BETTINE VON ARNIM (AN GOETHE) BUCH DER LIEBE (Z TŁUMACZENIEM)

Freund! Sie ist nicht erfunden diese innere Welt, sie beruht auf Wissen und Geheimnis, sie beruht auf hherem Glauben; die Liebe ist der Weltgeist dieses Inneren, sie ist die Seele der Natur.
Gedanken sind in der geistigen Welt, was Empfindung in der sinnlichen Welt ist; es ist Sinnenlust meines Geistes, der mich an Dich fesselt, da ich an Dich denke; es bewegt mich tief, da Du bist, in diese sinnliche Welt geboren bist. Da Deine sinnliche Erscheinung Zeugnis gibt von der Ahnung, von der Offenbarung, die ich von Dir habe.
Liebe ist Erkenntnis; ich kann Dich nur genieen im Denken, das Dich verstehen, empfinden lernt; wenn ich Dich aber einmal ganz verstehe, gehrst Du dann mein? Kannst Du irgendwem gehren, der Dich nicht verstnde? Ist Verstehen nicht ses, sinnliches bergehen in den Geliebten? Eine einzige Grenze ist, sie trennt das Endliche vom Unendlichen; Verstehn hebt die Grenze auf; zwei, die einander verstehen, sind ineinander unendlich; Verstehen ist lieben; was wir nicht lieben, das verstehen wir nicht; was wir nicht verstehen, ist nicht fr uns da.
Da ich Dich aber haben mchte, so denke ich an Dich, weil Denken Dich verstehen lernt.

Bettine von Arnim

Przyjaciel! On nie jest zmyślony ten wewnętrzny świat, on polega na na wiedzy i tajemnicy, on polega na na wyższej wierze; miłość jest duchem świata tego wnętrza, ona jest duszą natury.
Myśli są w duchowym świecie tym, czym uczucie w zmysłowym świecie jest; to jest rozkosz zmysłowa mojego ducha, która mnie do Ciebie przywiązuje, że o Tobie myślę ; to porusza mnie, że Ty jesteś, narodzony w ten zmysłowy świat. Że Twoje zmysłowe zjawienie się daje świadectwo o pojęciu, o objawieniu, które mam od Tobie.
Miłość jest poznanie; mogę rozkoszować się Tobą tylko w myśleniu, które Cię uczy rozumieć, czuć; gdy jednak rozumiem Ciebie raz całkiem, należysz Ty wtedy do mnie? Czy możesz należeć do kogoś, kto by Cię nie zrozumiał? Czy nie jest rozumienie słodkim, zmysłowym pominięciem w kochankach? Jedyną granicą jest, że rozdziela ona skończone od nieskończonego; rozumianie podnosi granicę; dwoje, którzy się wzajemnie rozumieją, są w sobie nieskończenie; rozumienie jest kochać ; czego nie kochamy, tego nie rozumiemy; czego nie rozumiemy, nie jest obecnym dla nas.
Ponieważ jednak chciałbym Ciebie mieć, tak myślę o Tobie, ponieważ myślenie uczy Cię rozumieć.