Zarys prawa starożytnego wschodu

Prawo Bliskiego wschodu jest bardzo ważnym elementem z działu historii prawa, gdyż jest drugą spośród dwóch(prawa państw śródziemnomorskich)główna grupą podziału prawa antycznego. Prawo Bliskiego Wschodu to rodzaj prawa, który był sprawowany w azjatyckiej części świata, położonych w okolicach Mora Śródziemnego i Morza Czarnego, sięgające nawet po terytoria półwyspu arabskiego i wyżyny irańskiej. Prawo Bliskiego Wschodu zauważalne było także w afrykańskiej części świata tj. Egipt. Właśnie z tego rodzaju prawa antycznego pochodzą najstarsze znane nam fragmenty większych zbiorów prawa, które pochodzą nawet z III tysiąclecia p.n.e. Były one umieszczane na bardzo wytrzymałych materiałach(kamienie i tabliczki glinowe. Najistotniejsze są prawa prowadzone na dwóch autarchiach wschodnich tj. Egipt i Mezopotamia. Były to państwa despotyczne, czyli sprawowane na nich prawo było całkowicie podporządkowane absolutnemu władcy, który często był uważany za bóstwo(tutaj warto przytoczyć przykład faraonów egipskich). Było to przyczyną przepełnienia elementami sakralnymi. Oczywiście były wyjątki, np. prawo Izraelu, które de facto było podobne do systemu reszty państw despotycznych, lecz charakteryzował się tym, że prawo było oparte na religii monoteistycznych.