Integracja kultury - Antonina Kłoskowska. Streszczenie.

Przedstawiony artykuł pani profesor Kłusowskiej o nazwie ‘’Integracja kultury’’ wprowadza nas w zagadnienia związanymi z pojęciem kultury. We wstępnie autorka przedstawia swój światopogląd na analizę pojęć oraz różnorodność w pojmowaniu teorii kultury.
Twierdzi że badacze kultury nazywani „ewolucjonistami” wyrywają fragmenty zjawisk kulturalnych z ich kontekstu oraz że badają „przeżytki kultury” które łączą się z koncepcją integracyjnego charakteru kultury. Autorka dzieli zjawisko integracji na ujęcie „uniwersalne” oraz „dystrybutywne”. Przez ujęcie dystrybutywne rozumie wyodrębnienie z całego obszaru ludzkiego i wszech kultury względnie zintegrowanych i określonych całości kultury. Można rozumieć to jako podział kultur porozrzucanych po całym świecie tworzących jedną całość, każda z tych grup ma swoją odrębność, swoją jakość.Funkcjonalizm w ujęciu B.Malinowskiego to brak zainteresowania rozjem kultury, przytoczony autor twierdził że badania kultury muszą być poprzedzone poznaniem wzajemnej zależności i prawidłowości kultururowych.
Aby lepiej przedstawić problem integralności kultury prof. Kłusowska przedstawia koncepcje Franza Boasa, którą mówi że główną zasada integracji kultury w psychicznej potrzebie wewnętrznego połączenia społecznych zachowań jest traktowanie kultury jako odwzorowanie osobowości w powiększonych rozmiarach. Potwierdzają to tezy Ruth Benedict. Przytoczone ujęcie R.Lintona oraz A. Kardinera mówi o odmianie psychologicznego spojrzenia na świat. Przedstawia podstawową strukturę osobowości jako czynnik kreowania zachować związanych z kulturą oraz kształtowanie osobowości mają zgodnie z tą koncepcją instytucję socjalizacji. Psychologiczne zasady integracji, nie dostarczają wyjaśnienia przyczyn zróżnicowania kultur w przestrzeni ich zmienności w czasie. Ruth Benedict uważa że to wszystko to przypadek i ma to charakter mechanizmu przypadkowego. Autorka odnosi się także do teorii Levi-Straussa który uważa że strukturalistyczne poznanie świata opiera się na trzech naukach : historii, etnologii oraz semiologii,czyli nauce o znakach. Etnologie uważa za wyjątkowo ważna ze względu na role w poznaniu świata rzeczywistego. „Sięga w głąb, do nieświadomej struktury umysłu uznanej za źródło ogólności zjawisk kulturalnych. W ten sposób zyskuje wobec nich astronomiczny niemal dystans, porzuca warstwę konkretów, którymi zajmuje się historia, dostrzega jedność struktur społeczno-kulturowych badanych metodami wzorowanymi na lingwistyce…” Levi-Strauss uważa etnologia to główne podłoże do badań na temat kultury, uznaję ją jako spoiwo tych trzech nauk. Według niego porównanie indywidualnych kultur pozwala spotrzec jednolitość.
Autorka odnosi się także do socjologii, którą uznaję kulturę jako system, czyli układ współzależnych elementów lub jednostek, względnie izolowanych od otaczających zjawisk.T.Parsons skupia się na zmiennej dynamice procesów kulturowych, w swojej tezie wyodrębnił cztery fazy : adaptację, osiągnięcie celu, integrację oraz utajenie. Autor twierdzi że to symbole i wytwory można nazwać kulturą, odrzuca on koncepcję jakoby to działania i akcję tworzyły „colere”.Autorka zwraca uwagę na różnice w strukturalistycznym oraz funkcjonalnym zastosowaniu koncepcji systemów, z jednej strony z powodu ograniczania się do synchronicznego ujęcia i lekceważenia historycznych przemian, z drugiej zwraca uwagę na to że funkcję kultury to podtrzymywanie wzorców.
Profesor Kłusowska przytacza także zdanie Waltera Buckley’a który twierdził że systemy organiczne, mechaniczne, oraz społeczno-kulturalne mogą być ujmowane wyłącznie jako systemy otwarte, dlatego tylko izolowane pozostają w interakcji z kontekstem sytuacyjnym. Buckley odnosił się w znacznej mierze do marksizmu a jego konsekwencje we współczesny cybernetycznych zastosowaniach.Autorka twierdzi że zjawisko integracji kultury z punktu widzenia teorii systemów trzeba więc odnosić z dystansem do ujednolicania modeli systemów. Badacze widzą trudności z wyznaczeniem granic kultury. „Zgodnie z obrazowym określeniem antropologów kultura to taki stwór który nie ma skóry która izolowałaby ją od otoczenia w sposób tak wyraźny, jak to ma miejsce w przypadku organizmu zwierzęcego”.Róznice jakie wynikają w pojmowaniu integracji kultury spowodowane są licznymi teoriami, np. teoria marksistowska mówi że odmienne ujmowanie funkcji róznych kategorii elementów w obrębie systemu przyznawaniu czynnikom ekonomicznym głównej roli w
Przyczynowym uwarunkowaniu dokonujących się przeobrażeń. Autorka uważa tą teorię jako podstawę do interpretacji ogólnych zasad integracji kultury. Koncepcja na której się skupia czyli formacji społeczno-ekonomiczynych stanowi syte ze historii zmienności oraz integracji kultury która tworzy swoisty system o którym pisał wcześniej wymieniany Walter Buckley. Marks wysunął także teorie rozwoju która głosi że zmiany dokonujące się w obrębie samego systemu stanowią nowy twór poddany ogólnym prawom. Zasady dialektyki uznaje jednak otwarty charakter systemów powiązanych różnokierunkowymi wpływami. W anglosaskiej antropologii kultury można znaleźć myślicieli takich jaki Marvin Harris który związany jest z nurtem „nierozdzielności problematyki integracji kultury i jej rozwoju.” Ważnym aspektem tych badań są badania społeczeństw pierwotnych, które pokazują ze nawet w małych zamkniętych grupach rzadkim zjawiskiem jest synkratetyczność kultury.
Autorka aby przybliżyć czytelnikowi zagadnienie przestrzennego zakresu kultury przytacza słowa polskiego antropologa Stefana Czarnowskiego który uważał że zasięg kultury jest granicami wspólnoty wartości i organizacji międzygrupowego współdziałania umożliwiającego wymianę tych wartości. Autorka zauważa że tylko społeczeństwa o bardzo niskim stopniu rozwoju techniki narażone są możliwość izolacji kulturowej poprzez naturalne przeszkody takie jak łańcuchy górskie czy też wielkie zbiorniki wodne. Przestrzenne aspekty zjawisk kulturowych i społecznych badał Le Play oraz uczniowie szkoły Durkheima. Badania na ten temat pokazują antropologiczne różnicę w Niemczech oraz Francji. Badania te odnoszą do psychologii społecznej i dynamiki stosunków społecznych wschodzących w tzw. Prosemicki które wskazują zróżnicowanie w traktowaniu przestrzennych układów w grupach społecznych. „Ciągłość przestrzenna jest zwykle warunkiem wspólnoty kulturowej, ale nie jedynym jej kryterium.Niestanowi nawet warunku koniecznego, jeśli rozpatruje się aktualne funkcjonującą w jakimś zakresie i odpoczywaną wspólność kultury”
Kolejnym profesorem który znajduję się w artykule jest R.Naroll, aby najwłaściwiej określić całość kultury przedstawia on dziesięć głównych kryteriów najpowszechniej stosowanych w analizach antropologicznych. Wymienia „: rozmieszenie poszczególnych cech, terytorialne ciągłości, organizacja polityczna, wspólnoty językowe,przystosowanie ekologiczne, struktury społeczne, nazwy plemiennej, wspólności folkloru lub tradycji historycznej oraz jedności określonej przez badacza.