Historia Gdańskich Kamienic.

Na przełomie 15 i 16 w. większość kamienic należących do bogatych kupców była już murowana . Nie chroniło ich to jednak przed pożarami , które ze względu na rosnącą gęstość zabudowy , rozprzestrzeniały się bardzo szybko . Zwłaszcza iż domy poza centrum były w większości drewniane .

Głównym pomieszczeniem w przeciętnym domu kupca była izba , ewentualnie sień , zajmująca całą szerokość frontu budynku , służąca jako miejsce pracy , czyli kantor , albo sklep.
W głębi mieściła się kuchnia i inne przylegające do niej mniejsze pokoiki służące jako pomieszczenia sypialne . Za wielką izbą mieściły się schody na piętro i do niezbędnej wówczas piwnicy . Tutaj jeszcze w 15 w. mieściły się składy towarów ; W 16 w. większość składów przeniesiono na Wyspę Spichrzów lub do zainstalowanych w tyle działki oficyn . Piętro domu zajęły zaś dobudowane dodatkowe izby mieszkalne . Oznaczało to znaczne powiększenie metrażu i wzrost komfortu kupiectwa . Do domu bogatego gdańszczanina wchodziło się przez rzeźbione drzwi ozdobione godłem rodziny i artystycznie wykonaną kołatką . Gości przyjmowano w bogatej sieni , gdzie stały pięknie rzeźbione meble . Z niej na piętro prowadziły bogato rzeźbione schody . Pokoje na pierwszym piętrze bywały urządzone z jeszcze większym przepychem niż sień . Pokoje ogrzewano kominkami , albo coraz częściej kaflowymi piecykami na nóżkach . Okna z reguły były już oszklone . Od końca 15 w. instalowano prymitywne urządzenia kanalizacyjno-wodne . Ułatwiały one utrzymywanie higieny .

Od połowy 16 w. w architekturze zaczął dominować styl renesansowy . W tym okresie podejmowano prace modernizacyjne przy dawnych gmachach . Pod względem poziomu artystycznego i rozmachu , architektura Gdańska przodowała w kraju . Pod koniec 16 w. przystąpiono do przebudowy i modernizacji Ratusza Głównego Miasta , a później Dworu Artusa . Wśród budowli renesansowych wyróżniała się Zbrojownia . Formy renesansowe wkraczały również do budownictwa mieszkalnego . Charakteryzowały się bogatym wystrojem rzeźbiarskim fasad i portali . Najpiękniejszym przykładem jest Złota Kamienica . Najwolniej zachodziły zmiany w budownictwie sakralnym . Następnym okresem był barok wówczas charakterystycznym elementem były przedproża . Portale miały skromniejszy wystrój niż w latach poprzednich . Drzwi wejściowe zdobiono płaskorzeźbami i metalowymi okuciami . Reprezentacyjnym pomieszczeniem była nadal sień . Posadzki coraz częściej wykonywano z drewna . Barok przypada na lata od 1655 r. do 1700 r. Od 1700 r. do 1793 r. trwał okres zwany oświeceniem. Zaszły wtedy wielkie zmiany w budownictwie mieszkaniowym. Z biegiem lat sień coraz bardziej ograniczano. Umieszczono tam szerokie schody , które prowadziły na 1 piętro . Tu koncentrowało się życie rodzinne i towarzyskie .