Klimat Polski

Charakterystyczną cechą klimatu Polski jest kapryśność pogody. Położenie w centralnej Europie sprawia, że ścierają się tutaj zarówno masy powietrza znad Atlantyku, jak i znad lądu Eurazji. Często nad naszym krajem wędrują wyże i niże baryczne. Przemieszczają się ciepłe oraz zimne fronty atmosferyczne. Nad Polskę napływają najczęściej masy powietrza polarno-morskiego znad Atlantyku(46%) oraz kontynentalnego znad Europy Wschodniej i Azji(38%). Z lodowych obszarów Arktyki pochodzi powietrze arktyczne morskie, a znad północnej Syberii odmiana kontynentalna powietrza arktycznego-łącznie 10%.
Średnie temperatury stycznia układają się południkowo i wykazują spadek temperatury na wschodzie. Najcieplej wtedy jest na zachodzie(-1,5*C), a najchłodniej na wschodzie(poniżej-5*C)
Średnie temperatury lipca kształtują się od Śnieżki(+8,7*C) poprzez przedgórza(+16,5*C) do nizin(+19*C).
W Polsce dominują wiatry z sektora zachodniego(NW-W-SW). We wschodniej części kraju zwiększa się odsetek wiatrów wschodnich, a w górach-południowych. Także w górach wieją wiatry o największych prędkościach: mogą osiągać nawet ponad 30m/s.
Największe roczne sumy opadów, ponad 1000mm, występują w górach (np. w Tatrach na Kasprowym Wierchu 1649mm). Wyżyny, podobnie jak pojezierza, otrzymują średnio już tylko 600-700mm opadów. Natomiast na nizinach opady są najniższe i wynoszą od 500-600mm, a na Nizinie Wielkopolskiej nawet poniżej 500mm.