Śmierć – dopełnienie życia, czy jego zaprzeczenie?

Od wieków istotą śmierci zajmowali się wybitni poeci i filozofowie. Czy śmierć to koniec wszystkiego, myśli, uczuć, pragnień, świadomości…?

Władysław Reymont w „ Chłopach”, na przykładzie śmierci Boryny stara się pokazać, że kończy ona tylko życie fizyczne bohatera, a jego dusz nadal będzie żyła w Niebie. „ Pójdzie, duszyczko człowiecza, do mnie” zwraca się Bóg do gospodarza.
Wyobrażenie to pochodzi z chrześcijaństwa. Biblia opisuje historię Chrystusa, który stał się człowiekiem In poświęcił się dla ludzkości. Dzięki swej śmierci na krzyżu „ otworzył ” każdemu człowiekowi drogę do życia wiecznego po śmierci. Od tego momentu koniec życia na ziemi jest początkiem nowego etapu – życia wiecznego.

Najwięcej utworów opowiadających o śmierci powstało w romantyzmie. Jej twórców pociągał świat tajemniczy i poszukiwanie drogi do zaświatów. Obok postaci realistycznych w utworach pojawiają się duchy i widma. Jednym z takich utworów są „ Dziady ”. W części II A. Mickiewicz opisuje życie po śmierci jako kontynuację egzystencji na ziemi. Przedstawia bohaterów, którzy cierpią z powodu swoich złych uczynków (okrutny szlachcic, który podczas życia zapomniał o swoich poddanych) lub nie doznania życia w całym jej aspekcie ( aniołki Józio i Rózia, którzy nie zaznali goryczy oraz dziewczyna, która nigdy prawdziwie nie kochała). Teraz cierpią, bo nie mogą iść do Nieba ani wrócić na ziemię, aby naprawić swoje błędy. Na szczęście tłum wieśniaków na czele z Guślarzem pomaga im zakończyć taki żywot.
Mickiewicz pokazuje również kobietę, której śmierć pomogła uciec od otaczających ją problemów. Główna bohaterka ballady „ Rybka ” popełnia samobójstwo z powodu zawodu miłosnego. Po śmierci zamienia się w Rybką i mści na swoim ukochanym zamieniając go i jego żonę w kamienie.

We wszystkich częściach „ Dziadów ” pojawia się Gustaw. W części II jest milczącym Upiorem a w IV – zdradzonym kochankiem. W części III dramatu uwięziony Gustaw odrzucił postawę wobec świata. Symbolem tej przemiany stała się zmiana imienia, a tym samym symboliczne samobójstwo. Bohater na ścianie celi napisał słowa: „ Umarł Gustaw, narodził się Konrad” Miłość do ojczyzny została zastąpiona miłością do narodu. Poświęcił swoje nowe życie ojczyźnie.

Moim zdaniem, śmierć jest nie tylko dopełnieniem życia, a także, a może przede wszystkim, początkiem lepszej jego części w Niebie. Śmierć jest punktem, dzięki któremu przechodzi się z jednego stanu w drugi.


To jest część tematu 4B z Matury( O „ Chłopach” – Śmierć Boryny) Jak ktoś chce część I piszcie [email protected]
Część o Gustawie z „ Dziadów ” nie jest do końca na temat ( ostanie 2 zdania), ale mam sentyment do tego imienia i zawsze muszę je gdzieś wcisnąć