Tkanki - wybrane

TKANKI:
TKANKI ROŚLINNE:
Tkanka okrywająca – Pierwotną tkanką okrywającą jest skórka. Występuje ona w peryferycznych częściach rośliny stanowiąc dla niej ochronę przed działaniem czynników zewnętrznych. Komórki tkanki są żywe, ściśle przylegają do siebie, ich ściany komórkowe są celulozowe. Jej części stanowią dobry materiał izolacyjny. Komórki tkanki pozbawione są chloroplastów. Rozbudowany system wakuolarny. W nadziemnych częściach rośliny wytwarzają się komórki o odmiennej budowie tworzące aparaty szparkowe. Wymianę gazową umożliwia przestrzeń międzykomórkowa w postaci otworu między dwiema komórkami szparkowymi, zwana szparką.
Tkanka miękiszowa – Komórki miękiszowe są najczęściej żywe, cienkościenne, dość silnie zwakuolizowane, przystosowane do pełnienia różnych funkcji. W nadziemnych częściach rośliny tkanka ta pełni przede wszystkim funkcje asymilacyjne. Miękisz asymilacyjny zawiera wiele chloroplastów. Miękisz ma różne kształty - miękisz gąbczasty lub palisadowy. Komórki miękiszowe w podziemnych częściach rośliny pełni głównie funkcje spichrzowe.
Tkanka wzmacniająca – Wśród tkanek wzmacniających żywa jest kolenchyma – zwarcica, która pełni swoje funkcje dzięki obecności grubych ścian celulozowych. Celulozowe zgrubienia mogą mieć różne formy, rozróżniamy więc kolenchymę kątową i płatową. Komórki są żywe, ściśle ułożone, a dzięki obecności chloroplastów mogą pełnić funkcje asymilacyjne. Drugi rodzaj tkanki wzmacniającej to sklerenchyma – twardzica, którą tworzą komórki martwe o ligninowych ścianach.
Tkanka przewodząca – Tkanka stała , niejednorodna. Przewodzi wodę z podziemnych części rośliny do liści oraz asymilaty z liści do łodygi i korzeni. Funkcję przenoszenia asymilatów pełnią głównie zespoły komórek, noszące nazwę rurek sitowych. Ściany wyznaczają granicę w rurkach sitowych i noszą nazwę płytek sitowych! Obok wiązek sitowych występują zespoły komórek martwych, przystosowanych do przewodzenia wody, noszące nazwę wiązek naczyniowych lub drzewnych. W skład ich wchodzą naczynia.
TKANKI ZWIERZĘCE:
Tkanka nabłonkowa – Zwarty układ komórek i stosunkowo mała ilość łączącej je substancji międzykomórkowej. Tkanka pełni funkcje: ochronną, wydzielniczą, wydalniczą, chłonną i zmysłową. Nabłonek okrywa ciało zwierzęcia, wyścieła jamy i przewody, naczynia krwionośne i chłonne. Tkanka chroni leżące pod nią komórki przed uszkodzeniami mechanicznymi, działaniem szkodliwych związków chemicznych, bakteriami, a także przed wysychaniem. Dzieli się na nabłonek jednowarstwowy, wielowarstwowy i gruczołowy. Nabłonek jednowarstwowy dzielimy na płaski, sześcienny, cylindryczny i wieloszeregowy z migawkami. Nabłonek wielowarstwowy to kilka lub kilkanaście warstw komórek. Dzielimy go na płaski, sześcienny i przejściowy. Nabłonek gruczołowy jest zespołem komórek mających zdolność produkowania określonej wydzieliny i tworzących tzw. Gruczoły.
Tkanka mięśniowa – jest tkanką, której czynności polegają na kurczeniu i rozkurczaniu się komórek, przez co stanowi zasadniczy element układu ruchowego zwierząt. Dzielimy ja na: gładką, poprzecznie prążkowaną i porzecznie prążkowaną serca. Tkanka mięśniowa gładka występuje w ścianie przewodu pokarmowego, drogach oddechowych, moczowych, skórze, naczyniach krwionośnych i limfatycznych. Tkanka mięśniowa poprzecznie prążkowana wchodzi w skład układu ruchowego, mięśni twarzy, gardła, krtani, częściowo układu pokarmowego i moczowego oraz ucha środkowego. Tkanka mięśniowa serca zbudowana jest z włókiem poprzecznie prążkowanych rozgałęzionych. W mięśniu sercowycm, poprzecznie w stosunku do długiej osi komórki, leżą tzw. Wstawki.
Tkanka nerwowa – pełni funkcję przewodzenia impulsów oraz odbierania, przetwarzania i przekazywania bodźców fizycznych i chemicznych, docierających do narządów zmysłów. Wyróżniamy komórki nerwowe i tkankę glejową. W obrębie komórki nerwowej wyróżniamy ciało komórkowe zawierające jądro i znaczną część cytoplazmy , wypustki cytoplazmatyczne zwane dendrytami i wypustki osiowe zwane neurytem. Neuryty pełnią istotną rolę w przewodzeniu bodźców, a dendryty mają zdolność odbierania bodźców i przekazywania ich do cytoplazmy. Tkanka glejowa towarzyszy zawsze tkance nerwowej tworząc jej zrąb. Pełni ona funkcje podporową, odżywczą, regeneracyjną.
Krew – jest tkanką płynną, mającą wiele cech wspólnych z tk. łączną. Główną jej masę stanowi substancja międzykomórkowa zwana osoczem oraz elementy komórkowe. Osocze zbudowane jest z białek odgrywających rolę w krzepnięciu krwi. Elementy komórkowe krwi to erytrocyty zawierające hemoglobinę, mające duże powinowactwo do tlenu, leukocyty, pozbawione barwników, mające zdolność ruchu i trombocyty, fragmenty komórek, nie mające jądra, umożliwiające krzepnięcie krwi i działające bakteriobójczo.
TKANKA ŁĄCZNA OPOROWA:
• Chrzęstna:
1. Szklista-żebro, nos, krtań, powierzchnia stawowa (elementy budujące k.: chondryna, chondrocyty, grupa izogeniczna, chondrom, jamka komórki chrzęstnej, torebka kom chrzęstnej)
2. Sprężysta- uszu, krtań, nagłośnia, różowate
3. Włóknista: między kręgami, spojenie łonowe, więzadło obłe głowy krótkiej uda
• Tk kostna:
2. Splotowa ta (grubo włóknista)
3. Blaszkowata (drobnowłóknista)