Zło rodzi zło - Makbet

Makbet, jak przystało na średniowiecznego rycerza, był zawsze oddany i wierny swojemu królowi. Jako dowódca szkockich wojsk dzielnie walczył przeciwko wojskom norweskim i zwyciężył. O jego mężności doskonale mówi cytat: „Jest to mężny wojownik, panie, którego odwadze winienem wolność”, a także cytat mówiący o jego waleczności podczas bitwy: „[...]Dzielny nasz Makbet, gardząc szalą szczęścia, mieczem, dymiącym się krwią jak kadzidłem, torując sobie drogę wśród zastępów, przedarł się aż do zdrajcy i dopóty nieubłagane zadawał mu cięcia, aż go rozrąbał od czaszki do szczęki[...]”.Po stoczonej bitwie, gdy wracał do domu wraz z przyjacielem Bankiem, spotkał na drodze wiedźmy, które przepowiedziały mu iż będzie rządzić Szkocją, a Banko będzie ojcem przyszłych monarchów; cytat: „Mniej wielkim będziesz niż Makbet, a większym”.
Gdy Lady Makbet dowiedziała się o przepowiedni postanowiła przyspieszyć proces spełnienia się jej. Przed dokonaniem zbrodni, żona Makbeta, była bardzo pewna siebie. Obmyśliła plan zabicia króla i namawiała do tego swojego męża „I będziesz, czym ci, że będziesz, wróżono; boję się tylko, czy twoja natura, zaprawna mlekiem dobroci, odbierze najkrótszą drogę ku temu”. Plan Lady Makbet mówił, że Makbet miał zabić Dunkana we śnie, a za dokonane zabójstwo miano obwinić pilnujących króla poddanych. Makbet nie chciał się zgodzić na tak drastyczne posunięcie. Chciał zdobyć tron, ale nie w taki sposób, poza tym bardzo lubił króla, był mu wdzięczny za jego dobroć i był jego krewnym. Lady Makbet przekonywała swego męża, aby wykorzystał sytuacje, nazwała go nawet tchórzem, że nie potrafi dokonać takiej rzeczy. Makbet nie chciał uchodzić w oczach żony za nieudacznika i postanowił dokonać zbrodni; „Niech się więc stanie! Wszystkie moje siły nagnę do tego okropnego czynu”.
Makbet po zabójstwie króla był bardzo rozkojarzony i przygnębiony. Twierdził, że „zabił swój sen”, co miało oznaczać, iż już nigdy nie zazna spokoju. Przyszły król widział na swoich rękach krew, której nie zdoła obmyć cały ocean. Po dokonaniu morderstwa z kraju uciekli synowie Dunkana: Malkolm i Donabelin, obawiając się, że na nich również czyha śmierć. Makbet wyjechał do Skony na koronacje. Wiedział, że w obecnej chwili jedynym, który może mu zagrozić jest Banko i jego syn, których postanawia również zabić. Do wykonania tej zbrodni wynajął zabójców, którzy za opłatą zabili Banka, lecz syn im uciekł.
Po drugim morderstwie Makbet zaczął się dziwnie zachowywać. Twierdził iż widzi na miejscu nie żyjącego już Banka ducha tego też człowieka. Lady Makbet natomiast, silna i pewna siebie na początku, była coraz bliżej obłędu. Po pewnym czasie zaszły niepokojące zmiany w psychice Lady Makbet. Przeżycia i stresy ukrywane przez kobietę nie mogąc znaleźć ujścia spowodowały eksplozję wyrzutów sumienia. Zjawy które najpierw nękały jej męża zaczęły dręczyć też ją i spowodowały, że w końcu popełniła samobójstwo.
Makbet obeznany już ze zbrodnią, zaczął rządzić w kraju jak tyran. Mordował ludzi, którzy mu nie pasowali lub nie podporządkowywali się do niego. Otaczał się ludźmi, którzy byli mordercami takiego samego pokroju jak Makbet i którym król mógł ufać. Władca już nigdy nie zaznał spokoju. Ciągle dręczyły go obawy przed spiskiem przeciwko jego władzy lub przed losem jaki sam zgotował dawnemu królowi.
Zgodnie z treścią przepowiedni, Makbeta mógł zabić tylko człowiek nie zrodzony z łona kobiety. Takim właśnie człowiekiem był Makduf „Makbecie! Makbet! Lękaj się Makdufa[...]”. Makbet wiedział o tym doskonale. Podczas ataku wojsk Makdufa na zamek Makbeta, wiedział on, że zbliża się jego koniec. Jednak postanowił walczyć w obronie swojego królestwa.
Makbet jest przykładem człowieka, któremu „władza uderzyła do głowy”. Dostał szanse od losu i wykorzystał ją w najgorszy z możliwych sposobów. Nie dbał o przyjaciół, zależało mu tylko na utrzymaniu władzy. Książka ta rzeczywiście mówi nam, że los człowieka w dużym stopniu zależy od jego wyborów. Makbet wybierając złą drogę doprowadził do tego, że wszystko co kiedyś kochał zwróciło się przeciwko jemu samemu. W książce biorą również udział stworzenia fantastyczne jak na przykład trzy Czarownice, od których wszystko się zaczęło, jak również „Zjawisko”, nieznana potęga, która przepowiadała Makbetowi jego los.