Czy człowiek w literaturze i sztuce przedstawiony jest jako istota mająca wpływ na swoje życie czy jako marionetka w rekach losu.?

Każdy człowiek wielokrotnie zastanawia się nad sensem życia. Zadajemy sobie pytania na które nikt nie zna odpowiedzi. Po co żyjemy? Dokąd zmierza świat? Czy naszym życiem kierujemy my sami czy jest to z góry zaplanowane? Wydaje nam się, żę panujemy na własnym życiem i układamy scenariusze wybiegające daleko w przyszłość. Temat tych rozważań został również poruszony w wielu dziełach literackich.
Sądzę, że w literaturze i sztuce ludzie przedstawieni są jako marionetki w rękach losu. Nie decydują oni sami o sobie, ponieważ każda próba walki z losem kończy się porażką. Problem ten ilustrują różne teksty literackie na przestrzeni epok.
W przytoczonym fragmencie 'Lalki" Bolesława Prusa przedstawiona jest postawa Ignacego Rzeckiego do ludzkich losów. Wypowiada się o nim narrator trzecioosobowy wszechwiedzący.Rzecki był subiektem Wokulskiego mieszkającym w pokoiku przy sklepie. Jego ulubionym zajęciem było obmyślanie wystaw okiennych. Bawiąc się zabawkami z wystaw powtarzał, że życie jest głupstwem. Porównuje on wystawy do Wokulskiego, który robi wszystko aby zbliżyć się do Izabeli. Łęcka jednak nie odwzajemnia jego uczuć.robi wszystko aby zbliżyć się do Izabeli. Łęcka jednak nie odwzajemnia jego uczuć.
W "Lalce" Bolesława Prusa znajdujemy więcej zdarzeń pokazujących Wokulskiego jako marionetki. Dla Izabeli Łęckiej był gotowy na wiele poświęceń takich jak kupno klaczy czy pojedynek z Krzeszowskim. Łęcka wykorzystywała Stanisława robiąc z niego marionetkę spełniającą jej życzenia. Arystokracja również korzystała z pojawienia się Wokulskiego na salonach, który założył spółkę handlu ze Wschodem.
Nie sposób nie wspomnieć w tym momencie o tytułowym bohaterze powieści pt."Edyp" Sofoklesa. Edyp to człowiek nad którym ciąży fatum. Poznaje on wyrocznie dotyczącą swojego losu. Ma on zabić ojca, ożenić się ze swoją matką i przynieść zagładę ojczyźnie. Opuszcza on Korynt aby uciec od swojego przeznaczenia. Niestety Edyp jest tylko marionetka w rękach fatum i dlatego uciekając, nieświadomie wypełnia swoje przeznaczenie.
Rzecki, Wokulski i Edyp to marionetki nad którymi władze sprawują los. Ci bohaterzy tak jak my próbowali zmienić swój los i zaplanować dalsze życie. Jednak nasze jest z góry zaplanowane, a my jesteśmy tylko wykonawcami. Najlepiej ilustrują to słowa Williama Szekspira "Świat jest teatrem, aktorami ludzie, którzy kolejno wchodzą i znikają".