"Karmelkowy wiersz" Adama Asnyka - interpretacja

W "Karmelkowym wierszu" wypowiada się dojrzały mężczyzna, który za młodu wielbił kobiety w romantyczny sposób, oferował im szczere uczucie i serce. Z wiekiem nabył określonej wiedzy o świecie i teraz jego postawa wobec kobiet jest pełna dystansu i ironii.

Kobiety nie oczekują od mężczyzn prawdziwej miłości, bardziej interesuje je flirt, gra towarzyska. Są to salonowe lalki, pozbawione głębszych uczuć.

Mężczyzna, który nie pierwszy raz przebywa na salonach, zna już obowiązujące w nich reguły. Jako człowiek należący do towarzystwa umie podjąć grę z kobietami, ale zamiast prawdziwego zaangażowania oferuje im karmelki, bo tylko na nie zasługują. Mężczyzna już wie, że nie można angażować się uczuciowo, ponieważ nie takie są oczekiwania dam. Serce, miłość zamienia więc na słodkie cukierki. Takie zachowanie jest bezpiecne i zgodne z obowiązującymi konwenansami.

Asnyk odwołuje się do tradycji poezji romantycznej. Tematem wiersza jest miłość, czyli uczucie, które romantyczni twórcy postawili na piedestale. Prawdziwą miłość podmiot liryczny przeżywał za młodu, dziś - nauczony doświadczeniem - ma dystans do salonowych flirtów i nie traktuje ich poważnie. Do tradycji romantycznej nawiązuje też motyw kobiety - salonowej lalki oraz posługiwanie się ironią.