Żadne wcześniejsze stulecie nie przyniosło tylu zmian w różnych dziedzinach życia, co wiek XIX. Wynikały one głównie z ogromnego rozwoju naukowo-technicznego. Przemiany te były widoczne nawet w ciągu jednego pokolenia. W poprzednich epokach trzeba było setek lat, żeby społeczeństwa uległy jakimkolwiek poważniejszym przeobrażeniom. Nowości techniczne szybko znajdowały zastosowanie w praktyce. Z jednej strony ułatwiały one życie codzienne, z drugiej jednak coraz bardziej uzależniały ludzi od wszelkiego rodzaju urządzeń. Z tego też powodu wiek XIX uważa się niekiedy za początek czasów cywilizacji technicznej. Ważny wpływ na przemiany w życiu codziennym XIX stulecia miało zastosowanie energii elektrycznej. Amerykanin Tomasz Edison skonstruował żarówkę elektryczną, która stopniowo wypierała lampę naftową oraz świecę. Elektryczność usprawniła również transport. W wielkich miastach konne tramwaje zastępowano elektrycznymi. Dzięki kolejom podróże stały się szybsze i o wiele bardziej wygodniejsze. Na przykład linia kolejowa w Stanach Zjednoczonych, łącząca wybrzeża Oceanu Atlantyckiego i Oceanu Spokojnego, skróciła podróż z 6 miesięcy do 1 tygodnia. Na drugą połowę XIX stulecia datuje się początek motoryzacji. Pierwszy samochód z silnikiem benzynowym powstał w Niemczech. Pod koniec stulecia podjęto próby lotów szybowcowych, a na początku XX wieku wzbił się w powietrze pierwszy samolot. Wynalezienie telegrafu oraz telefonu umożliwiało błyskawicznie przesyłanie wiadomości do odległych krańców świata. Wiele innych czynności ułatwiły urządzenia wynalezione u schyłku XIX wieku np. odbiornik radiowy, lodówka, schody ruchome, winda, barometr, lornetka. Ich upowszechnienie nastąpiło w XX wieku. W wieku XIX nastąpił rozwój nauk medycznych. Wprowadzono nowoczesne metody badań pacjentów między innymi mierzono ciśnienie, analizowano krew oraz mocz. Wilhelm Roentgen odkrył promienie przenikające przedmioty oraz organizmy żywe. Wynalazek ten umożliwił lekarzom wykrywanie złamań kości, a nawet niektórych chorób na przykład gruźlicy płuc. Francuski uczony Ludwik Pasteur wynalazł szczepionkę przeciwko wściekliźnie, a także opracował przeciwko cholerze drobiu. Polska uczona Maria Skłodowska Curie wraz z mężem Piotrem odkryła dwa pierwiastki promieniotwórcze - polon i rad. Gdy lekarze zaczęli stosować rad w leczeniu raka, Piotr Curie sam poddał się pierwszym doświadczeniom. W XIX wieku podobnie jak w poprzednich stuleciach, mieszkania ludzi świadczyły o zamożności. Dlatego też bogaci przedstawiciele burżuazji budowali okazałe domy, a nawet pałacyki. Ludzie utrzymujący się z dobrze płatnej pracy, np. lekarze, adwokaci, dyrektorzy przedsiębiorstw oraz znani artyści, mieszkali w willach lub wynajmowali eleganckie mieszkania. Reprezentacyjnym pomieszczeniem był salon, w którym przyjmowano gości. Niektóre z mieszkań były wyposażone w łazienki oraz centralne ogrzewanie. Robotnicy i drobni urzędnicy zajmowali lokale o niższym standardzie. Ich mieszkania były często zawilgocone i ciemne, a także pozbawione wygód. Nie było tam łazienek, toalet ani bieżącej wody. Niektóre składały się tylko z jednego pomieszczenia, służącego jednocześnie za pokój, kuchnię oraz sypialnię. W kamienicach czynszowych takie mieszkania znajdowały się najczęściej w suterenach i na poddaszach. Wokół wielkich zakładów i na przedmieściach powstawały osiedla nędznych lepianek, w których nierzadko w jednej izbie mieszkało 10 osób. Najubożsi nie posiadali żadnych mieszkań, byli bezdomni. Jedyne schronienie mogli znaleźć w przytułkach.