Wisła, jest to najdłuższa rzeka w Polsce, która przecina cały kraj od Beskidu Śląskiego aż po Zatokę Gdańską.
Jej potoki źródłowe to Czarna Wisełka i Biała Wisełka. Osiąga długość 1047,5 km. Jej potoki źródłowe to Czarna Wisełka i Biała Wisełka. Jej źródła znajdują się na stokach Baraniej Góry. Ujście Wisły rozwijało się stopniowo. Do połowy XIX w. rzeka rozdzielała się tu na Nogat i Leniwkę, która prowadziła większość wód Wisły, ale przez to ulegała zamuleniu. Od Leniwki oddzielała się Szkarpawa, płynąca na wschód. W 1840 utworzyła się Wisła Śmiała, a w 1895 ukończono budowę Przekopu Wisły, a odcinek Leniwki od Przekopu do Gdańska otrzymał nazwę Martwej Wisły. Wisła jest zlodzona od listopada do marca, a zatory lodowe są szczególnie groźne dla zapory we Włocławku. Wiosną i latem panuje duże zagrożenie powodziami, które zwłaszcza w przeszłości wyrządzały ogromne szkody, np. w 1813, 1867, 1903, 1947, czy 1960r. Wody Wisły na ponad połowie długości biegu są tak silnie zanieczyszczone, że nie mieszczą się w żadnej klasie czystości! Głównie zanieczyszczenia to ścieki przemysłowe. Około 1963-1975r powstał plan zagospodarowania Wisły i jej dorzecza, zmierzający do obniżenia zagrożenia powodziowego przez budowę zbiorników retencyjnych, przystosowania Wisły do żeglugi, budowę urządzeń hydroenergetycznych, przerzutów wody z dopływów Wisły do terenów deficytowych. Plan ten do dziś nie został zrealizowany całkowicie, np. z 6 planowanych dużych zbiorników retencyjnych na Wiśle wybudowano tylko 1, we Włocławku. Wisła dla ludzi mieszkających nad jej brzegami była przez wiekami źródłem życia, zdrowia, urodzaju. Rzeka była miejscem pracy, traktem komunikacyjnym i spławnym.
Niestety, z czasem funkcje te utraciła.