Postępowanie administracyjne

Postępowanie administracyjne – zajmuje się regulacjami prawa obowiązującymi przy załatwianiu spraw zakończonych wydaniem decyzji administracyjnej.
Postępowanie administracyjne – postępowanie rozstrzygane w drodze postępowania administracyjnego.
Indywidualność spraw:
rozstrzyga sytuację konkretnie rozstrzyganego podmiotu.
konkretność rozstrzyganej sytuacji.
Rozstrzygnięcie sprawy musi być rozpatrzone przez konkretnie określony podmiot – władczy.
Jednostronność rozstrzygnięć.
Sprawa między podmiotami – rozstrzygający rozwiązanie czerpie z prawa administracyjnego – ustaw (rzadko niższych).

KPA – reguluje zasady wydawania zaświadczeń.

Postępowanie administracyjne prowadzone jest przed wszystkimi organami uprawnionymi ustawą.
Organy administracji publicznej – art.1 kpa
ministrowie,
centralne organy administracji rządowej do których zadań należy wykonywanie administracji (KGP, KG PSP),
centralne organy pozarządowe (KRRiT, PIP),
wojewodowie
działający w imieniu wojewody
zespolone – poddane zwierzchnictwu wojewody,
niezespolone – nie są związane z wojewodą – administracja skarbowa, drogowa, wodna, wojskowa – nie musi pokrywać się z podziałem terytorialnym,
organy jednostek samorządu terytorialnego organy gminy, powiatu, województwa),
każde samorządowe kolegium odwoławcze,
organizacja społeczne.

Organizacje społeczne mogą występować w postępowaniu administracyjnym jako:
mogą prowadzić sprawę,
mogą być stroną postępowania,
mogą być obserwatorami publicznymi.

Postępowanie prowadzi zawsze organ administracji nie będący stroną w postępowaniu.
Stroną jest (art. 28 kpa) podmiot, którego dotyczy postępowanie. Organ prowadzący sprawę nie może być stroną postępowania.
W postępowaniu administracyjnym nie mówi się o uprawnieniach, dopiero postępowanie nadaje pewne uprawnienie lub obowiązki.
Jaki podmiot może być stroną postępowania (art. 29 kpa).
Gmina może być stroną postępowania, ale jako podmiot występujący na równi z innymi.
Możliwość wydawania decyzji jest decyzją państwa.
Stroną w postępowaniu może być tylko osoba zdolna do czynności prawnych – przy osobach częściowo ubezwłasnowolnionych – w jego imieniu kurator.
Jednostki organizacyjne będące stronami – działają zawsze przez ustawowych przedstawicieli.
Przedstawicielstwo umowne – pełnomocnictwo (strony)
Odpis – kopia pełnomocnictwa musi być potwierdzona, uwierzytelniona przez notariusza.
Gdy strona zmarła – organ administracyjny musi ustalić stronę.


Zdolność do prowadzenia postępowania administracyjnego organów administracji publicznej.

Organ właściwy – zdolny do wykonania określonej czynności (zespołu czynności).
Ustalenie organu właściwego dla danej sprawy – może to być parę lub kilka organów. Rzeczowe ustalenie organu właściwego.
Jak ustalić właściwość rzeczową – art. 20 kpa – zakres działania organów.
Występuje duża trudność w ustaleniu właściwości. Trudność polega na odnalezieniu odpowiedniego aktu normatywnego wskazującego organ właściwy dla danej sprawy.
Jeżeli nie uda się ustalić, poszukujemy właściwego organu z danej dziedziny.
Kompetencje powiatu – ściśle określone, jeżeli nie odnajdujemy danej sprawy jako należącej do powiatu, oznacza to, że nie leży ona w kompetencji powiatu.
Kompetencje wojewody – bardzo rozległe , nadane ustawami jak i jako dodatkowe zadania, nałożone przez premiera, ministrów.
Dz. U. 106, 162, 83 z 1998 r. – dostosowanie aktów do nowego nazewnictwa po reformie administracyjnej.
Ustalenie właściwości – kolejność:
ustawa,
właściwy organ,
przepisy dotyczące ministra właściwego w danej sprawie (dany dział),
jeżeli sprawa terytorialna – wojewoda, szczebel rządowy, szczebel lokalny – wójt, większe terytorium, poza gminą, poza granicą – marszałek województwa.
Jeżeli jest ustalona właściwość – należy ustalić właściwy organ terenowy – miejscowa właściwość (który organ terenowy jest właściwy).
Ustalenie organu:
sprawy dotyczące nieruchomości,
sprawy dotyczące zakładów pracy,
inne sprawy nie kwalifikujące się do poprzednich.
Nieruchomość – część ziemi z elementami na niej znajdującymi się.
W sprawach dotyczących nieruchomości – określa się na zasadzie położenia na danym terytorium (np. jeżeli na 2,3 gminach – gmina na terenie której leży największa część nieruchomości. Jeżeli nie da się ustalić (art. 22 §1) - ustala się organ wyższego szczebla, stopnia.
Sprawy dotyczące prowadzenia zakładów pracy – dopuszczenia prowadzenia działalności dotyczącej zatrudnienia (np. BHP) – właściwy organ dla miejsca, gdzie zakład jest prowadzony – gdzie jest siedziba prowadząca sprawy zakładu pracy.
Inne pozostałe sprawy – organ wg miejsca zamieszkania, siedziby, miejsca pobytu, a w braku stałe siedziby, zamieszkania w kraju – wg ostatniego miejsca zamieszkania, pobytu (art. 22 §1 pkt. 3).
Jeżeli kilka stron – jedna ze stron.
Miejsce zamieszkania – nie jest miejscem zameldowania – miejsce przebywania z zamiarem stałego pobytu.
Jeżeli te trzy przesłanki nie pozwolą ustalić organu, przyjmuje się organ na którego terenie nastąpiło zdarzenie lub gmina Warszawa Śródmieście.
Przyczyną wszczęcia postępowania może być:
wpłynięcie podania do właściwego organu – dotyczy zdarzeń z dziedziny materialnej.

Spory o własność:
decyduje organ wyższy,
gdy w sprawie jest minister – rozstrzyga premier,
jeżeli organ samorządu terytorialnego i organ administracji rządowej – rozstrzyga sąd.
Gdy dojdzie do sporu o właściwość organ przed którym znalazła się sprawa, organ powinien nadzorować aby nie doszło do nieodwracalnych skutków.
Właściwość funkcjonalna, instancyjna – wskazuje na organ do podjęcia czynności w danej sprawie – 2 instancja – nadzór ponadinstancyjny.
Sytuacje nadzwyczajne – organ właściwy nie może podjąć działania:
wyłączenie organu – związek z osobami powołanymi do prowadzenia postępowania – art. 5 §1,
sprawa dotyczy osoby piastujące funkcje w organach prowadzących sprawę.

Sprawa dotyczy interesów majątkowych – osoba może zyskać lub stracić w wyniku postępowania.