Leon Kruczkowski urodził się w Krakowie 28 czerwca 1900 roku. W latach młodzieńczych poświęcił się studiom chemicznym, następnie nauczał w Zagłębiu Dąbrowskim. 7 lat spędzonych w Zagłębiu wywarło znaczny wpływ na ukształtowanie jego postawy ideowo – politycznej jak i pisarstwa.
W czasie pobytu w zagłębiu pisarz prowadził rozległą działalność publicystyczną i pisarską. Opublikował szereg opowiadań tematycznie związanych z pracą i legendami górniczymi.
W tym okresie wydał tomik poezji pt.: „Młoty nad światem” (1928) i przystąpił do pracy nad swoją jak to się później okazało najwybitniejszą powieścią pt.: „Kordian i cham” (1932).
W 1933 Kruczkowski wraca do Krakowa i nawiązuje współprace z pismami „Głos literacki” i „Nasz wyraz”.
Do połowy lat 30 pisarz tworzy niezwykle intensywnie. Napisał wówczas pierwsze utwory sceniczne: :”Bohater naszych czasów” oraz sceniczną wersję „Kordiana i chama”.
Kontynuował również twórczość prozatorską. W 1935 ukazały się „Pawie pióra”, a w 1937 „Sidła”
Kruczkowski był ideowo bliski lewicy PPS. Swoim poglądom dawał wyraz w działalności publicystycznej. Głównymi tematami stało się: zagrożenie faszystowskie i pozytywny wkład marksizmu.
We wrześniu 1939 walczył jako oficer, dostał się do niewoli i lata wojenne spędził w oflagu.
Po wyzwoleniu pisarz rozpoczyna okres bardzo czynnej pracy społecznej i twórczej. Wstępuje do Polskiej Partii Robotniczej, zostaje członkiem Krajowej Rady Narodowej, do `48 roku jest wiceministrem kultury i sztuki, a od `47 był stale wybierany posłem do sejmu PRL. W latach 1949-56 był też prezesem Związku Literatów Polskich. Odegrał także istotną rolę w Światowym Ruchu Obrońców Pokoju.
W twórczości Kruczkowskiego wojna stała się punktem granicznym. Stąd wyrazistość dwóch wizerunków pisarza – przedwojennego, autora 3 ważkich powieści i powojennego – wybitnego dramaturga.
Powstawały kolejno następujące utwory: „Odwety” `48; „Niemcy” `49; „Juliusz i Ethel” `54; „Odwiedziny” `55; „Pierwszy dzień wolności” 160; i „Śmierć gubernatora” `61. Pisarz zmarł 1 sierpnia 1962r.