Chrześcijaństwo w Starożytnym Rzymie

W I w. p.n.e Palestynę zgarnęli Rzymianie. Południowej części kraju nadali status rzymski ze stolicą w Cezarei, w której przebywali wówczas gubernatorzy.
Jezus narodził się w Betlejem prawdopodobnie ok. 4 r.p.n.e. Jego publiczna działalność zbiegła się z panowaniem Cesarza Tyberiusza (14 - 37 r.p.n.e.), przypadła na okres rządów rzymskiego namiestnika Poncjusza Piłata i arcykapłana żydowskiego Kajfasza.

Jezus głosił nadejście Królestwa Bożego i konieczność nawrócenia się, czyli wyrzeczenia grzechów. Nakazywał kochać wszystkich ludzi, także nieprzyjaciół.Często posługiwał się prostymi i dosadnymi przypowieściami.

Po okresie działalności kaznodziejskiej, Jezus został podstępnie pojmany w Jerozolimie, osądzony przez arcykapłana i przekazany Poncjuszowi Piłatowi, który wydał wyrok. Jezus został uznany za podżegacza do buntu przeciw Rzymowi i skazany na śmierć przez ukrzyżowanie.

Po śmierci Jezusa jego uczniowie zostali nazwani apostołami. Mieli oni za zadanie nawracać ludzi do Chrystusa.

Początkowo chrześcijaństwo rozwijało się jako religia żydowska, chrześcijanie przestrzegali jej rytuałów, wprowadzili dwa nowe elementy: chrzest i eucharystię, czyli wspólny posiłek, podczas którego łamali się chlebem i pili wino, wierząc w obecność wśród nich zmartwychwstałego Chrystusa.

Dopiero działalność św. Piotra Apostoła zdynamizowała rozwój chrześcijaństwa.

Paweł i jego uczniowie głosili ewangelię (dosł. z greki - "Dobra Nowina") wśród mieszkańców Azji Mniejszej i w Grecji. Świadectwem tej działalności są listy, które Paweł kierował do zakładanych przez siebie wspólnot. Wkrótce został aresztowany, przewieziony na proces do Rzymu i skazany na śmierć.

Do prześladowań chrześcijan po raz pierwszy doszło za czasów cesarza Nerona. W 64 r.n.e. wielki pożar zniszczył Rzym. Został on rozpętany przez cesarza, który, żeby uniknąć oskarżeń, zrzucił winę na chrześcijan. Wielu z nich wówczas schwytano, ukrzyżowano, palono żywcem.

Dopiero w 313 r. n.e. cesarz Konstantyn Wielki wydał Edykt Mediolański, wraz z którym wprowadzona została tolerancja religijna wobec chrześcijan. W roku 381 cesarz Teodozjusz uznał chrześcijaństwo jako religię państwową.

Pierwszym Papieżem był według Biblii Apostoł Piotr, a Bazylika św. Piotra w Rzymie jest najważniejszą bazyliką chrześcijan (katolików).