1. INTERREG 3 – inicjatywa zajmująca się finansowaniem współpracy międzyregionalnej, również transgranicznej.
2. URBAN – inicjatywa zajmująca się finansowaniem dużych miast powyżej 100 tys. mieszkańców, rozwiązywaniem problemów.
3. LEADER – inicjatywa zajmująca się finansowaniem wsi i obszarów wiejskich.
4. EQVAL – inicjatywa zajmująca się finansowaniem zapewnienia równych szans na rynku pracy.
5,53% środków zagranicznych w funduszach strukturalnych przeznaczonych jest na wymienione inicjatywy, natomiast 0,65% idzie na działania innowacyjne.
Zasady polityki strukturalnej unii Europejskiej.
1. Zasada pomocniczości (subsydiarności) – polityka strukturalna realizuje tylko te działania, których realizacja przekracza możliwości poszczególnych krajów, regionów, samorządów terytorialnych.
2. Zasada koncentracji – zgodnie z nią przeznacza się fundusze na niewielką liczbę celów. Występuje również koncentracja geograficzna pomocy strukturalnej.
3. Zasada programowania – finansuje się przedsięwzięcia zaplanowane, posiadające konkretne projekty. Występują dwa moduły programowania:
Kilkuetapowe – polegają na wieloetapowym planowaniu przedsięwzięcia (od planów rozwoju przez programy operacyjne do ostatecznego dokumentu, tzw. programu Podstawy Wspólnoty). Dotyczy celu 1.
Zasada uproszczona – polega na opracowaniu jednolitego Dokumentu Programującego. Przewidziana dla celu 2 i 3, a dla 1 w niewielkiej ilości środków do 1 mld €.
4. Zasada dodatkowości – montażu finansowego – współfinansowania – Unia tylko dofinansowuje przedsięwzięcia, a nie finansuje w całości, wymagane są wkłady własne.
Limity wsparcia – w regionach 1 celu max. wielkość pomocy wynosi 75% przedsięwzięcia kosztów i co najwyżej 50% nakładów publicznych (w krajach kohezyjnych max. 80%, a w regionach peryferyjnych do 85%).
W regionach celu 2 i 3 - pułap wynosi 50% kosztów przedsięwzięcia i co najwyżej 25% nakładów publicznych.
Te limity zależą również od typu finansowanego przedsięwzięcia.
a) przy inwestycjach infrastrukturalnych generujących przychody:
50% w krajach kohezyjnych,
40% kosztów całkowitych – regiony celu 1,
25% kosztów całkowitych – regiony celu 2,
b) inwestycje w przedsiębiorstwach
35% kosztów regionach celu 1,
15% kosztów regionach celu 2,
Te udziały mogą być podwyższone o 10% w przypadku sektora MSP (małych i średnich przedsiębiorstw) i w przypadku, gdy ta pomoc nie ma formy pomocy bezpośredniej.
Polityka regionalna w Polsce.
Ustawa z dnia 12.05.2000 r. o zasadach wspierania rozwoju regionalnego – uregulowana została kwestia kontraktów wojewódzkich.
Narodowy Plan Rozwoju – NPR na lata 2004-2006 – dotyczy wielkości wsparcia strukturalnego.
Mamy w Polsce: Sektorowe Programy Operacyjne - SPO i Zintegrowany Plan Operacyjny Rozwoju Regionalnego ZPORR.
Programy sektorowe są jednofunduszowe, natomiast ZPORR jest wielofunduszowy.
Na lata 2004 – 2006 na sfinansowanie narodowego planu Rozwoju przewidziana jest kwota 14,9 mld €, w tym 76%środków będzie pochodzić z UE, a 24% będą to środki krajowe (z 76% - 67% to fundusze strukturalne).
1. Inicjatywy wspólnoty.
2. Sektorowe Programy Operacyjne.
1. Sektorowy Program Operacyjny – wzrost konkurencyjności gospodarki.
2. Sektorowy Program Operacyjny – rozwój zasobów ludzkich.
3. Sektorowy Program Operacyjny – Restrukturyzacji Modernizacji Sektora Żywnościowego oraz rozwoju obszarów wiejskich.
4. Sektorowy Program Operacyjny – Rybołówstwo i Przetwórstwo ryb.
5. Sektorowy Program Operacyjny – Transport Gospodarka Morska.
6. Zintegrowany Program operacyjny Rozwoju regionalnego (wielofunduszowy).
7. Program Operacyjny – Pomoc techniczna.
3. Fundusz Spójności.
SAPARD – rozwój rolnictwa i obszarów wiejskich. Istnieje 7 działań, priorytetów dotyczących finansowania, ok. 1 mln €.
Polska ma szansę wykorzystać 52% kwoty pomocy przewidzianych dla nowych państw, 2,6 PKB Polski, 4% max.
Fundusze strukturalne dla Polski na lata 2004 – 2006 11,36 mld €
Fundusze strukturalne
67,2%
7,6 mld €
Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego
60,9%
4,6 mld €
Fundusz Spójności
32,8%
3,7 mld €