Republika lodu

Newsweek 4/2003
Hans Enoksen został wybrany nowym premierem Grenlandii. Celem jego polityki jest zdobycie większej autonomii od Danii. Mówi on nawet o niepodległości. Oświadczył on także, że domaga się „normalizacji” w kontaktach z Waszyngtonem, jeśli Stany Zjednoczone nadal chcą utrzymywać swoje radary wojskowe.
Wprawdzie w 1979 roku Grenlandia wywalczyła sobie odrębny parlament i własną flagę, lecz mieszkańcy największej wyspy świata twierdzą, że jest to jedynie pozorne. Eskimosi porównują siebie do Indian. Uważają, że tak samo i im zostały odebrane ziemie a wraz ze zwierzchnością innego kraju, na wyspie zaczęły panować choroby cywilizacyjne i jest coraz dotkliwsze bezrobocie (ponad 10%).
Według sondaży ponad 80% mieszkańców Grenlandii opowiada się za jej niepodległością. Ludność wyspy uważa, że jest traktowana przez Danię jak kolonia (dopiero w 2000 roku wypłacone zostały odszkodowania za wysiedlania w miejscu powstania amerykańskiej bazy radiowej z 1953 roku- chociaż w tym problemie głownie chodzi o dochody z dzierżawy).
Grenlandia uważa, że byłoby ją stać na utrzymanie z połowu ryb i z wydobycia surowców mineralnych, takich jak kriolit, złoto, srebro, nikiel oraz z niedawno odkrytych złóż ropy naftowej (chociaż ze względu na warunki nie wydaje się opłacalne jej wydobycie, z czego Duńczycy doskonale zdają sobie sprawę).
Wcześniej, przed II wojną światową Grenlandia była bardzo biedna. Teraz, tylko dzięki Danii żyje się tam na „poziomie europejskim” i rzeczywiście faktem jest, że wielka wyspa jest mocno wspomagana przez swojego okupanta.
Jeśli nawet powstałoby to nowe państwo to nie byłoby odpowiedniej kadry rządzącej. Większość młodzieży kształci się w Danii, skąd najczęściej już nie wraca do ojczyzny. Ale nie ma się, co temu dziwić. Na Grenlandii nie ma łatwych warunków do życia- powszechna demoralizacja, wysoki poziom przestępstwa.
Czy jednak opłaca się stawać niezależnym państwem, nawet za dziesięć lat?