Romantyk i kobiety. Omów temat analizując fragmenty "Kordiana" Juliusza Słowackiego oraz odwołując się do wiedzy o dramacie oraz epoce, w której powstał.

Kordian jako bohater romantyczny posiada głęboka osobowość, jest niezwykle uduchowiony, do wszystkiego podchodzi niezwykle emocjonalnie. Nieszczęśliwa miłość hamuje bohatera w jakichkolwiek działaniach, na początku będąca sensem życia, z czasem staje się przyczyną bólu istnienia, a nawet zgodnie z werterowskim ideałem, próbą samobójczą. W "Kordianie" zostały przeciwstawione dwa sposoby kochania.
Typowo romantyczna miłość została opisana w drugiej scenie aktu pierwszego, Kordian jest nieszczęśliwie zakochany w odrobinę starszej od niego Laurze. Uczucie to jest nieszczęśliwe i niespełnione, wiąże się z idealizacją ukochanej. Samo imię wybranki kordianowego serca jest obarczone europejską tradycją wywodzącej się od sonetów Petrarki, a w polskiej literaturze symbolika tego imienia jest obarczona jeszcze silniej przez sielankę Karpińskiego "Laura i Filon", jako imię idealnej kochanki. Cała scena jest zbudowana na wzór tego utworu, ale w negatywnej wersji. Porą roku jest późna aura- dość pesymistyczna aura, a atmosfera sytuacji ma zdecydowanie zgorzkniały charakter. Przepełniony bólem istnienia- jak bohater Goethego weltschmerzem, monolog Kordiana przerywają nieco drwiące wtrącenia nieczułej Laury. Ukochana Kordiana wydaje się być od niego starsza, ponieważ traktuje go po matczynemu z poczuciem wyższości i zarozumiałości. Taki stosunek Laury do Kordiana jest dla niego świadectwem, niemożliwości znalezienia z nią bliższego kontaktu i związku duchowego, świadczy o tym, także niezrozumienie dla uczuć nim targających, bo zarzuca mu marzycielstwo i szaleństwa. Miłość ta jest bardzo toksyczna dla bohatera i zatrzymuje go przed jego dążeniami, a w końcu prowadzi do myśli o samobójstwie.
Sceny włoskie z Wiolettą są jak gdyby przeciwstawione do scen z Laurą w pierwszym akcie. Czyste uczucie miłości i szacunku Kordiana do Laury, odpłacone przez nią pobłażliwym lekceważeniem i nieco ironiczną wyższością zamienia się w tym przypadku w zwykłą grę zmysłów. Kordian poddaje kochankę próbie moralnej mimo, że od początku wie, że egoistyczna i powierzchowna Wioletta jej nie sprosta. Scena ta przedstawia uczuciowość zimną, ograniczoną i wyrachowaną i opartą o zmysły i interes, a nie o głębsze walory moralne.
W dramacie miłość do tych kobiet składa się na doświadczenie Kordiana, które zdobywał w dwóch pierwszych aktach, aby móc się poświecić i dokonać spisku. Także to, że nie udało mu się zabić cara jest wynikiem ogromnej uczuciowości i oparciu w zasadach moralnych. Przeciwstawienie takich modeli kochania może odnosić się także do ówczesnej rzeczywistości. Słowacki w listach z owego czasu pisał o stylu życia na zachodzie podległemu prawom rozwoju przemysłowego, tak różnego od modelu uczuciowego panującego w staroświeckiej Polsce. Taka różnica może wynikać także z upływu lat, wieku i doświadczenia samego bohatera, bardzo młody Kordian, kocha na wzór Wertera, silnie głęboko, niezwykle, całkowicie oddając się uczuciu. Starszy Kordian kocha już inaczej, bardziej na wzór stosunków ludzkich opisanych np. przez Balzaka, co jest także efektem większej pewności i zrozumienia Kordiana.
Kordian niecona wzór Konrada z III części "Dziadów" Adama Mickiewicza wychodzi z doświadczeń nieszczęśliwej miłości, aby dojrzeć do poświęcenia dla ojczyzny. Analogia między tymi postaciami jest pewną formą dialogu i próbą przedstawienia trochę innej wizji, chęć zmiany rzeczywistości. Autor zamienia ideę mickiewiczowska idę mesjanizmu, na winkelriedyzm, pozbawia także utwór kwestii religijnej i odrzuca to, że cierpienie jest konieczne, bo jest częścią wyższego planu. W polskim romantyzmie nieszczęśliwa miłość jest wyjściem dla doświadczeń bohaterów gotowych poświecić się dla ojczyzny. Mimo tego, że jest najważniejszym uczuciem, nie jest w stanie odciągnąć bohaterów od sprawy polskiej. W przedstawionych sytuacjach obie kobiety są tak samo nieczułe i okrutne dla Kordiana. Bohater utworu Słowackiego tak jak większość bohaterów romantycznych cierpi z powodu miłości, która jest uczuciem napędowym jego działań i jak wielu romantycznych autorów i ich bohaterów, nie zaznaję wymarzonego uczucia.