W okresie wojny radziecko-fińskiej Anglicy przystąpili do opracowywania lądowania w płn. Norwegii i opanowania portu w Narwiku, z którego wysyłano rudę szwedzką do Rzeszy.
W grudniu 1939r. podobne plany zaczęli snuć Niemcy. W kwietniu obie strony były przygotowane do inwazji.
1 kwietnia Wielka Brytania i Francja poinformowały rządy Norwegii i Szwecji, że ich neutralność sprzyja interesom niemieckim.
8 kwietnia okręty brytyjskie zaczęły minowanie wód norweskich, a 9 kwietnia Niemcy zajęli bez walki Danię i zaatakowali Norwegię. Najcięższe walki toczyły się o Oslo. Bohatersko broniących się Norwegów wspomagały stworzone we Francji oddziały ekspedycyjne angielskie, francuskie i polskie. Jedyny, znaczący sukces odniosły one w bitwie o Narwik, gdzie szczególnie wsławiła się polska Samodzielna Brygada Podhalańska (gen. Zygmunt Szyszko-Bohusz). W walkach o Norwegię wzięły też udział polskie okręty wojenne, m.in. ORP „Orzeł”, „Błyskawica”, „Burza” i „Grom” (zatopiony). Niekorzystny rozwój wydarzeń na froncie zach. po 10 maja 1940r. przesądził o ewakuacji korpusu ekspedycyjnego. Ostatnie oddziały sprzymierzonych opuściły Norwegię 8 czerwca.
Niemcy wprowadzili w Norwegii kolaborancki rząd. Jego premierem został faszysta Vidkun Quisling. Król i rząd norweski znaleźli gościnę na ziemi angielskiej.