Terroryzm jako globalne zagrożenie

3. Charakterystyka terroryzmu

3.1. Definicja terroryzmu

Terroryzm to użycie siły lub przemocy fizycznej przeciwko osobom lub własności z pogwałceniem prawa, mające na celu zastraszenie i wymuszenie na danej grupie ludności lub państwie ustępstw w drodze do realizacji określonych celów [17]. Słowo "terroryzm" wywodzi się z języka greckiego "treo - bać się" oraz łacińskiego "terror, -oris - trwoga, strach". Terroryzm zazwyczaj dotyczy osób, które nie mają bezpośredniego wpływu na realizację postawionych przez terrorystów wymagań. Aby działania te przyniosły rezultaty w mniemaniu zamachowców muszą one mieć znaczny wpływ psychologiczny na jednostkę społeczną, a także być szeroko nagłośnione przez media, aby wprowadzić atmosferę grozy i zastraszenia.

Definicja terroryzmu nie do końca pozwala identyfikować wszelkiego rodzaju działania terrorystyczne oraz członków poszczególnych organizacji, ponieważ jest zbyt ogólna. W związku z tym rządy państw zmagają się z problemem natury prawnej, przez niemożność nadania mienia terrorysty i nazwania działań terrorystycznymi. Instytucje prawne nie mogą podjąć odpowiednich kroków prawnych, aby zniwelować zjawisko terroryzmu, zaburzona jest również współpraca międzynarodowa w zakresie zwalczania aktów przemocy o charakterze terrorystycznym. Innym problemem w kontekście zidentyfikowania członka organizacji terrorystycznej jak i samej jednostki jest źródło, z którego dana organizacja utrzymuje się i jest zaopatrywana. Najczęściej są to kraje rozwinięte takie jak Stany Zjednoczone bądź Francja. Jest to problem polityki międzynarodowej, ponieważ organizacja terrorystyczna może utrzymywać się z legalnych źródeł, przez co nie powinna być tak nazywana. Jednak przez działania, które podejmuje mieści się w zakresie wyżej opisanej definicji.

Często terroryzm powiązany jest z polityką. Istnieją organizacje, które walczą o utworzenie nowego kraju. Dla ich członków i zwolenników działania przez nich podjęte mają charakter wyzwoleńczy i służą zorganizowaniu nowej, niepodległej jednostki. Metody, które stosują są drogą do wolności. Jednak potencjalni terroryści często dopuszczają się zabójstw, przestępstw i innych patologii społecznych. Wówczas są postrzegani przez społeczeństwo jako terroryści, a ich zachowania nie mogą być niczym usprawiedliwione. Są to nieakceptowalne akty przemocy w drodze do osiągnięcia celu przez wyrządzenie szkody innym. Terroryzm jest często mylony z manewrami wojennymi, a samo określenie czegoś mianem terroryzmu zależy od opinii i poglądów danej osoby. Działania podejmowane przez daną ludność lub państwo mogą posiadać cechy terroryzmu, ale są podejmowane w celu uzyskania korzyści, chociażby posiadania dostępu do złóż minerałów. Część społeczeństwa takie akty uzna za terroryzm w czystej postaci, ktoś inny będzie uważał , że są to wydarzenia powiązane z konfliktem zbrojnym.

Definicja "terroryzmu" wprowadza szereg sprzecznych ideologii i przekonań. Aby coś uznać za organizację terrorystyczną lub akt terroryzmu należy wziąć pod uwagę:
- powiązania polityczne,
- opinie ogółu społeczeństwa jak i mniejszych ugrupowań,
- źródła zaopatrzenia danych organizacji,
- chęć wyzwolenia danej ludności,
- zakres i metody działań.

Terroryzm dzieli się ze względu na motywację i modus operandi. Na tej podstawie wyróżniono terroryzm:
- polityczny,
- kryminalny,
- indywidualny,
- zbiorowy [17].

Terroryzm polityczny ma na celu zmianę systemu politycznego, zmianę osób na danych stanowiskach, wprowadzenie nowych rozporządzeń prawnych bądź utworzenie nowego, niepodległego państwa lub przyłączenie terytorium do już istniejącego. Z tego względu terroryzm można podzielić na lewicowy, prawicowy, religijny, narodowowyzwoleńczy i terroryzm ruchów społecznych [17].

Terroryzm kryminalny nie jest przeprowadzany ze względu na poglądy polityczne, lecz jego głównym celem jest osiągnięcie korzyści materialnych. Główne formy działań to porwania dla okupu, szantaże i rabunki.

Grupy terrorystyczne dokonujące aktów o charakterze politycznym często przejmują cechy terroryzmu kryminalnego. Wówczas dochodzi do stworzenia grupy przestępczej.

Terroryzm indywidualny dotyczy jednej, konkretnej osoby, zaś terroryzm zbiorowy swoim zakresem obejmuje daną grupę społeczną.
Skutkami terroryzmu są konflikty między jednostkami, co prowadzi do podziału społecznego i politycznego.


3.2. Metody działania terrorystów

Organizacje terrorystyczne charakteryzują się działaniem według zasad, które w znaczny sposób odbiegają od ogólnie przyjętych norm społecznych. Posiadają bardzo specyficzne i ukierunkowane poglądy, które często nie są racjonalne i zgodne z zasadami życia i hierarchią ludzkich wartości. Ich działania są zazwyczaj radykalne, zagrażają obywatelom, ich zdrowiu, a nawet życiu. Mają na celu narzucenie poglądów danej organizacji terrorystycznej większej ilości osób, najczęściej siłą i ostatecznością. Działania mają nielegalną formę, ponieważ:
- środki legalne w mniemaniu terrorystów nie dają zamierzonych skutków,
- terroryści nie mają możliwości podjęcia działań mniej drastycznych,
- formacje terrorystyczne odrzucają wszelkie możliwe legalne formy działania.

Organizacje terrorystyczne nie są akceptowalne przez jednostki prawne i administracyjne oraz rządy poszczególnych państw, dlatego ich formy działań muszą mieć ogromną siłę przebicia. Działania terrorystów opierają się na aktach przemocy i wierności swoim poglądom mimo ogólnego sprzeciwu społeczeństwa. Według terrorystów najskuteczniejsza formą walki politycznej jest siła i podjęcie radykalnych kroków, aby zniszczyć jednostki, które sprzeciwiają się metodom ich działania. Terroryści to osoby pozbawione jakiegokolwiek bagażu emocjonalnego i skrupułów moralnych, są zdolni do poświęcenia własnego życia, aby pokazać światu, że to właśnie organizacja do której przynależą powinna sprawować nielegalne rządy wśród ludności. Celem działań organizacji terrorystycznych jest wyniszczenie jak największej liczby osób, narzucenie swoich zasad oraz wzbudzenie zainteresowania mediów ogólnoświatowych. W ten sposób terroryści zaznaczają swoją pozycję, chcą, aby ludzie czuli się zastraszeni i zagrożeni ich potencjalnymi atakami [1]. Zazwyczaj akty, których dokonują są przeprowadzane nagle, na konkretnie obrany cel, w sposób narzucony przez terrorystów. Organizacje terrorystyczne służą zburzeniu hierarchii społecznej i władzy politycznej, aby wprowadzić swoje nieetyczne rządy.

Najczęściej stosowanymi metodami działań terrorystów są:
- zamachy bombowe,
- przetrzymywanie zakładników,
- porywanie samolotów i doprowadzenie do katastrof,
- samochody - pułapki,
- ataki zbrojne.

Wszystkie te formy służą osiągnięciu celów politycznych, wymuszeniu szeregu żądań. Najczęściej atak terrorystyczny odbywa się w miejscu publicznym, gdzie jednocześnie może przebywać wiele osób, na przykład w miejscach ważnych kulturowo, środkach transportu, wieżowcach czy lotniskach. Akty terroryzmu według przekonań terrorystów mają wzbudzać strach i doprowadzać do chaosu i paniki społeczeństwa. W wyniku tych ataków śmieć ponosi wiele osób, którzy zazwyczaj w miejscu zamachu znaleźli się przypadkiem. Terroryści swoje działania prowadzą najczęściej w miastach, na obszarach zurbanizowanych. Miejsca takie sprzyjają pozostawaniu w ukryciu i kamuflowaniu się wśród ludności cywilnej. Poza tym terroryści bez skrupułów mogą tworzyć sieci konspiracyjne i tworzyć jednostki, w których omawiane są strategie działania, a także magazynowana broń i inne środki służące do przeprowadzenia zamachu.

W miastach terroryści również łatwiej znajdują źródła finansowania swoich działań, a także pozyskują wszelkiego rodzaju informacje. Przejmują oni kontrolę nad ośrodkami gospodarczymi oraz nad redakcjami gazet, tak, aby zaznaczyć swoją pozycję i przekazać społeczeństwu wiadomość o zagrożeniu. Działalność
w dużych miastach wiąże się też z atakiem na ludność w miejscach życia codziennego, gdzie osoby nie mają jak się bronić, przez co jeszcze bardziej są narażeni na utratę zdrowia, a nawet życia. Ponadto w miastach bardzo dobrze jest rozwinięta sieć komunikacyjna, a także wodociągowa czy gazowa i jej nieznaczne uszkodzenie może sparaliżować funkcjonowanie całego miasta i życia społecznego. Obszary miejskie posiadają też większą liczbę mieszkańców, przez co działania terrorystów oddziałują na większą jednostkę ludności, a cierpienie ponosi więcej istnień. Terroryści w swoich działaniach biorą też pod uwagę utworzenie sieci konspiracyjnych, które zaspokajają wszelkie potrzeby grupy terrorystycznej. W skład sieci konspiracyjnych wchodzą następujące jednostki:
- bojowe - zajmujące się bezpośrednio działaniami terrorystycznymi,
- logistyczne - odpowiadające za asortyment techniczny, magazynowanie, pozyskiwanie broni, materiałów wybuchowych i amunicji,
- medyczne - dbające o pomoc zdrowotną dla terrorystów,
- finansowe - zajmujące się pozyskaniem stałego źródła finansowania na prowadzenie działalności,
- wywiadowcze - mające na celu pozyskiwanie informacji na temat ludności i celów ataku,
- propagandowe - tworzone w celu zaistnienia w mediach,
- dowodzenia - stworzone, aby kierować pozostałymi jednostkami.

Wymienione wyżej jednostki są charakterystyczne dla bardziej złożonych grup terrorystycznych. Inna budowa sieci konspiracyjnej jest zauważalna
w organizacjach mniejszych, gdzie istnieje podział na tzw. komórki. Zauważalna jest tutaj ograniczona współpraca, a rola dowództwa jest mniejsza [17].
Często przeprowadzenie ataku terrorystycznego jest jedyną możliwą formą działania terrorystów, ponieważ według ich jest to jedyna i słuszna metoda do przejęcia władzy nad daną jednostką ludzi bądź terytorium. Terroryści w swoim przekonaniu walczą w imieniu dobra i słusznej sprawy, jednak jest to rozumowanie błędne. Chcą też być niepowiązani z danym krajem, w pewien sposób tworzą odrębne państwo, złożone z pewnej grupy ludzi, a nie z terytorium zajmowanego przez dane społeczeństwo. Nie przestrzegają oni prawa i żyją ponad nim, co nie jest zgodne z naturą etyczną, polityczną i społeczną.

Zagrożenia działaniami terrorystycznymi są jednym z najbardziej uciążliwych i nieprzewidywalnych metod jakie w czasie ogólnego pokoju na świecie może zastosować jeden człowiek przeciw drugiemu człowiekowi [1]. W działaniach terrorystycznych wyróżniono:
- aspekt obiektywny, czyli zagrożenie realne,
- aspekt subiektywny – tzw. fałszywa świadomość.

Realizowanie ataków terrorystycznych często jest pozbawione jakiejkolwiek logiki, jest chaotyczne i nie przestrzegane zasadami prawa wojennego i prawa międzynarodowego. Różnorodność działań terrorystów i ich nieprzewidywalność jest problemem natury politycznej i społecznej. Obecnie istnieje wiele nurtów terroryzmu, które wprowadzają szereg nowych metod działań. Ugrupowania terrorystyczne stosują cały wachlarz aktów przemocy i agresji.

4. Główne organizacje terrorystyczne XXI wieku

Organizacje terrorystyczne funkcjonują niemal na całym świecie, a ich rządy mają na celu zlikwidowanie osób przeciwstawiających się ich zasadom, bez względu na narodowość, kolor skóry, płeć, orientację seksualną i wiek. Obecnie na terenie Ameryki istnieje Ludowa Armia Boricua. Tereny Europy są zbojkotowane przez takie organizacje jak:
- Konspiracyjne Komórki Ognia,
- Walka Rewolucyjna,
- Nowe Czerwone Brygady,
- Comité Régional d'Action Viticole,
- ETA - Baskonia i Wolność,
- Galicyjski Ruch Oporu,
- Nationalsozialistischer Untergrund.
Istnieje szereg organizacji islamskich, które swoje wpływy rozszerzyły na niemal wszystkie kontynenty:
- Al-Kaida,
- Boko Haram,
- Państwo Islamskie.

Formacjami terrorystycznymi wywodzącymi się z Azji są:
- Dżama'a Islamijja,
- Fatah al- Islam,
- Islamscy Bojownicy,
- Armia Bożego Oporu,
- Sokoły Wolności Kurdystanu.

Ludowa Armia Boricua to amerykańska organizacja terrorystyczna. To nacjonalistyczna i separatystyczna organizacja zbrojna, której głównym celem jest niezależność Portoryko. Powstała w 1976 roku i działała do roku 2005 kiedy to agenci FBI zabili dowódcę grupy Filiberto Ojedo Riosa. Grupa skupiała się na walce z rządem amerykańskim na terenie Portoryko i likwidacji jego przedstawicieli i zaopatrzenia. W 1974 roku grupa zabiła oficera policji, a w roku 1981 doszło do zdetonowania ładunku wybuchowego, który doszczętnie zniszczył 11 samolotów amerykańskich [18].

Ryc. 1. Symbol Ludowej Armii Boricua [18].

Organizacją terrorystyczną działającą na terenie Europy są Konspiracyjne Komórki Ognia. Organizacja ta ma swoje korzenie w Grecji, powstała w 2008 roku. Jej członkowie wyznają anarchizm indywidualistyczny, czyli wyrażają sprzeciw przeciwko istnieniu instytucji państwa, a także przez stosowanie agresji atakują czyjąś prywatną własność. Bojownicy są przeciwni tworzenia utopii klas, a ich działania są zemstą za szkodliwe działania jednostek rządowych Grecji [25]. Początkowo organizacja zajmowała się napadaniem i rabunkami banków, komisariatów i innych miejsc związanych z kulturą w miastach greckich. Następnie ich członkowie zaczęli stosować materiały wybuchowe, które wysyłali do rządów innych miast europejskich. W ten sposób zaatakowali kanclerz Niemiec Angelę Merkel, Silvia Berlusconi'ego - byłego Premiera Włoch oraz portugalskiego polityka Jose Manuela Barroso. Organizacja zaprzestała działań w roku 2011, kiedy to zlikwidowano ich lidera. Grupa odrodziła się po roku 2014, gdy dokonano kolejnego zamachu bombowego na Międzynarodowy Fundusz Walutowy
w Paryżu [25].

Ryc. 2. Symbol Konspiracyjnych Komórek Ognia [25].

W Grecji działa również grupa o nazwie Walka Rewolucyjna. Jej członkowie wyznają anarchizm, a stworzenie organizacji nastąpiło w roku 2003. Organizacja sprzeciwia się wpływom amerykańskim na terenie Grecji, co skutkowało przeprowadzeniem ataku na ambasadę Stanów Zjednoczonych w 2000 roku [25].
Inną europejską organizacją terrorystyczną są Nowe Czerwone Brygady. Grupa działała na terenie Włoch od 1999 roku. Celem ich działań było wywołanie pewnego rodzaju wojny między klasami społeczeństwa włoskiego oraz walka z wprowadzaniem nowych reform i przynależności Włoch do NATO [22]. Organizacja przyznała się do zamachu bombowego na Instytut Spraw Międzynarodowych w Rzymie oraz zabicia polityków włoskich, między innymi pracowników ministerstwa pracy. Została rozbita w roku 2003 kiedy to zlikwidowano ich członków.

Ryc. 3. Flaga Nowych Czerwonych Brygad zapożyczona od pierwotnej organizacji Czerwonych Brygad [22].

Kolejną formacją terrorystyczną jest grupa Comité Régional d'Action Viticole działająca na terenie Francji. Członkowie organizacji to w większości winiarze, którzy w swoich poglądach sprzeciwiają się globalizacji rynku wina i braku perspektyw na rozwój rodzimej produkcji win. Organizacja sprzeciwia się nadmiernemu importowi wina z innych krajów Unii Europejskich, a także z Australii i Stanów Zjednoczonych. Swoje działania kieruje głównie na organizacje zajmujące się importem i sprzedażą win. Ich głównym żądaniem jest podniesienie opłat celnych za wina sprowadzane za granicę. Grupa w skutek tych żądań groziła ówczesnemu prezydentowi Francji Nicolasowi Sarkozy'emu [1].

W Europie funkcjonuje także grupa ETA - Baskonia i Wolność. Jest to separystyczna organizacja terrorystyczna założona przez lud Basków i działająca na terenie Hiszpanii. Podstawowym celem organizacji jest walka o niepodległość Basków. Organizacja działa od 1959 roku aż do czasów obecnych [3]. Terroryści
w swoich działaniach doprowadzili do śmierci wielu cywilów, ale także osób związanych z polityką, instytucjami prawnymi i jednostkami ochrony porządku społecznego. W 2003 roku ETA doprowadziła do zamachu bombowego w hiszpańskich hotelach w Alicante i Benidorm, w międzyczasie podkładając bomby w kilkunastu innych miastach. Oprócz tego celem ataków stały się lotniska w Saragossie i Madrycie, a także uniwersytet w Pampelunie. Z rąk członków organizacji zginął również szef sił antyterrorystycznych. Grupa przez cały okres dopuszczania się aktów terroru była powiązana z Kubą, która zapewniała schronienie terrorystom, a także była wsparciem zbrojnym i merytorycznym. Organizacja odrzuca władzę hiszpańską, uważając ją za kolonialną [3].

Ryc. 4. Symbol organizacji ETA [3].

Na terenie Hiszpanii funkcjonuje również Galicyjski Ruch Oporu. Podobnie jak ETA ich celem jest stworzenie niezależnego kraju, w tym przypadku Galicji. Swoje ataki kierują głównie na organy rządu, administracji i policję [3].

Nationalsozialistischer Untergrund to organizacja terrorystyczna działająca w Niemczech. Grupa swoje działania kieruje głównie przeciwko obcokrajowcom zamieszkującym tereny Niemiec. Organizacja przygotowała kilka zamachów bombowych, a także napadów na banki i inne instytucje państwowe [31].
Obecnie na świecie najwięcej organizacji terrorystycznych jest powiązanych z religią islamską. Zamachów terrorystycznych dokonują głównie z pobudek religijnych, ale także w celu zmian politycznych i ustrojowych. Obecnie największą organizacją terrorystyczną jest Al-Kaida. Powstała w 1988 roku, początkowo brała udział w walkach z armią radziecką [7]. W roku 1991 przekształciła się w organizację terrorystyczną. Jest to sunnicka organizacja, która swoje wpływy rozszerzyła na cały świat. Ich głównym celem jest przeciwstawienie się rządom Stanów Zjednoczonych na terenach muzułmańskich [7]. Chce utworzyć ugrupowania islamskie na terenach, gdzie jeszcze nie występują, a także siłą dąży do usunięcia wojsk amerykańskich z terenów Arabii Saudyjskiej [2]. Al-Kaida jest zorganizowana w sposób luźny, tak aby uniemożliwić całkowitą jej likwidację. Według zeznań byłych terrorystów Al-Kaida charakteryzuje się podziałem na Wydziały, każdy z nich zajmuje się innym etapem organizacji zamachów terrorystycznych. Dane jednostki kształcą przyszłych terrorystów, zajmują się kupnem broni i planowaniem pozostałego budżetu. Al-Kaida posiada specjalnie wyodrębnione jednostki, które zajmują się przestrzeganiem prawa islamskiego, dostarczają sfałszowanych dokumentów, zajmują się prowadzeniem innych działalności, a także wydają religijne edykty, w których nawołują do zabijania Amerykanów [28].

Ryc. 5. Flaga Al-Kaidy [7].

Organizacja ma znaczną rzeszę zwolenników, obecnie szacuje się, że jest ich około 5 tysięcy i przebywają oni w większości krajów islamskich i europejskich. Al-Kaida dokonała wielu makabrycznych zamachów:
- zamach na World Trade Center i Pentagon 11 września 2001 roku, śmierć poniosło wówczas 2973 osoby,
- zamach w kurorcie na Bali 12 października 2002 roku, w wyniku którego zginęły 202 osoby,
- zamach w Stambule przed synagogami 15 listopada 2003 roku,
- zamach na stacji kolejowej w Madrycie 11 marca 2004 roku, zginęło 191 osób,
a prawie 2000 zostało rannych,
- zamach na metro w Londynie 7 lipca 2005 roku, zginęły 52 osoby,
- zamach na redakcję gazety Charlie Hebdo we Francji, śmierć poniosło 12 osób.
Były to najbardziej spektakularne i dotkliwe dla ludzkości zamachy terrorystyczne, w których zginęło wielu niewinnych ludzi. Oprócz tego Al-Kaida dokonała ataków w Turcji, Algierii i Pakistanie [28].

Ryc. 6. Zdjęcie z zamachu na World Trade Center z 2001 roku [23].

Al-Kaida dzieli się na kilka filii. Są to następujące organizacje:
- Ahrar asz-Szam - grupa otworzona w 2011 roku w Syrii, obecnie działająca pod nazwą Front Islamski, skrajni Islamiści chcieli stworzyć państwo na terenach Syrii, a zamiast konstytucji przyjąć Koran,
- Al-Kaida Islamskiego Maghrebu - działająca na terenie Afryki Północnej,
- Al-Kaida Półwyspu Arabskiego - aktywna na terenie Jemenu, dokonywała zamachów na ambasady Wielkiej Brytania i Stanów Zjednoczonych, a także porwań samolotów,
- Ansar asz-Szari'a - powstała w Libii w 2011 roku, ich celem jest wprowadzenie prawa szariatu na terenach podległych,
- Churasan - organizacja działająca na terenie Syrii,
- Dżabhat an-Nusra - zgrupowanie popierało syryjską opozycję, przeprowadziło zamach w Damaszku, gdzie doszło do eksplozji dwóch samochodów - pułapek,
- Ruch na rzecz Jedności i Dżihadu w Afryce Zachodniej - celem organizacji jest zdobycie zwolenników na terenie Afryki Zachodniej [6].
Inną islamską organizacją terrorystyczną jest Boko Haram, który domaga się wprowadzenia szariatu na terenie Nigerii [24]. Terroryści domagają się także zablokowania dostępu do zachodniej oświaty. Organizacja powstała w 2002 roku. Boko Haram w latach 2010 - 2015 dokonywała wielu zamachów na osoby powiązane ze światem politycznym i na centrali policji. Atakowano również szkoły, uniwersytety i kościoły. Terroryści przyznali się do ataku terrorystycznego na siedzibę Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nigerii. Celem ich ataków były głównie miejsca, w których jednocześnie przebywała większa liczba osób. Ataki ich słynęły z brutalności i znacznej liczby ofiar. W 2013 roku, Boko Haram zaproponowano amnestię. Propozycja ta miała na celu zakończenie aktów przemocy i stworzenie neutralnego państwa dla zwolenników Boko Haram. Z tą propozycją nie zgadzali się wyznawcy chrześcijanizmu, dla których taka decyzja była zgodą na rozprzestrzenianie się terroryzmu. Ostatecznie nie wprowadzono amnestii Boko Haram, ponieważ zgody nie wyraził ich dotychczasowy dowódca. Boko Haram swoją aktywność prowadzi do dziś, z jej rąk zginęły setki niewinnych ludzi, zarówno cywilów jak i osób powiązanych ze służbami bezpieczeństwa
i wojskiem [24].

Jedną z największych organizacji terrorystycznych na świecie jest Państwo Islamskie, sprawujące swoje rządy na terenie Iraku i Syrii. Jest uważane za dżihadystyczne quasi - państwo [4]. Organizacja zrzesza około 80 tysięcy islamistów, przebywają oni nie tylko w krajach muzułmańskich, ale i w Stanach Zjednoczonych i krajach Unii Europejskiej. USA po szeregu ataków terrorystycznych działa na terenie Iraku i Syrii w celu likwidacji jednostek terrorystycznych. Państwo Islamskie działa jako odłam Al-Kaidy [23]. Ich działania doprowadziły do wojny na tle religijnym na terenie Iraku i Syrii. Państwo Islamskie prowadziło działania przeciwko Wolnej Armii Syrii i chrześcijanom zamieszkującym tamtejsze tereny. Dokonywali mordów na ludności cywilnej, a ich działania słyną z okrutności i bezwzględności. Grabiono i bezczeszczono świątynie, kościoły i inne miejsca kultu chrześcijańskiego. Poza tym Państwo Islamskie nawołuje do walki w ich szeregach przez rozprzestrzenianie treści terrorystycznych za pomocą gazet i filmów wysyłanych do sieci. Przeciwko tej organizacji terrorystycznej działa rząd Stanów Zjednoczonych wysyłając wojska na tereny Syrii i Iraku, ale także rządy Wielkiej Brytanii, Australii i innych państw [5].

Ryc. 7. Wpływy Państwa Islamskiego [5].

Islamskie organizacje terrorystyczne działają również na terenie Azji. Jedną z nich jest Dżama'a Islamijja. Ich głównym celem jest stworzenie niepodległego mocarstwa na terenie Singapuru, Malezji, Tajlandii, Filipin i Indonezji [6], a także przeciwstawienie się wpływom Stanów Zjednoczonych. Organizacja ta współpracuje między innymi z Al-Kaidą, przeprowadziła zamach bombowy na ośrodki turystyczne na Bali oraz na ambasadę Australii w Dżakarcie.

Kolejną organizacją jest Fatah al- Islam działający na terenie Libanu od 2006 roku i współpracujący z Al-Kaidą. Terroryści swoje działania kierowali przeciwko rządowi Libanu, a ich ofiarami była ludność chrześcijańska, między innymi członkowie Czerwonego Krzyża.

Na terenie Filipin działają również Islamscy Bojownicy, którzy przez walkę zbrojną chcą utworzyć niepodległe państwo oparte na prawie szariatu [6]. Tereny Somalii zaś zbojkotowane są przez Unię Trybunałów Islamskich, którzy sprzeciwiają się rządom prezydenta i parlamentu, a przez ataki zbrojne chcą stworzyć odrębne państwo.

Armia Bożego Oporu powstała w 1987 roku w Ugandzie, ale swoje rządy rozszerzyła także na teren Sudanu Południowego i Demokratycznej Republiki Konga. W przeciwieństwie do pozostałych organizacji, które działały według upodobań religii muzułmańskiej Armia Bożego Oporu swoje działania opiera na chrześcijaństwie, ale także na mistycyźmie, czyli bezpośrednim kontakcie ze światem pozamaterialnym. Według ugrupowania ich przewodniczący Joseph Kony jest wcieleniem proroka i głosem Boga, a jego żądania mają opierać się na Dziesięciu Przykazaniach. Swoje postępowania opiera na rzekomych objawieniach Ducha Świętego. Wszystkie te poglądy i wprowadzone na ich podstawie działania mają doprowadzić do obalenia rządu Ugandy i wprowadzenia zarządzania opartego na nauce Dekalogu. Aby zlikwidować Armię Bożego Oporu i ograniczyć ich działalność powołano Międzynarodowy Trybunał Karny [6]. Jednostka ta przyczyniła się do zlikwidowania przedstawicieli organizacji Bożego Oporu, prowadziła też pokojowe rozmowy, ale nie przyniosły one żadnych rezultatów. Armia Bożego Oporu pomimo utożsamiania się z religią chrześcijańską nie miała nic z nią wspólnego, a jej nauki były opatrznie zrozumiane i przekazywane. Działania tej formacji terrorystycznej opierały się na brutalnych zabójstwach na ogromną skalę. Terroryści likwidowali również żołnierzy amerykańskich wysyłanych na misje pokojowe, a także bez rozmysłu okaleczali dzieci i kobiety. Znaczącą kwestią jest fakt, iż Armia Bożego Oporu w szeregach swoich oddziałów posiadała dzieci, zarówno chłopców jak i dziewczynki. Było to niezgodne z podstawowym prawem człowieka, a dzieci były zabierane siłą z domów rodzinnych i zmuszane do szkolenia się i prowadzenia działań. Obecnie rząd Ugandy, a także Stanów Zjednoczonych podjął szereg działań mających na celu pojmanie lidera grupy.

Sokoły Wolności Kurdystanu zostały sformowane w 2004 roku, aby walczyć
o niezależność Kurdystanu. Członkowie tej organizacji przyznali się do wielu zamachów, głównie przeprowadzonych na terenie Turcji [6].

5. Uregulowania prawne w walce z terroryzmem

Wydarzeniem, które znacząco wpłynęło na rozwój walki z terroryzmem był zamach terrorystyczny na World Trade Center we wrześniu 2001 roku [8]. W Polsce od dnia 2 lipca 2016 roku obowiązuje Ustawa z dnia 10 czerwca 2016 roku o działaniach antyterrorystycznych (Dz. U. poz. 904). Ustawa ta służy rozpoznawaniu, zapobieganiu i likwidowaniu skutków jakichkolwiek działań terrorystycznych na terenie kraju. Ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa całemu społeczeństwu polskiemu i walkę z szerzącym się zjawiskiem terroryzmu. Ponadto reguluje ona obowiązki służb i organów bezpieczeństwa w celu zapobiegania negatywnym skutkom terroryzmu oraz koordynuje ich działania w sytuacji zagrożenia. Określa także obowiązki obywatela odnoszące się do każdego zauważanego aktu terroryzmu i przepisy karne adekwatne do nowych typów działań terrorystycznych [30]. Ustawa szeroko opisuje wszelkie działania antyterrorystyczne, które skupiają się na pięciu obszarach, a mianowicie:
- zapobieganiu wydarzeniom posiadających cechy terroryzmu,
- przygotowaniu do wszelkich działań,
- reagowaniu na każde zjawisko terroryzmu,
- korzystaniu z zasobów przeznaczonych na walkę z terroryzmem,
- działaniu kontrterrorystycznym, czyli na czynnościach podjętych przeciwko osobom dokonującym aktów terroryzmu.

Ustawa oprócz wyżej wymienionych pojęć i odnoszących się do nich treści wprowadza czterostopniowy system stopni alarmowych w przypadku wystąpienia zagrożenia terrorystycznego oraz stopni alarmowych używanych w cyberprzestrzeni [30]. System ten jest dostosowany również do prawa Unii Europejskiej oraz NATO. Stopień alarmowy może być używany:
- na terenie danej jednostki organizacyjnej bądź urzędowej,
- na obszarze jednostek terytorialnych,
- na obszarze całego kraju,
- na terenie jednostki poza granicami państwa lub w innym kraju, gdzie przebywają polscy obywatele,
- na terenie innym niż jednostka terytorialna lub cały kraj.

Wszystkie stopnie mogą być wprowadzane w drodze zarządzenia przez Prezesa Rady Ministrów [30]. Wprowadzenie to następuje po konsultacji z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, jeśli alarm ma być ogłoszony na terenie Rzeczypospolitej Polskiej lub z Szefem Agencji Wywiadu, jeśli alarm zostaje zarządzony poza granicami kraju. Każda jednostka administracyjna po ogłoszeniu alarmu ma obowiązek zrealizować wszystkie powierzone zadania określone w ustawie, tak aby w sposób zgodny zapobiegać niebezpieczeństwu. Jednostki te, jeśli jest taka konieczność, oprócz działań realizowanych z Policją podejmują współpracę z Siłami Zbrojnymi Rzeczypospolitej Polskiej. Działanie te mają charakter pilny. Ponadto, aby zapobiegać aktom terroryzmu Ustawa z dnia 10 czerwca 2016 roku o działaniach antyterrorystycznych (Dz. U. poz. 904) ustala zakaz odbywania się imprez
o charakterze masowym i innych zgromadzeń publicznych, jeśli wcześniej został wprowadzony trzeci lub czwarty stopień zagrożenia. Działania te mają zapobiegać narażeniu życia i zdrowia obywateli na skutki aktów terroryzmu. Odpowiedzialność za zapobieganie terroryzmowi na terenie Polski spoczywa w obowiązku Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Z kolei minister właściwy do spraw wewnętrznych odpowiada za:
- przejmowanie kontroli nad sytuacją o charakterze terrorystycznym,
- reagowanie na każdy akt terroryzmu,
- usuwanie wszelkich skutków działań organizacji terrorystycznych,
- dbanie o zasoby wykorzystywane do walki z terroryzmem,
- zamknięcie ruchu na przejściach granicznych,
- wydalanie z kraju osób, które nie posiadają obywatelstwa polskiego [35].

W ustawie o działaniach antyterrorystycznych uwzględniona została także kwestia odpowiedzialności Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w obszarze rozpoznawania, zapobiegania i zwalczania zagrożeń w cyberprzestrzeni [30]. Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego może przeprowadzić ocenę bezpieczeństwa:
- systemów teleinformatycznych organów administracji rządowej,
- sieci teleinformatycznych objętych jednolitym wykazem instalacji, urządzeń, obiektów i usług, które wchodzą w skład infrastruktury krytycznej,
- systemów teleinformatycznych właścicieli obiektów, instalacji, urządzeń lub danych.

Wszystkie te działania mają na celu zwalczanie zdarzeń o charakterze terrorystycznym w cyberprzestrzeni, wykrywanie przestępstw oraz ścigania sprawców wszystkich domniemanych ataków terrorystycznych [35].

Ocena bezpieczeństwa prowadzona przez Agencję jest realizowana zgodnie z rocznym planem przeprowadzania ocen bezpieczeństwa i polega ona na przeprowadzaniu testów bezpieczeństwa systemu teleinformatycznego w celu identyfikacji jego podatności, tj. słabości zasobu lub zabezpieczenia systemu teleinformatycznego, która może zostać wykorzystana przez zagrożenie, wpływające na integralność, rozliczalność, poufność i dostępność tego systemu [32]. Jeśli dojdzie do wystąpienia jakiegokolwiek zdarzenia o charakterze terrorystycznym wówczas Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego może w ramach kontroli zażądać:
- informacji na temat budowy systemu informatycznego,
- informacji o zasadach eksploatacji systemów,
- danych obejmujących hasła do komputerów, wszelkie kody dostępu do urządzeń i wejść,
- dane na temat używania wszystkich haseł zabezpieczających system teleinformatyczny.

Szef ABW będzie również prowadził rejestr zdarzeń naruszających bezpieczeństwo systemów teleinformatycznych.Może on także w porozumieniu z sądem i Prokuratorem Generalnym złożyć pisemny wniosek o zablokowanie przez usługodawcę świadczącego usługi teleinformatyczne. Usługi te muszą mieć związek z zdarzeniem o charakterze terrorystycznym lub określonych usług teleinformatycznych służących lub wykorzystywanych do spowodowania zdarzenia o charakterze terrorystycznym. Szereg rozporządzeń na temat działania antyterrorystycznego zawiera Kodeks karny. Kodeks karny penalizuje uczestniczenie w celu popełnienia przestępstwa o charakterze terrorystycznym mogącym umożliwić popełnienie takiego przestępstwa. Za popełnienie takiego czynu przewiduje się karę pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat [32]. Ponadto po art. 259 k.k. dodaje się art. 259a k.k. penalizujący przekroczenie granicy Rzeczpospolitej Polskiej, w celu popełnienia na terytorium innego państwa przestępstwa o charakterze terrorystycznym lub czynów określonych w:

- art. 255a § 1 k.k. (rozpowszechnianie lub publiczne prezentowanie treści mogących ułatwić popełnienie przestępstwa o charakterze terrorystycznym albo
w celu uzyskiwania do nich dostępu w zamiarze, aby przestępstwo takie zostało popełnione);
- art. 255a § 2 k.k. (uczestniczenie w celu popełnienia przestępstwa
o charakterze terrorystycznym w szkoleniu mogącym umożliwić popełnienie takiego przestępstwa).
- art. 258 § 2 k.k. (udział w zorganizowanej grupie lub związku mających charakter zbrojny lub mających na celu popełnienie przestępstwa o charakterze terrorystycznym);
- art. 258 § 4 k.k. (zakładanie lub kierowanie zorganizowaną grupą lub związkiem mającym na celu popełnienie przestępstwa o charakterze terrorystycznym).

Celem przyjętego rozwiązania jest zwiększenie zdolności organów ścigania w zakresie zapobiegania przestępstwom o charakterze terrorystycznym [32]. Pozwoli to nie tylko na zwiększenie zdolności organów ścigania w zakresie uzyskiwania informacji o planowanych przestępstwach o charakterze terrorystycznym, lecz także na osłabienie solidarności członków organizacji terrorystycznych, co pozostaje kluczowe z perspektywy destabilizacji tych organizacji.
Innym dokumentem obowiązującym w Polsce jest Narodowy Program Antyterrorystyczny na lata 2015 - 2019.

W dniu 25 grudnia 2014 r. weszła w życie uchwała nr 252 Rady Ministrów z dnia 9 grudnia 2014 r. w sprawie „Narodowego Programu Antyterrorystycznego na lata 2015–2019” (M.P. z 2014 r. poz. 1218). Narodowy Program Antyterrorystyczny przedstawia dane na temat dotychczas notowanego poziomu zagrożenia terrorystycznego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Określa mechanizmy, na których podstawach jest dokonywana analiza zagrożenia terrorystycznego, a także elementy warunkujące skuteczność funkcjonowania ogółu systemu antyterrorystycznego na terenie Polski [29]. Głównym założeniem Programu jest:
- wzmocnienie systemu antyterrorystycznego,
- bieżąca analiza i prognozowanie wydarzeń terrorystycznych,
- podnoszenie świadomości obywateli na temat potencjalnego zagrożenia,
- podniesienie stanu przygotowania na wystąpienie zagrożeń o charakterze terrorystycznym.

Narodowy Program Antyterrorystyczny został opracowany we współpracy z Ministerstwem Sprawiedliwości, Międzyresortowym Zespołem ds. Zagrożeń Terrorystycznych oraz innych instytucji aparatu bezpieczeństwa, rządowych, pozarządowych i administracyjnych [29]. Członkowie Międzyresortowego Zespołu ds. Zagrożeń Terrorystycznych są również głównymi podmiotami odpowiedzialnymi za realizację celów i wdrażanie priorytetów wynikających z niniejszego dokumentu [29]. Narzędziem wdrażającym Program w życie, a także służącym monitorowaniu jego bieżącego stanu jest plan działań. Plan ten określa przedsięwzięcia o charakterze legislacyjnym i organizacyjnym, które mogą być kluczowe w realizacji większej skuteczności polskiego systemu antyterrorystycznego. Jednym z zasadniczych celów opracowania tego dokumentu jest również podnoszenie świadomości społecznej na temat charakteru zagrożenia, zasad zachowania w przypadku wystąpienia zdarzenia oraz form i środków zaangażowania Państwa
w przeciwdziałanie i zwalczanie terroryzmu [29].

Od 1963 roku organizacje międzynarodowe stworzyły szereg dokumentów prawnych przyczyniające się do walki z terroryzmem. Dokumenty te zostały stworzone przez:
- Organizację Narodów Zjednoczonych,
- Radę Europy,
- Międzynarodową Agencję Energii Atomowej.
Ponadto istnieje Globalna Strategia Zwalczania Terroryzmu, która zobowiązuje wszystkie państwa do aktywnej walki z terroryzmem i wdrożenia wszystkich rozporządzeń w życie.
Na terenie Unii Europejskiej zgodnie z zasadą jedności obowiązuje szereg Konwencji. Są nimi:
- Konwencja Rady Europy o Zapobieganiu Terroryzmowi (Dz.U.96.117.557),
- Konwencja o zapobieganiu przestępstwom i karaniu sprawców przestępstw przeciwko osobom korzystającym z ochrony międzynarodowej, w tym przeciwko dyplomatom (Dz.U.83.37.168),
- Międzynarodowa Konwencja przeciwko braniu zakładników (Dz.U.00.106.1123),
- Międzynarodowa Konwencja o zwalczaniu ataków terrorystycznych z użyciem bomb,
- Międzynarodowa Konwencja o zwalczaniu finansowania terroryzmu (Dz. U. Nr 44 poz.374 z dnia 14.03.2003),
- Konwencja w sprawie przestępstw i niektórych innych czynów popełnionych na pokładzie statków powietrznych (Dz.U.71.15.147),
- Konwencja o zwalczaniu bezprawnego zawładnięcia statkami powietrznymi (Dz.U.72.25.181),
- Konwencja o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu lotnictwa cywilnego (Dz.U.76.8.37),
- Konwencja o ochronie fizycznej materiałów jądrowych (Dz.U.89.17.93),
- Protokół uzupełniający Konwencję o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu lotnictwa cywilnego,
- Konwencja w sprawie przeciwdziałania bezprawnym czynom przeciwko bezpieczeństwu żeglugi morskiej (Dz.U.94.129.635),
- Protokół w sprawie przeciwdziałania bezprawnym czynom przeciwko bezpieczeństwu stałych platform umieszczonych na szelfie kontynentalnym (Dz.U.02.22.211),
- Konwencja o oznaczeniach materiałów wybuchowych w celu ich wykrycia.

Konwencja Rady Europy o Zapobieganiu Terroryzmowi (Dz. U. 96.117.557) została stworzona, aby jednoczyć państwa Europy w walce z terroryzmem. Określa ona:
- zasady pomocy prowadzonej na rzecz ofiar terroryzmu,
- środki służące zapobieganiu tworzenia nowych ugrupowań terrorystycznych,
- metody przeciwdziałania przeciwko członkom organizacji terrorystycznych,
- zasady poszanowania prawa, dobra i życia człowieka,
- zasady współpracy na arenie międzynarodowej [9].

Konwencja dąży do ciągłego przekazywania informacji na temat organizacji terrorystycznych i ich członków między państwami i jednostkami, którzy podpisali ten dokument. Państwa zobowiązują się także do należnej ochrony osób oraz dóbr materialnych, a także poprawy jakości szkoleń i koordynacji związanych
z zarządzaniem kryzysowym [9]. Wszelkie podjęte działania mają opierać się na równości ras, religii, statusu społecznego, płci, wieku i orientacji seksualnej. Oprócz tego każe państwo lub organizacja zobowiązują się do edukacji społeczeństwa na temat zagrożenia płynącego ze strony organizacji terrorystycznych.
Konwencja o zapobieganiu przestępstwom i karaniu sprawców przestępstw przeciwko osobom korzystającym z ochrony międzynarodowej, w tym przeciwko dyplomatom (Dz. U. 83.37.168) określa zasady jakie podejmują państwa członkowskie w ramach ochrony osób publicznych powiązanych z działalnością publiczną i każdą inną, która zmusza do zapewnienia ochrony [10]. Czynności, które zagrażają bezpieczeństwu poszczególnym osobom przyczyniają się do atmosfery paniki i strachu wśród społeczeństwa. Wszystkie działania mają przeciwdziałać takiej sytuacji. Według Konwencji za przestępstwo uznawane jest:
- zabójstwo lub napaść na daną osobę,
- atak na siedzibę, prywatną posiadłość lub środek transportu, w której przebywa lub porusza się osoba chroniona,
- groźba,
- współuczestniczenie w napaści [10].

Międzynarodowa Konwencja przeciwko braniu zakładników (Dz. U. 00.106.1123) zakazuje więzienia zakładników w ramach współpracy międzynarodowej i dbania o dobre funkcjonowanie społeczeństwa. Niniejsza Konwencja określa zasady postępowania wobec osoby, która dokonuje tego czynu, a państwa podpisujące Konwencję zobowiązane są do podjęcia wszelkich starań, aby nie dochodziło do aktów przetrzymywania zakładników [19].
Międzynarodowa Konwencja o zwalczaniu ataków terrorystycznych z użyciem bomb określa zadania jakie musi podjąć każde państwo, aby zabezpieczyć dane kraje przed atakami bombowymi oraz metody zniwelowania skutków wybuchu [20].

Międzynarodowa Konwencja o zwalczaniu finansowania terroryzmu (Dz. U. Nr 44 poz. 374 z dnia 14.03.2003) przeciwdziałania wszelkim formom wspierania organizacji terrorystycznych. Kategorycznie zakazana jest pomoc finansowa udzielana jednostkom, które popełniają przestępstwa, doprowadzają do konfliktów i dezorganizacji społeczeństwa, a także przyczyniają się do śmierci wielu osób [21].

Konwencja w sprawie przestępstw i niektórych innych czynów popełnionych na pokładzie statków powietrznych (Dz. U. 71.15.147) określa prawa i obowiązki dowódcy statku powietrznego, które mają przyczynić się do zapobiegania aktom o charakterze terrorystycznym [11]. Państwa, które podpisały niniejszą Konwencję zobowiązują się do zapewnienia bezpieczeństwa wszystkim osobom przebywającym na porwanym statku powietrznym i do zlikwidowania niebezpieczeństwa [11].

Konwencja o zwalczaniu bezprawnego zawładnięcia statkami powietrznymi (Dz. U. 72.25.181) podobnie jak wcześniej omawiana Konwencja ma służyć zachowaniu norm bezpieczeństwa na pokładzie statków powietrznych [12]. Konwencja o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu lotnictwa cywilnego (Dz. U. 76.8.37) oraz Protokół uzupełniające Konwencję o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu lotnictwa cywilnego skupiają się na schwytaniu osoby powiązanej z:
- aktem przemocy na statku powietrznym,
- niszczeniem statku powietrznego,
- umieszczeniem materiałów wybuchowych lub rozpyleniem szkodliwych substancji na pokładzie,
- zniszczeniem urządzeń nawigacji powietrznej,
- przekazywaniem fałszywych informacji,
- działaniem z osobą powiązaną z organizacją terrorystyczną [13][26].

Konwencja o ochronie fizycznej materiałów jądrowych (Dz. U. 89.17.93) określa zasady stosowania, przechowywania i transportu materiałów jądrowych
w państwach, które podpisały Konwencję [14]. Dotyczy także eksploatacji i budowania elektrowni jądrowych. Korzystanie z materiałów jądrowych ma być przede wszystkim bezpieczne i zgodne z zasadami poszanowania [14].

Konwencja w sprawie przeciwdziałania bezprawnym czynom przeciwko bezpieczeństwu żeglugi morskiej (Dz. U. 94.129.635) dotyczy okrętów wojennych
i statków należących do danego państwa, które służą władzom rządowym i bezpieczeństwa. Wobec osoby, która doprowadza do sytuacji zagrażającej życiu i zdrowiu na pokładzie statku zastosowana zostaje odpowiedzialność karna [15]. Protokół w sprawie przeciwdziałania bezprawnym czynom przeciwko bezpieczeństwu stałych platform umieszczonych na szelfie kontynentalnym (Dz. U. 02.22.211) określa zasady panujące na sztucznej wyspie, instalacji lub urządzeniu, które na stałe jest przymocowane do dna morskiego [27]. Podobnie jak w wyżej opisanych Konwencjach osoba, która zaburza pracę na platformie zostaje skazana i pozbawiona wolności.

Konwencja o oznaczeniach materiałów wybuchowych w celu ich wykrycia określa, iż każde państwo przynależne:
- podejmuje działania zapobiegające produkcji nie oznakowanych materiałów wybuchowych,
- zapobiega przewozowi nie oznakowanych materiałów wybuchowych przez granicę państw,
- sprawuje kontrolę nad materiałami,
- dba o przechowywanie lub likwidowanie zapasów materiałów wybuchowych [16].

Podsumowując Polska pomimo nieznajdowaniu się w celach ugrupowań terrorystycznych powinna dążyć do rozwoju współpracy z innymi państwami, zarówno Unii Europejskiej jak i krajami pozaeuropejskimi. Aby nadal zapewniać bezpieczeństwo całemu społeczeństwu powinna wykalkulować wspólne cele
z innymi służbami i organizacjami rządowymi, aby jak najlepiej przeciwdziałać terroryzmowi.

6. Zakończenie

W raporcie Europolu o tytule Europol TE-SAT 2017, European Union Terrorism Situation and Trend Report 2017 dokonano podsumowania wszelkich ataków terrorystycznych, które miały miejsce w latach 2014 - 2016. Według raportu zanotowano następującą ilość ataków terrorystycznych:
- w 2014 roku - 201,
- w 2015 roku - 211,
- w 2016 roku - 142 ataki terrorystyczne [34].

Ryc. 8. Ataki terrorystyczne w Europie w 2016 roku [34].

Ponadto raport ten dotyczył ilości ataków terrorystycznych o charakterze religijnym. Pomimo, iż większość organizacji terrorystycznych jest stworzona na podstawie zasad religii muzułmańskiej na terenie Unii Europejskiej nie dominują ataki przeprowadzane przez te organizacje. W roku 2014 tylko 2 ataki były przeprowadzone przez organizacje islamistyczne, a w roku 2015 na 211 wszystkich ataków terrorystycznych 17 zostało przeprowadzonych przez terrorystów islamskich. W 2016 roku islamiści przeprowadzili 13 ataków terrorystycznych. Ataki te miały miejsce We Francji, Niemczech i Belgii. Warto zaznaczyć, iż na przestrzeni lat podjęto szereg działań w celu aresztowania osób powiązanych z działalnością terrorystyczną. Liczba aresztowanych osób wzrastała wraz z upływem czasu. W 2014 roku aresztowano 395 osób, w roku 2015 - 687, a w roku 2016 liczba ta wzrosła do 718. Najwięcej islamistów skazano w Belgii, Francji, Hiszpanii, Holandii, Niemczech i Austrii [34]. Tabela I przedstawia dane statystyczne uzyskane przez Europol. Według tego raportu najwięcej potencjalnych terrorystów złapano na terenie Francji i Hiszpanii, najmniej w Danii, Czechach, Luxemburgu i Irlandii.

Tab. I. Liczba aresztowanych osób związanych z terroryzmem w 2014 roku według Europolu [33].
Państwo Terroryści religijni Terroryści lewicowi Terroryści prawicowi Separatyści
Austria 30 0 0 0
Belgia 71 0 1 0
Bułgaria 21 0 0 0
Czechy 1 0 0 0
Dania 1 0 0 0
Finlandia 4 0 0 0
Francja 188 1 5 41
Niemcy 16 0 0 2
Grecja 0 13 0 0
Irlandia 0 0 0 27
Włochy 11 4 14 9
Luxemburg 1 0 0 0
Holandia 17 0 0 0
Polska 0 0 14 0
Hiszpania 34 36 0 75

Według opinii ekspertów tworzących raport Europolu terroryści zmieniają taktykę działań, często ataki przeprowadzają w kilku miejscach jednocześnie. Są też lepiej zorganizowani i pozyskują nowe źródła finansowania. Ataków dokonują na obiektach sportowych lub salach koncertowych, a o swoich działaniach informują media. Poza tym terrorystyczne organizacje islamskie rozszerzają swoje działania i poszukują zwolenników na terenie krajów Europy.

Ryc. 9. Liczba ofiar terroryzmu w 2014 roku zanotowanych przez Europol [33].

Liczba aktów terrorystycznych zmniejsza się, ale nadal jest duża. Wszelkie akty terroryzmu trzeba zwalczać, aby zapewnić bezpieczeństwo całemu społeczeństwu. Należy wprowadzić szereg działań międzynarodowych, aby jednoczyć kraje w chwilach kryzysu i przeciwdziałać aktom przemocy. Należy dążyć do równouprawnienia każdego człowieka, ale na zasadach pokojui negocjacji. Wszystkie religie świata powinny akceptować siebie nawzajem.