"Śluby panieńskie" to utwór o ...

„Śluby panieńskie, czyli magnetyzm serca” są dziełem Aleksandra Fredry. Jest to utwór, który realizuje pewne zasady obowiązujące w „komedii o miłości”. Rzeczywiście, odnajdujemy w nim sporo humorystycznych akcji, które chcąc czy nie chcąc, stwarzają sami bohaterowie.

Tematem tego utworu są dzieje miłości od jej narodzin do bardzo szczęśliwego połączenia świętym węzłem małżeńskim. Koniec wszystkich nieporozumień i intryg w komedii Fredry, to moment, kiedy młodzi dojrzeli do pierwszych i zarazem poważnych decyzji w swoim życiu. Utwierdzili się w przekonaniu co do prawdziwości oraz niezmienności swoich uczuć. Taki schemat został właśnie przedstawiony w „Ślubach panieńskich”. Sam fakt przyrzeczenia przez dwie panny – Anielę i Klarę, iż nigdy żadna z nich nie będzie miała męża, jest śmieszny i doskonale pasujący do wieku dziewczyn. Według mnie, złożenie tych ślubów było postanowione pod wpływem emocji i nacisku koleżanek. Natomiast sytuacja u chłopców przedstawia się podobnie, choć nie do końca. Już na samym początku książki jeden z nich jest pewien tego, co czuje do swej wybranki serca. Niestety, ponosi ból i cierpienie. Drugi zaś nie chce w ogóle słyszeć o małżeństwie. Jak widać, zachowanie młodych jest dość przewrotne. Wydawałoby się, że to przeważnie im spieszy się do miłości.

Wątek tego utworu jest przeciwny do wątku z „Zemsty”, której autorem jest także Aleksander Fredro. Między młodymi ludźmi pojawiają się dorośli, których w przypadku „Ślubów panieńskich” można nazwać starymi. W tym dziele to oni są głównymi, którzy próbują złączyć w całość prawdziwą miłość. Dążą do tego za wszelką cenę. Cała historia, jak już wcześniej pisałem, kończy się dobrze. Początkowe przeszkody na drodze do szczęśliwego zakończenia wynikają tu z krytycznego, czy wręcz niechętnego, a nawet wrogiego nastawienia do wspólnego życia, do dzielenia się swoimi radościami czy też samym sobą.

W centrum zainteresowań tego dzieła postawione są uczucia. Jaki rodzaj miłości został tu opisany? Według mnie jest to tradycyjny, jak też romantyczny przebieg miłosnych wydarzeń. Miłość sentymentalna, pełna westchnień i wyznań, pozostaje w sprzeczności z postawą młodzieży z tej komedii. Twierdzę tak na podstawie czasu trwania utworu oraz na bezpośrednich sugestiach, które znajdujemy podczas czytania tekstu. Sięgając do genezy powstania tej książki wiem, że autor napisał ją w oparciu o własne przeżycia.

Istotnie, Fredro stworzył zaskakującą komedię, która nabrała niespodziewanego przebiegu zdarzeń. Podsumowując całą pracę i to, co starałem się wyjaśnić mogę powiedzieć, iż „Śluby panieńskie” to utwór o miłości młodych ludzi, która została przedstawiona w sposób zabawny, choć niesie pewną naukę. Jaką, tego jeszcze nie odkryłem, ale mam przeczucie, że ...