"Dziady cz II" - napisz jaki rodzaj miłości został zaprezentowany w dramacie, na czym ona polega, jaki nastrój ją tworzy i z czym się wiąże.

W dramacie pt "Dziady cz II" Adama Mickiewicza została zaprezentowana miłość nieszczęśliwa. W końcowej scenie dowiadujemy się o niej, gdy Guślarz - człowiek odpowiedzialny za poprowadzenie starego rytuału pogańskiego - chce już skończyć obrzęd w kaplicy cmentarnej. Nagle, z zapadniętej podłogi, wyłania się kolejny duch, którego on nie wywołał. Widmo o bladym licu nie odzywa się, jest nieme, a z jego serca niczym wstęga wypływa krew. Duch jest wpatrzony w pasterkę siedzącą na grobie w żałobnej sukni. Nietrudno jest się zorientować, że między nimi istnieje jakieś tajemnicze uczucie, którego nie rozumie nikt oprócz nich. Oby dwoje zachowują się dziwnie, są ślepo w siebie wpatrzeni i zamyśleni. Jak się później okazuje pasterka jest zamężna i ma dzieci, lecz nie jest i nie była do końca wierna mężowi. Bardzo mnie zaciekawiła nieznana śmierć ducha, więc postanowiłam to sprawdzić w jakichś innych źródłach informacji. Dopiero później zrozumiałam, że widmo jako młodzieniec w przeszłości popełniło samobójstwo z powodu nieszczęśliwego zakochana w zamężnej pasterce, która nie chciała, a zarazem nie mogła, zostawić swojego męża i dzieci. Przez tę scenę nastrój w utworze staje się smutny i tajemniczy. Wiąże się to z całą sceną, kiedy zrozpaczony, nieszczęśliwy młodzieniec chociaż popełnił grzech, samobójstwo, to dalej po śmierci był wierny dziewczynie i przez to cierpiał, błąkając się samotnie po świecie. Zdenerwowany Guślarz karze duchowi odejść, lecz widmo jest głuche na jego prośby. Pasterka niestety też nie odpowiada, co jeszcze bardziej denerwuje Guślarza. W końcu zgodnie z jego nakazem wyprowadzają dziewczynę z kaplicy, ta spogląda na widmo, które podąża krok w krok za nią.