Problemy głodu na świecie

Klęską głodu określa się okres, w którym stale występują niedobory żywności na dużym obszarze. W takiej sytuacji całe społeczności głodują i w rezultacie ludzie masowo umierają.
Niedożywienie i głód są niemal stałym problemem w niektórych rejonach Afryki, Azji, miedzy innymi Chiny i Indie, a także Ameryki Południowej.
Klęski głodu występują zwykle w krajach rozwijających się, w których katastrofalne skutki suszy ulegają zwielokrotnieniu wskutek zacofanej infrastruktury: brakuje zbiorników do magazynowania wody, a fatalny stan dróg utrudnia przeprowadzenie akcji pomocy.
Największa klęska głodu dotknęła Chiny w latach 1959-1961. Szacuje się, że zmarło wtedy, aż 30 mln ludzi.
Następujące po okresach suszy klęski głodu są przyczyną utrzymania się tam wysokich wskaźników śmiertelności niemowląt i przedwczesnej śmierci.
Ludzie osłabieni wskutek niedożywienia łatwo zapadają na różnego rodzaju choroby. Szybko szerzą się epidemie cholery, tyfusu, grypy, a także odry, przy czym każda z tych chorób może spowodować śmierć. Sytuację tych ludzi pogarsza także epidemia HIV / AIDS. Największa śmiertelność występuje u ludzi w skrajnych grupach wiekowych, to jest dzieci i osób starszych.
Kolejnym czynnikiem jest panująca w tych państwach bieda. W krajach trzeciego świata brakuje pieniędzy na zakup żywności w wypadku klęski nieurodzaju, a próby wdrożenia programów rozwoju gospodarki, jak chociażby zwiększenie produkcji na eksport, prowadzą często do ograniczenia produkcji żywności przeznaczonej na rynek wew. W okresie suszy ceny rosną, a ludzi nie stać na zakup potrzebnej żywności.
Jak to jest, że są kraje które los obdarzył bogactwem naturalnym, a mimo to obywatele żyją w niewyobrażalnej nędzy, tak samo jak biedni w krajach pozbawionych dosłownie wszystkiego.
Nawet, gdyby państwa te uzyskiwały duże dochody to i tak 1/3 marnotrawiona była by na samofinansowanie władz.
Miliony ludzi na Ziemi umierają z powodu głodu. Co roku umiera 6 mln dzieci poniżej 5 roku życia. Postępów w walce z tym dramatem nie widać. Już w czerwcu 1992r. w Rio de Janeiro odbył się pierwszy Szczyt Ziemi (z udziałem 172 państw ) w celu walki z biedą. Natomiast w 1996r. kraje członkowskie organizacji FAO (Organizacja ONZ do spraw Wyżywienia i Rolnictwa ) zobowiązały się do 2015r.:
~ zmniejszyć o połowę liczbę ludzi, których dochód nie przekracza jednego dolara dziennie i zmniejszyć o połowę liczbę ludzi, którzy cierpią głód
~ zapewnić wszystkim dzieciom na świecie możliwość ukończenia choćby szkoły podstawowej
~ promować awans społeczny kobiet
~ zmniejszyć o dwie trzecie wskaźnik umieralności dzieci i o trzy czwarte wskaźnik umieralności matek. itd., bo celów jest kilkanaście.
Lecz jak na razie wyników tego nie widać, można natomiast zauważyć, że liczba regionów niedożywionych osób nawet wzrosła.
FAO zaleca dodatkowe inwestycje zagraniczne w krajach dotkniętych dramatem, w wys. 24 mld dolarów rocznie. Miałoby to umożliwić realizację założeń zmniejszenia liczby głodujących z 1996r. – rocznie o 24 mln osób.
Chcąc pomóc tym najbiedniejszym i głodującym co roku 16 października, w rocznicę założenia w 1945r. FAO obchodzimy Światowy Dzień Żywności.