Zbiorowa charakterystyka Krzyżaków bohaterów powieści historycznej H. Sienkiewicza.

Krzyżacy, byli to rycerze Zakonu Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie, który powstał w 1190 roku. DO Polski zostali sprowadzeni przez Konrada Mazowieckiegow 1226 roku. Ich zadaniem było szerzenie chrześcijaństwa i ochrona ludności polskiej przed najazdami pogańskich Prusów.

Na codzień zakonnicy ubierali zbroje oraz białe płaszcze z charakterystycznymi czarnymi krzyżami-symbolami wiary. Na głowach nosili stalowe hełmy przyozdobione pawimi piórami. Podczas walki posługiwali się mieczami i tarczami. Jeździli na koniach, które miały na sobie białe płótno z otworami na oczy.

Rycerze mimo iż zostali sprowadzeni do Polski aby szerzyć wiarę chrześcijańską, nie czynili swoich powinności. Korzystali z tego faktu, zabijając i grabiąc ludność polską. Kiedy okaleczyli Juranda ze Spychowa okazali swoje okrucieństwo i sadyzm w obec bliźniego. Postępowali niezgodnie ze swoim powołaniem: wyprawiali huczne uczty, w czasie których opijali się i objadali. Byli mściwi co udowodnili przez porwanie i więzienie Danusi-córki Juranda. Miało to być zemstą za wszystkie szkody, jakie Jurand wyrządził Zakonowi. Rycezrze pohańbili swego wroga (Juranda) kiedy kazali mu stać pod bramą zamku w Szczytnie, ubranemu w worek oraz nazywali go psem, co świadczy o braku szacunku dla drugiego człowieka. Zakonnnicy nie dotrzymywali słowa. Przykładem tego jest chęć oddania Jurandowi zupełnie obcej dziewczyny, a nie jak wcześniej obiecywano, jego porwanej córki. Fałszując list od Juranda, w którym on prosił o powrót Danusi do Spychowa, wykazali siębardzo dużym sprytem. Lekceważyli króla polskiego, o czym świadczy wysłanie przez mistrza krzyżackiego-Ulryka von Jungingena do Jagiełłydwóch heroldów z dwoma nagimi mieczami. Przysłanie ich przyspieszyło początek wygranej bitwy (cyt."aby męstwo, którego Wam jak widać brakuje, podniecić, śle Wam te dwa nagie miecze"). Zakonnicy byli także pewni siebie, a szczególnie przekonani o tym, że wygrają bitwę pod Grunwaldem. Przed tą właśnie bitwą tylko wojsko polskie wzięło udział we Mszy Świętej, co potwierdziło fałszywą pobożność Krzyżaków.

Moim zdaniem zakonnnicy byli postaciami negatywnymi i niegodnymi naśladowania. Mimo, iż byli chrześcijanami i służyli w zakonie, nie przestrzegali dekalogu, nie mówiąc już o innych Bożych przykazaniach. Nie czynili tego, co do nich należało. Chronili ludność polską przed najazdami pogan, ale sami korzystali z tego przywileju, grabiąc i łupiąc polskie wsie, przez co stali się wrogami Średniowiecznej Polski.