, leży miasteczko Montepulciano. Z dala przytulone do wzgórza domki robią wrażenie ptasich gniazd. Tu właśnie po raz pierwszy ujrzała światło dzienne nasza Święta. Jej żywot napisał bł. Rejmund z Capui (+1399), przełożony generalny dominikanów, kierownik duchowy św. Katarzyny ze Sieny.
Św. Agnieszka z Montepulciano pochodziła ze szlacheckiej rodziny. Przyszła na świat w roku 1268. Kiedy miała 9 lat, bogobojni rodzice oddali ją do klasztoru dominikanek. Tak pokochała ten zakon, że mając zaledwie 14 lat wstąpiła do niego.Za zezwoleniem Stolicy Świętej w wieku 15 lat stanęła na czele grupy zakonnic i założyła z nimi klasztor nowy w Procero. Wybrana na przełożoną tegoż klasztoru wsławiła go swoją mądrością, pobożnością i darami nadprzyrodzonymi. Zaczęły zgłaszać się pod kierownictwo duchowe świętej, młodej wiekiem, ale dojrzałej doskonałością chrześcijańską, nowe, liczne kandydatki.
Na wiadomość o tym mieszkańcy z Montepulciano zaprosili Świętą do siebie. Powróciła więc i stała się matką nowej gałęzi dominikańskiej. Magistrat miasta z wdzięczności oferował siostrą nowy lokal i uposażenie.
Serca sióstr umiała sobie jednać nasza Święta: bezgranicznym dla nich poświęceniem, pokorą i cierpliwością. Pan Bóg obdarzył ją darem wizji, proroctw i ekstaz. Św. Katarzyna będzie widziała w niej wzór do naśladowania. Kiedy w roku 1377 przybyła do jej relikwii z pielgrzymką, zawołała: „ Matko nasza, Agnieszko, chwalebna!”
W Montepulciano spędziła święta ostatnie 11 lat życia (1306-1317). Tu również pożegnała ziemię dla nieba, otoczona córkami duchownymi, 20 kwietnia 1317 roku w wieku 49 lat. Papież Klemens VII wyniósł ją do chwały błogosławionych w roku 1532, a papież Benedykt XIII w roku 1726 zaliczył ja uroczyście w poczet świętych. Ikonografia przedstawia najczęściej Świętą z lilią w ręku prawym, w lewej ręce trzymającą założony przez siebie klasztor. Bywa także przedstawiana w towarzystwie: św. Katarzyny ze Sieny i św. Róży z Limy – trzy wielkie dominikanki.