Co decydowało o sukcesach niemieckich podczas II wojny światowej.

Podczas II wojny światowej armie niemieckie odnosiły wiele sukcesów na polach bitewnych. Wpłynęło na to bardzo wiele czynników, ale chyba najważniejszym z nich było to, że to Niemcy byli agresorem. Musieli zatem być przygotowani do wojny.
W dniu wybuchu wojny do walki przystąpiło 7 dywizji pancernych (1.,2.,3.,4.,5.,10. i "Kempf"), 4 dywizje lekkie (1.,2.,3.,4.), 4 dywizje zmotoryzowane nie licząc jednostek niezmotoryzowanych. Łącznie posiadały one 3166 czołgów (1145 PzKpfw I; 1223 PzKpfw II; 98 PzKpfw III; 211 PzKpfw IV; 196 PzKpfw 35(t); 78 PzKpfw 38(t); 215 czołgów dowodzenia KlPzBfw i PzBfWg III), 308 ciężkich samochodów pancernych (Sd Kfz 231, 232 i 263), 718 lekkich samochodów pancernych (Sd Kfz 221, 222 i Sd Kfz 13, 14) oraz 68 transporterów półgąsienicowych Sd Kfz 251.
W skład każdej dywizji pancernej wchodziło: 11677 żołnierzy (394 oficerów, 1962 podoficerów, 9321 szeregowców), 324 czołgów, 101 samochodów pancernych, 561 samochodów osobowych, 1402 samochodów ciężarowych,1298 motocykli, 12 dział 75 mm, 24 haubice 105 mm, 54 działka przeciwpancerne 37 mm, 12 dział 20 mm przeciwlotnicze, 180 lekkich i 46 ciężkich karabinów maszynowych.
Każda dywizja lekka liczyła 10667 żołnierzy (332 oficerów, 1616 podoficerów, 8719 szeregowców), 70 czołgów, 86 samochodów pancernych, 595 samochodów osobowych, 1368 samochodów ciężarowych,1098 motocykli, 12 dział 75 mm, 21 działka przeciwpancerne 37 mm, 12 haubic 105 mm, 12 dział 20 mm przeciwlotnicze, 402 lekkie i 62 ciężkie karabiny maszynowe. Każda dywizja zmotoryzowana posiadała batalion rozpoznawczy liczący 30 samochodów pancernych.
To Niemcy napadli na Polskę o świcie 1.09.1939 roku. Strzały z pancernika „ Schleswig Holstein” na Westerplatte były dla żołnierzy polskich ogromnym zaskoczeniem. Bronili się jednak mężnie do 7 września. Tak samo zaskoczone zostały Dania 9 kwietnia 1940 roku i kraje Beneluksu w maju 1940 roku.
Niemcy mieli ogromną przewagę liczebną i militarną w prowadzonych przez siebie kampaniach. I tak na przykład podczas kampanii wrześniowej walczył milion polskich żołnierzy przeciwko 1,8 miliona żołnierzy niemieckich. Polacy posiadali 600 czołgów, 380 samolotów, 5 tysięcy dział, a Niemcy 2900 czołgów, 4000 samolotów i 26 tysięcy dział. Zaznaczyć należy, że większość sprzętów będący w posiadaniu Polaków była przestarzała i nie nadawała się do użycia w walce. W kampanii francuskiej siły rozkładały się w następujący sposób: alianci: 115 dywizji piechoty, 3000 czołgów, 1300 samolotów, Niemcy: 116 dywizji piechoty, 2600 czołgów, 3000 samolotów.
Inwazja na Wyspy Brytyjskie nie byłaby możliwa bez przewagi lotnictwa niemieckiego.
Niemcy stosowali nowoczesne uzbrojenie na wszystkich frontach, pomimo tego, że Traktat Wersalski zabraniał im rozwoju przemysłu zbrojeniowego.
Czołgi typu "Tygrys" pojawiły się na froncie leningradzkim we wrześniu 1942 r. Była to maszyna o niezwykle wysokich osiągnięciach technicznych, która szybko stała się postrachem radzieckich wojsk pancernych.
Haubice polowe, broń ręczna typu Mauser używane były na wszystkich polach bitewnych II wojny światowej.
Jako pancerne ambulansy podczas walk we Francji używali Niemcy K1 PzBfWg(Panzer Befehl Wagen).
Plan wojny błyskawicznej- „blitzkrieg” prowadzony przez Niemców sprawdził się w przypadku ataku na Polskę i Francję. Oba te kraje przewidywały obronę kordonową(liniową) wzdłuż całej granicy z Niemcami. Dodatkowo faszyści zakładali, że wojna ta ma być wojną totalną. Wojna dotykała wówczas także ludność cywilną . Miała ona na celu sterroryzowanie całej ludności. Podporządkowywali sobie społeczeństwo przez co mieli łatwiejsze pole działania w danym kraju.
Niemcy byli również doskonałymi politykami. 28 września 1939 roku zawarli z ZSRR traktat o granicach i przyjaźni. Znalazła się w nim także korekta ustaleń wynikających z układu Ribbentrop-Mołotow. Ostatecznie granica radziecko-niemiecka przesunięta została na linię San- Pisa- Bug- San. Dzięki temu Niemcy zyskali sojusznika w wielkim mocarstwie, zamiast mieć w nim wroga. Mogli się wówczas czuć silniejsi, bezpieczniejsi i pewniejsi.
Następnym ważnym czynnikiem wpływającym na to, że Niemcy odnosili sukcesy, były błędy popełnione przez aliantów. Na przykład Wielka Brytania i Francja wypowiedziały wojnę Niemcom 3 września 1939 roku lecz nie podjęły żadnych działań wojennych. Od maja 1940 roku trwała na froncie zachodnim tak zwana „dziwna wojna”, czyli pozorne działania armii francuskiej, ukrytej za linią Maginota.
Żołnierze Niemieccy byli doskonale wyszkoleni, w wojsku panował porządek, spełniali każdy rozkaz swojego dowódcy. Byli ślepo zapatrzeni w Hitlera. Chcieli poświęcić nawet życie dla swojego wodza , narodu i ideologii.
Gdyby Niemcy nie byli tak dobrze przygotowani do wojny po względem militarnym, nie działali z zupełnego zaskoczenia, a wojska alianckie wykazały się refleksem, wolą walki armiom Rzeszy trudno by było odnosić sukcesy.