Analiza "Ballady i romanse" W. Broniewskiego.

W 1945r. ukazał się tomik poezji Władysława Broniewskiego zatytułowany „ Drzewo rozpaczające”. W tomiku ukazał się między innymi wiersz pod tytułem „Ballady i Romanse”. Pod tym samym tytułem w 1822r. nastąpiło wydanie pierwszego tomu poezji Adama Mickiewicza. Utwór Broniewskiego nie posiada cech prawdziwej ballady. Niektóre fragmenty wskazuję na ten gatunek liryczny, ale jest wiele różnic. Wiersz Broniewskiego jest gatunkiem wywodzącym się z literatury ludowej. Opowiada o wydarzeniach związanych z prostymi ludźmi, o wydarzeniach wojennych. Autor przedstawił w bardzo ciekawy sposób postaci fantastyczne i wierzenia ludowe, które w prawdziwej balladzie występują. Postać Jezusa, w którego wierzą miliony ludzi. ukazał nie tylko jako postać fantastyczną ale również jako postać żyda. Staje się on symbolem wszystkich żydów, których faszyści nękali w czasie wojny. Drugą postacią wiersza, bohaterem głównym jest Ryfka- mała trzynastoletnia dziewczynka. Los Ryfki zestawiony został z losem Chrystusa, obydwoje ponoszą śmierć „ za to, żeście nadzy, za to, żeście winni, obojeście umrzeć powinni” Bohaterka jest osamotniona gdyż rodzicie zginęli w czasie wojny "Mama pod gruzami, tata w Majdanku..." W kilku wersach autor powiązał postać Ryfki z czołowymi bohaterami Ballad Mieckiewicza. Jeżeli zamienimy literę „f” na „b” w imieniu dziewczynki, powstanie imię Rybka. Utwór ten napisany przez Adama Mickiewicza opowiada również o losach biednej i zdradzonej dziewczyny, której jedynym przyjacielem jest sługa. W utworze Broniewskiego Ryfka ma tak samo tylko jednego przyjaciela, jest nim Jezus. Obydwie dziewczynki nie mogą pogodzić się z odejściem bliskich. Kolejną podobną cechą utworu Broniewskiego i utworu Mickiewicza są pierwsze wersy „ słuchaj dzieweczko! Ona nie słucha”. Cytat ten Broniewski użył zarówno na początku jak i na końcu „Ballad i romansów”, natomiast Mickiewicz na początku utworu „ Romantyczność”. Główną postacią Romantyczności jest Karusia, biedna dziewczyna, której ukochany zmarł, ale ona nadal widzi go nocami „ to ty Jasieńku” Wyobraża sobie, że przychodzi do niej w nocy a znika o świcie. Taka sama sytuacja występuje w wierszu Broniewskiego, gdy Ryfka dostała bułkę od dobrych ludzi, powiedziała: „ ja zaniosę tacie i mamie”, wiedząc, że rodzicie nie żyją. Wystepuje tu zatem romantyczny motyw obłąkania, bohaterki są osobami wrażliwymi i nie mogą pogodzić się z odejściem bliskich. Podsumowując Władysław Broniewski nawiązał nazwą „Ballady i romanse” do epoki romantyzmu. Wiersz jest upodobniony do bohaterów i twórczości, która ukazuje się w wierszach Mickiewicza. Broniewski przedstawił coś całkiem nowego, nową epokę tragedii, zła i bezsilności. Zło nie zostaje ukarane, SS- mani mordują Ryfkę i Jezusa a mimo to nie spotka ich żadna kara. Koniec utworu nawiązuje do prawdziwej ballady, zarówno Ryfka jak i Jezus „anieleli”- można to zrozumieć jako sygnał, iż trafili do nieba. Broniewski zawarł w utworze ważne dla wydarzeń wojennych informację o losach dziecka osamotnionego i bezbronnego.