Cykl rozwojowy glisty ludzkiej

Glista ludzka to gatunek obleńca z grupy glist pasożytujących w jelicie cienkim człowieka. Jest to nicień silnie wydłużony, zwężony na obu końcach, przyżyciowo barwny bladoróżowej. Martwy robal przybiera kolor szarobiały. Otwór gębowy znajdujący się w przodzie ciała otaczają 3 wargi: grzbietowa i 2 brzuszne. Nad wargami są umieszczone brodawki. Koniec ciała samca jest zagięty na stronę brzuszną. Zapłodniona samica składa na dobę około 200 000 – 250 000 jaj. To jest 60 mln rocznie co przewyższa jej masę 1 700 razy. Jaja są owalne otoczone z zewnątrz sfałdowaną osłonką białkową. Wydostają się przez szparę sromową samicy do wnętrza jelita żywiciela, a stąd wraz z kałem na zewnątrz. W środowisku zewnętrznym (przy odpowiedniej temperaturze 120 – 360C, wilgotności i dostępie tlenu) rozwija się w jaju larwa w okresie 10 - 40, która wewnątrz jaja linieje po raz pierwszy, osiągając stadium inwazyjne. Dopiero jaja zawierające taką larwę, przełknięte przez odpowiedniego żywiciela, są zdolne do zarażenia. W jego jelicie larwy wydostają się z jaj i przenikają do naczyń krwionośnych, którymi dostają się do wątroby, stąd również z krwią do prawej komory serca, a dalej przez tętnicę płucną do płuc. W płucach czynnie opuszczają naczynia (przerywając je) i przedostając się do światła pęcherzyków płucnych. Dalsza wędrówka larw prowadzi przez oskrzeliki, oskrzela, tchawicę i gardziel, a następnie przełyk do przewodu pokarmowego. W trakcie migracji larwy linieją dwukrotnie w płucach, następnie zachodzi jeszcze jedno ostatnie (czwarte) linienie i pasożyty dojrzewają. Kopulacja odbywa się w jelicie. Pierwsze jaja pojawiają się w kale 60 – 70 dni po zarażeniu. Inwazja glisty ludzkiej i choroba przez nie wywoływana zwie się glistnicą.