Bocian biały
Człowiek zawsze i interesował się i informacjami o niezwykłych poczynaniach i zadziwiających zdolnościach zwierząt. Na dobrą sprawę każda żywa istota jest naznaczona swoistą wyjątkowością. Bocian biały, na przykład, ptak wysokości 1m, czarno-biało ubarwiony, z czerwonymi nogami i z dziobem w takim samym kolorze jest znany z wielu ciekawostek. Jesienią odlatuje z Polski na zimowiska leżące aż w południowej Afryce, a na wiosnę odbywa drogę powrotną. Przy przeciętnej prędkości podróżnej wynoszącej od 100 do 300 km dziennie przebywa dwa razy do roku 10 000 km. Niezły wyczyn, nieprawdaż? A oto inny jego rekord. Spośród ptaków europejskich bocian buduje największe gniazdo, które zakładają samica i samiec i umieszczają je najczęściej na dachach i kominach zabudowań gospodarskich, wieżach albo też na drzewach, słupach lub masztach. Podstawę gniazda tworzą z patyków grubości do 4 cm, po czym dodają gałązki, a pomiędzy nie wpychają źdźbła traw, darń, glinę, słomę i szmaty. Budowa gniazda trwa co najmniej 2 tygodnie, a więc nic dziwnego, że raz zbudowane wykorzystują przez wiele lat. Co roku jednak trochę je odnawiają, dokładają nową warstwę materiału budowlanego- i w ten sposób gniazdo osiąga ogromne rozmiary. Najstarsze europejskie gniazdo znajdujące się w Niemczech bociany zajmują już prawie 400 lat. Ma ono ponad 2 m wysokości, 2,5 m średnicy, a waży niemal tonę. Pod koniec kwietnia albo też na początku maja raz do roku samica znosi pośrodku tej ogromnej powierzchni 3-5 białych jaj, najczęściej 4, i na przemian z samcem je wysiaduje przez 30-40 dni. Młodym, które po wykluciu w przeciwieństwie do osobników dorosłych mają czarne dzioby i nogi, pożywienie przynoszą rodzice. Wolno krocząc po łąkach, polach i brzegach rzek czy zbiorników wodnych, bociany łowią najrozmaitsze dobre zwierzątka-od owadów począwszy, a na kretach kończąc. Po powrocie rzucają pokarm na dno gniazda. Młode przebywają w gnieździe 54-63 dni. Po około 70 dniach stają się samodzielne. Bociany gnieżdżą się pojedynczo lub w koloniach. Są ptakami wędrownymi. Odbywają stałą trasę wędrówek; przylatują do nas w marcu i kwietniu, a odlatują w sierpniu i we wrześniu. W Polsce spotkać je można na nizinach, a niekiedy a pogórzach. Występują średnio licznie. Są objęte ochroną.
Łabędź niemy
Do ogromnego gniazda bociana jest podobne oczywiście, jedynie jeśli chodzi o rozmiary, gniazdo największego i najcięższego ptaka wodnego –łabędzia niemego. Te majestatycznie wyglądające piękne ptaki o śnieżnobiałym upierzenia ważą 10-20 kg. Rozpiętość ich skrzydeł podczas lotu, któremu towarzyszy głośny świst, wynosi ponad 2m. Pływające ptaki mają charakterystyczną sylwetką –ich szyje wyglądają jak litera S. Często też unoszą skrzydła, które tworzą nad grzbietem coś w rodzaju żagla. Gniazda łabędzi to właściwie tylko spory stos łodyg trzciny i pałki, ułożony ma podobieństwo kopki siana. Na samym wierzchołku, jak w płytkim kraterze maleńkiego wulkanu, znajduje się niecka właściwego gniazda. Jej podściółkę stanowi już delikatniejszy materiał roślinny. W okresie znoszenia i wysiadywania jaj samica dopełnia gniazdo pieprzem i puchem, które wyskubuje z ciała. Gniazdo budują zarówno samica jak i samiec. Samiec w okolicy gniazda podcina łodygi trzciny, samica pełni funkcję budowniczego. Mniej więcej po 10 dniach przybytek do wylęgu i wychowu potomstwa jest już gotowy. Jeśli znajdzie się gdzieś w cichej zatoczce stawu pośród gąszczu trzcin i szuwarów może mieć około 2 m średnicy i osiągać wysokość do 80 cm.