II wojna światowa.

Groza wojennych lat wywarła ogromny wpływ na psychikę ówczesnych ludzi .
Wielu z nich walczyło nie tylko z karabinem w ręku, ale i piórem.
Uczucia , jakie im wtedy towarzyszyły , utrwalili w literaturze, poszukując
w ten sposób ukojenia .


„Jeno odmień czas kaleki,
zakryj groby płaszczem rzeki ,
zetrzyj z włosów pył bitewny ,
tych lat gniewnych czarny pył .”

K.K.Baczyński.





WOJNA I OKUPACJA W LITERATURZE POLSKIEJ .



Walki podczas II wojny światowej toczyły się na wielu frontach . Kraje zaatakowane przez hitlerowskie Niemcy zaciekle walczyły o swoje prawo do wolności . Narody podbite wspierały się wzajemnie , walcząc o każdy skrawek ziemi . Cel był jeden: zniszczyć wspólnymi siłami niemieckiego okupanta . Polacy bronili swojej ojczyzny nie tylko w jej granicach . Polskie wojska miały swój udział w bitwie o Anglię , dzielnie walczyły pod Narwikiem w Norwegii, a także broniły Tobruku w Afryce .


„Szkice spod Monte Cassino „

Miejscem szczególnych walk było wzgórze Monte Cassino we Włoszech .Stanowiło ono ważny punkt strategiczny , gdyż broniło dostępu do włoskiego frontu aliantom .
Melchior Wańkowicz , który był korespondentem wojennym , opisał walki pod Monte Cassino . Autor był świadkiem opisywanych wydarzeń .
Bitwa o Monte Cassino , ze znajdującym się na szczycie klasztorem , trwała trzynaście dni.
Wydarzenia opisywane przez autora rozpoczęły się 2 stycznia 1944 r.
Wtedy nastąpił atak Amerykanów na pozycje wroga . Kolejne natarcia , drugie i trzecie , okazały się bezskuteczne .Ostatecznie zdobycie wzgórza powierzono 2 Korpusowi Polskiemu pod dowództwem gen. Andersa .Szturm, który rozpoczął się 11 maja 1944 r. zakończył się dopiero 25 maja zdobyciem Monte Cassino .
Zwycięstwo to było bardzo ważne dla Polaków . Od wieków przyzwyczajani byliśmy do walki o swoje prawa , nawet wtedy gdy nic nie wskazywało na zwycięstwo .
Zrywy narodowe ukształtowały w nas pewnego rodzaju zaciętość i desperację w walce .
To, co dla innych było rzeczą nie do osiągnięcia , dla nas stawało się możliwe . Tak było i w tym przypadku .Relacja Melchiora Wańkowicza oddaje dramat tamtych dni .Obraz walk jest wstrząsający . Zginęło wówczas tysiące żołnierzy . Ich śmierć nie poszła na marne . Zdobyte wzgórze stało się dowodem odwagi i męstwa .Szkice stanowią hołd dla poległych żołnierzy .



POEZJA .

Doświadczenia wojenne zostały ukazane także w poezji . Wielu młodych ludzi zostało
w tym czasie pozbawionych wszelkich złudzeń , została im odebrana barwna i spokojna przyszłość .
Pokolenie Kolumbów , ludzi urodzonych po 1920 r. ( nazwa pochodzi od powieści Romana Bratnego „ Kolumbowie rocznik 20 „ ), musiało sprostać nowym wymaganiom narzuconym przez los .

· „ BAGNET NA BROŃ "

Takim właśnie apelem, poetycką odezwą jest wiersz Władysława Broniewskiego
„ Bagnet na broń „. Sam autor określił go jako „ poetycki rozkaz mobilizacyjny „.
Utwór został napisany w 1939 r. jeszcze przed bezpośrednią agresją niemiecką na Polskę.
Podmiot liryczny wprost zwraca się do adresata , którym jest każdy Polak , by w chwili napaści na ojczyznę („ Kiedy przyjdą podpalić dom,/ ten ,w którym mieszkasz- Polskę „) nie był bierny i chwycił za broń ( „ ty ze snu podnosząc skroń,/ stań u drzwi ./ Bagnet na
broń! /Trzeba krwi !”).

· „ALARM „

Nieco inny charakter ma wiersz Antoniego Słonimskiego „Alarm”.
„Alarm” to utwór przedstawiający obraz Warszawy podczas nalotów niemieckich oraz przeżycia podmiotu lirycznego przeczuwającego zagładę stolicy . Charakterystyczne są ogłoszenia i odwołania alarmów dla mieszkańców miasta , które towarzyszyły nalotom :
„ Ogłaszam alarm dla miasta Warszawy !”.
Narastające napięcie opada wraz z wybuchem bomb . Nie sposób wyzbyć się jednak strachu „Nie tego alarmu nikt nie odwoła / ten alarm trwa ‘’. Staje się on wezwaniem dla Polaków , którzy powinni być czujni , gotowi do dalszej obrony ojczyzny .
W końcowej części utworu pojawia się wizja zniszczonej Warszawy : „ Płyną zniszczone kościoły,/ Ogrody zmienione w cmentarze ‘’.


· „WARKOCZYK „

Równie wiele emocji , pozornie niewidocznych, kryje w sobie utwór innego poety pokolenia Kolumbów , a mianowicie „Warkoczyk’’ Tadeusza Różewicza .
Autor napisał go po zwiedzeniu Muzeum w Oświęcimiu . Utwór stanowi wstrząsającą relację o morderstwach dokonywanych w obozach koncentracyjnych .
Szare włosy , które zwróciły uwagę poety, nie mogą stać się obiektem czyjegoś zainteresowania ,a „szary warkoczyk „ należał do dziewczynki, której dziś już nie ma .


LEKTURA LAT WOJNY I OKUPACJI :

Jarosław Iwaszkiewicz—„ Ikar ‘
Aleksander Kamiński – „ Kamienie na szaniec „
Jan Lechoń – „ Pieśń o Stefanie Starzyńskim „
Leon Kruczkowski—„ Niemcy „
Konstanty Ildefons Gałczyński – „ Pieśń o żołnierzach z Westerplatte „
Krzysztof Kamil Baczyński—„ Elegia o ( chłopcu polskim )”
Julian Przyboś – „ Póki my żyjemy „

Lata okupacji od 1 września 1939 r. do 8 maja 1945 r. były dla ludzi jak
„ koszmarny sen ‘’, z którego nie mogli się obudzić . Nie śpiewały już ptaki , dzieci nie bawiły się wesoło . Był płacz. Ludzie płakali nie tylko nad swym losem, lecz utratą bliskich dorosłych lub dzieci . Słychać było tylko wrzaski i huk armat .
Ludzie chcieliby przespać ten czas i obudzić się po wszystkim . Opisuje to Krzysztof Kamil Baczyński w wierszu „ Z głową na karabinie ‘’. Występuje tu człowiek, który ma wielkie marzenia na przyszłość, wszystko jednak zaprzepaszcza wojna . Dzieci, które dorastały w czasie wojny , patrzyły na śmierć i życie wydawało im się straszne . Widziały jak giną bezbronni ludzie . Wychowywały się w ciągłym strachu o własne życie , wojna odebrała im dzieciństwo . O tym mówi wiersz Baczyńskiego „ Elegia o ...(chłopcu polskim)” . Chłopiec w tym utworze oraz inne dzieci chciały walczyć o swoją ojczyznę .
Ludzie mogą wszystko zapomnieć: smutek, radość, łzy, smutne sytuacje, lecz wojna nadal pozostaje w ich pamięci . Dlaczego , przecież wojna była okrutna ? Jednak takiego wydarzenia się nie zapomina .
Baczyński w wierszu „ Deszcz ‘’ skłania do refleksji nad losem pokolenia wojennego .Deszcz to płacz po utracie najbliższych . Zaciera wszelkie pozostałości z pola bitew . Zacytuję : „ Deszcz jest jak litość wszystko zetrze i krew z pobojowiska i człowieka i skamieniałe z trwóg powietrze ".

Najgorsze jednak było to, że hitlerowcy zabijali nie tylko dorosłych, ale też dzieci. Opisuje to T. Różewicz w wierszu „ Warkoczyk „ . Dorośli mogli uciec z obozu , ale dzieci co mogły zrobić ? Czekać jedynie na śmierć. Młode pokolenie ludzi w czasie wojny uważało, że jest skazane na śmierć .Po wojnie ludzie nie potrafili żyć normalnie, byli obciążeni wszystkimi wspomnieniami . Chcieliby wymazać z pamięci nieludzkie obrazy . Ale jak to zrobić ? Wszędzie widzieli pustkę .
Ludność umierała od kul lub po torturach w obozach koncentracyjnych .
Ludzie, którzy przeżyli wojnę i żyją teraz, pod koniec XX wieku , próbują zapomnieć i nie myśleć o tym . W telewizji słuchamy , jak opowiadają swe historie ci, którym udało uciec się z obozów. Pokazują numery wytatuowane na ramionach lub rękach . Gdy mówią o tamtych czasach, płaczą . Nie mogą zapomnieć tych okropnych chwil . Możemy im pomóc , nie pytając o nic, zapomnieć o nich .
„ Chciałabym niebyć,
Chciałabym zasnąć
I zbudzić się po wojnie
- mówiła z zamkniętymi oczami.
Zapomnijcie o nas,
Nie pytajcie o naszą młodość
Zostawcie nas „

Ludzie w czasie wojny bohatersko bronili ojczyzny . Szczególną odwagą wykazali się żołnierze w bitwie pod Westerplatte . Zaledwie 182 żołnierzy broniło tam Polski . Złożono broń dopiero wtedy , gdy zabrakło amunicji, wody i leków dla rannych . Bardzo wielu żołnierzy poległo . Żołnierze z Westerplatte stali się symbolem dla wszystkich Polaków , dali bowiem świadectwo , że potrafią dla Polski poświęcić nawet swoje życie . Śpiewali , idąc w walce , o bólu , ranach .
„ I tak śpiewali – Ach , to nic, że tak bolały rany,
bo jakże słodko teraz iść , na te niebiańskie polany „

Na miano bohatera zasługuje także Stefan Starzyński . Żołnierz ten, a zarazem prezydent we wrześniu 1939 r. uchodził za symboliczną postać obrony Warszawy .
Nie pozostawił stolicy w najcięższych dla niej chwilach . Dowiódł odwagi
w swych niezapomnianych przemówieniach, widząc , że nie uniknie zemsty wroga
Był symbolem odwagi, patriotyzmu i oddania dla ojczyzny .
Nie tylko dorośli szli do walki , ale też młodzież . Opisuje to Aleksander Kamiński w utworze „ Kamienie na szaniec „ . Alek . Rudy i Zośka prowadzili akcję Małego Sabotażu, czyli napisy na murach, zrywanie flag niemieckich , gazowanie pomieszczeń itd. Rudy umarł , wypowiadając słowa wiersza Juliusza Słowackiego „ Testament Mój „

„ Lecz zaklinam niech żywi nie tracą nadziei ,
i przed narodem niosą oświaty kaganiec.
A kiedy trzeba , na śmierć idą po kolei ,
Jak kamienie – rzucone przez Boga na szaniec.
UPADEK HITLERA




OSACZENI .



Zanim umilkły strzały II wojny światowej , na terenie Niemiec rozpoczęło się polowanie na zbrodniarzy hitlerowskich , którzy jeszcze kilka tygodni wcześniej posyłali na śmierć miliony ludzi .Wczorajsi władcy Europy , na swojej ziemi , w swoich bunkrach chroniących przed najcięższymi pociskami , zostali osaczeni przez sprawiedliwość...


16 kwietnia 1945 r. do bunkra pod Kancelarią Rzeszy przybyli najwyżsi dostojnicy : Himmler, Goring , Goebbels, Ribentrop, Speer .
Składali Hitlerowi życzenia z okazji jego 56. Urodzin . Jeszcze byli mu wierni , chociaż każdy z nich miał już własny , niezależny plan działania . Dowódca Luftwaffe marszałek Rzeszy , Herman Goring miał wyjechać do Bawarii, Reichsfuhrer SS , Heinrich Himmler udawał się do sanatorium SS pod Berlinem , minister uzbrojenia Albert Speer – do Hamburga . Wiedzieli , że Hitler utracił już siłę i władzę .
Tego samego dnia , o godzinie 3.00 nad ranem armia 1. Frontu Białoruskiego dowodzonego przez marszałka Gieorgija Żukowa , których zadaniem było zdobycie Berlina , otworzyły ogień z 14 628 dział i moździerzy oraz 1531 wyrzutni rakietowych . Tego dnia miały wystrzelić 1,2 miliona pocisków . To było 2450 wagonów pocisków .
Po półgodzinnej kanonadzie na niebie rozpaliły się tysiące różnokolorowych rakiet .
I wtedy stało się coś dziwnego . Nad linią frontu rozbłysły jasnoniebieskie smugi, które rozżarzały się z sekundy na sekundę . To 140 reflektorów lotniczych, ustawionych
w odstępach 200- metrowych , świeciło w stronę nieprzyjacielskich okopów .
W jaskrawym świetle niknęły sylwetki żołnierzy i czołgów , które wyrwały się z okopów i podążały w stronę niemieckich linii obronnych na Wzgórzach Seelowskich .
Jednakże już w pierwszych godzinach walki tempo natarcia zaczęło słabnąć .
Niemieckie oddziały , bezpiecznie schowane przed pociskami w okopach drugiej linii , powróciły na wysunięte stanowiska . Zbliżające się do nich radzieckie czołgi wytracały impet na świetnie przygotowanych stanowiskach dział przeciwpancernych .
Niezwykle skuteczne armaty kalibru 88 milimetrów , niszczyciele czołgów i żołnierze
z pancerfaustami zbierali straszne żniwo wśród nacierających wozów .
To jednak było tylko chwilowe zahamowanie tempa .
Ogrom środków , jakie zgromadzono do tej operacji , dawał pewność , że wcześniej czy później obrona niemiecka zostanie przełamana . I tak się stało . 18 kwietnia obrona na Wzgórzach Sceelowskich padła .
Tym czasem na południu , gdzie niemiecka obrona była słabsza, 3. Armia Pancerna Gwardii generała Pawła Rybałki zdobyła Zossen i w błyskawicznym tempie zbliżała się do Berlina .20 kwietnia , w dniu urodzin Fuhrera na podwórzu Kancelarii Rzeszy odbyła się skromna uroczystość .
Hitler wyszedł z bunkra , aby spotkać się z grupką młodych żołnierzy Volkssturmu , którzy przybyli z życzeniami dla wodza .
-Już ranny mój chłopcze ?- zapytał siedemnastoletniego Erwina Scheidewiga .
Potem poklepał po twarzy szesnastoletniego Willego Hubnera :
- Dzielny, dzielny, mój kochany chłopiec
Zdjęcia filmowe, jakie wówczas nakręcono, ostatnie pokazujące Hitlera żywego , dowodzą ,jak fatalny był stan psychiczny i fizyczny wodza .
Szkliste, załzawione oczy, później silnie zaczerwienione z braku snu , trzęsąca się prawa ręka – ślad kontuzji , jaką odniósł w zamachu 20 lipca 1944 r. , lekki niedowład nogi . Taki był wizerunek wodza w ostatnich dniach kwietnia . Bardzo zły stan fizyczny i psychiczny zdaje się być najlepszym dowodem, że Hitler ostatecznie nie zdecydował się na ucieczkę . Opuszczenie bunkra zwiększało niebezpieczeństwo , że zostanie schwytany .
Przecież jego twarz i sylwetkę znał każdy żołnierz niemiecki i rosyjski . Zbyt straszną wydawała mu się wizja dostania się żywcem w ręce Rosjan , a podejmując próbę ucieczki musiałby przecież brać to ryzyko pod uwagę .
Rzecz znamienna : Rosjanie, którym bardzo zależało na schwytaniu Hitlera, nie podjęli żadnych prób poszukiwania czy osaczenia go poza Berlinem . A Stalin doskonale wiedział , gdzie przebywa Hitler, gdyż w bezpośrednim otoczeniu Fuhrera działał radziecki szpieg .
Powojenne zeznania szefa wywiadu Fremde Heere Ost , Reinharda Gehlena ,wskazują , że był nim Martin Bormann – sekretarz Hitlera . Jednakże wersja ta wydaje się zbyt fantastyczna .
Ostatnio ujawniono , że w bezpośrednim otoczeniu Hitlera pracował agent , którego
rosyjskie nazwisko brzmiało Aleksander Kwapiszewski . Zmarł on w tajemniczych
okolicznościach w latach sześćdziesiątych . Jego żona twierdziła , że mąż nigdy nie
chciał mówić o służbie w czasie wojny . Jak brzmiało jego niemieckie nazwisko tego
nie wiemy .
Prawdopodobnie był oficerem oddelegowanym do bunkra w celu utrzymywania
łączności z podberlińskim Zossen , gdzie mieściły się kwatery Naczelnego Dowództwa
Wermachtu . Jest to bardzo prawdopodobne , gdyż w bunkrze była tylko niewielka
centrala firmy Siemiens , absolutnie niewystarczająca do zapewnienia sprawnej
łączności . Dlatego posługiwano się kurierami , a jednym z nich mógł być właśnie Aleksander Kwapiszewski, który bezpośrednio od Hitlera przejmował pisemne rozkazy i
dostarczał je do Zossen . Po drodze- kopiował je i przekazywał Rosjanom . Potwierdza
to niezwykła wiedza , jaką dowództwo wojsk radzieckich miało na temat Zossen .
Na początku marca marszałek Siergiej Chudiakow wysłał depeszę do generała Johna Deane’a , szefa amerykańskiej misji wojskowej w Moskwie , prosząc o zbombardowanie Zossen . Pisał tak :
„ Zgodnie z naszymi informacjami Sztab Generalny armii niemieckiej usytuowany jest 38 kilometrów na południe od Berlina w silnie ufortyfikowanym schronie nazywanym przez Niemców Cytadelą . Usytuowana jest (...) 5 i pół do 6 kilometrów na południe – południowy wschód od szerokiej autostrady (...) biegnącej równolegle do linii kolejowej Berlin- Drezno . Podziemne fortyfikacje rozciągają się na obszarze około 6 kilometrów . Cały obszar otoczony jest drutami kolczastymi i jest bardzo silnie strzeżony przez pułk SS. Według naszego źródła , budowa podziemnych fortyfikacji rozpoczęła się w 1936 r. W załączeniu mapa z dokładną lokalizacją niemieckiego Sztabu Generalnego .
15 marca Amerykanie dokonali nalotu na Zossen .
Wydaje się więc oczywiste , że Hitler pozostał w bunkrze .Jednakże Rosjanie
w pierwszych tygodniach po zakończeniu działań wojennych nie przyznali się ,
że odnaleźli ciało Furera i wyraźnie sugerowali , że uciekł on z Berlina .
9 czerwca marszałek Gieorgij Żukow dowodzący wojskami 1. Frontu Białoruskiego , które zajęły schron Hitlera , stwierdził : „ nie zidentyfikowaliśmy zwłok Hitlera . (...) Mógł odlecieć z Berlina w ostatnim momencie .”
16 lipca , w czasie konferencji czterech mocarstw w Poczdamie , Stalin powiedział do prezydenta Trumana i sekretarza stanu Jamesa Byrne’a , że uważa , iż Hitler cały i zdrowy ukrywa się w Hiszpanii lub Argentynie .

We wrześniu 1945 r. Rosjanie wydali następujące oświadczenie :
” Nie odnaleziono śladów ciała Adolfa Hitlera i Ewy Braun .(...) Ustalono , że Hitler za pomocą fałszywych zeznań [ świadków , którzy dostali się w ręce radzieckie – BW ] usiłował zatrzeć ślady .Istnieje niepodważalny dowód, że mały samolot wyleciał z Tiergarten o świcie 30 kwietnia i skierował się do Hamburga . Trzej mężczyżni i kobieta byli na pokładzie . Ustalono również , że duży okręt podwodny wyruszył z Hamburga , zanim weszły tam wojska brytyjskie . Na pokładzie były tajemnicze osoby , a wśród nich kobieta ."
To oświadczenie sugerowało , że jednym mężczyzną był Adolf Hitler , a kobietą jego żona Ewa Braun .
Czy jednak Hitler nie wymknął się ze schronu , tego z całą pewnością stwierdzić nie możemy . Co się bowiem działo 30 kwietnia ?
21 kwietnia Hitler wydał rozkaz uderzenia na wojska radzieckie oskrzydlające Berlin .
Tego rozkazu Steiner wykonać nie mógł , gdyż jego odziały były już rozbite przez wojska polskie i sowieckie . 22 kwietnia Hitler dowiedział się , że Steiner nie przyjdzie z pomocą Berlinowi . To był dla niego ostateczny cios . Zrozumiał ,że jego los jest przesądzony .
Od 15 kwietnia w bunkrze przebywała Ewa Braun . Była kochanką Hitlera od 1923 roku.
Nie zgodziła się opuścić bunkra, choć ją do tego namawiał . 29 kwietnia , wcześnie rano poślubiła Hitlera .
To również ważna poszlaka wskazująca na zamiary Hitlera . Przez wiele lat odmawiał jej ślubu . Nie pozwalał , aby pokazywała się z nim publicznie . O jej istnieniu wiedziało jedynie najbliższe jego otoczenie . Kilka godzin po ślubie do bunkra przybył generał Karl Weidling, dowódca obrony Berlina . Jego relacja wstrząsnęła Hitlerem . Rosjanie podeszli do Kancelarii Rzeszy . Doszli już na wysokość Ministerstwa Lotnictwa .
30 kwietnia około godziny 14.00 Hitler zjadł obiad w towarzystwie dwóch sekretarek i kucharki. Ewy Braun nie było przy stole . W tym samym czasie kierowca Erich Kempka otrzymał rozkaz dostarczenia 200 litrów benzyny . Tymczasem z miasta nadchodziły coraz gorsze wieści . Tuż po obiedzie Hitler wyszedł na chwilkę ze swojego gabinetu . Tym razem była przy nim Ewa Braun . Czekali na nich najbardziej prominentni współmieszkańcy bunkra . Wśród nich : Martin Borman , sekretarz Hitlera, Joseph Goebbels, minister propagandy . Nie było Magdy Goebbels . Ona zdecydowała się zabić swoje sześcioro dzieci i świadomość zbliżającej się zbrodni paraliżowała ją , nakazując pozostać w samotności . Ale nie długo .
Hitler uścisnął wszystkim dłonie . Miał wówczas powiedzieć do swojego adiutanta ,
- Nie chcę , aby po śmierci moje ciało zostało wystawione w rosyjskim panoptikum . Bez względu na okoliczności , to nie może się zdarzyć .
Potem wrócił za pancerne drzwi swojego gabinetu . W pewnym momencie do przedpokoju wbiegła Magda Goebbels . Kamerdyner nie zatrzymał jej . Zapewne wiedział .że od wielu lat była zakochana w Hitlerze , i pozwolił , aby go pożegnała . Wyszła z jego gabinetu po kilku minutach i wróciła do siebie .
Czy usłyszeli strzał ???
W 1945 r. Linge i Kempka zeznali , że usłyszeli .
Artur Axmann powiedział :
-Nikt nie stał bliżej drzwi niż ja . Jestem pewien . Mam bardzo dobry słuch i nasłuchiwałem bardzo uważnie .
W 1945 r. zeznania Lingego i Kempki prawdopodobnie zostały wymuszone . Linge był daleko , biegał po schodach w górę i w dół . Pamiętamy , że do pokoju Hitlera prowadziły pancerne podwójne drzwi , zamykane bardzo szczelnie . Usłyszenie huku wystrzału wydaje się wręcz nie możliwe .
Kto pierwszy wszedł do pokoju ?
Według oficjalnej wersji był to Linge . Przez kilka minut był sam . Zeznał potem , że dym prochowy po strzale z pistoletu i silny zapach cyjanku szczypały go w oczy . Wycofał się .Wtedy weszli Borman i Linge , Gunsche, Goebbels i Axsmann .
Hitler i Ewa Braun siedzieli na sofie . Z prawej skroni Hitlera ciekła strużka krwi . Jego
pistolet Walther 7.65 leżał na podłodze u jego stóp . Ewa Braun z podkulonymi nogami ,
leżał bezwładnie . Wydawało się oczywiste ,że Hitler strzelił sobie w skroń , zaś Ewa
Braun , na której ciele nie zauważono rany, przyjęła truciznę .
Pistolet leżał na podłodze obok stóp Hitlera . Tak zeznali świadkowie . To bardzo
dziwne . Z reguły człowiek strzelający sobie w głowę zaciska mięśnie i pistolet
pozostaje w ręce . Dlaczego Hitler wypuścił broń ? Istnieją dwa wytłumaczenia .


Pierwsze :
Hitler najpierw przegryzł ampułkę z trucizną , a następnie pociągnął za spust . Działająca trucizna spowodowała rozluźnienie mięśni i pistolet wysunął się z dłoni .
Drugie wytłumaczenie :
Hitler został zastrzelony i zabójca rzucił pistolet u jego stóp . Możemy przyjąć , że Linge wszedł do pokoju i zobaczył Hitlera żywego . Być może Fuhrer nie miał odwagi popełnić samobójstwa i poprosił Lingego , aby mu pomógł . Być może przegryzł kapsułkę z cyjankiem , lecz ta nie zadziałała . Eksperci twierdzą , że to możliwe , gdyż Hitler brał bardzo dużo lekarstw , one zaś mogły zneutralizować działanie trucizny . Linge wyjął mu więc pistolet z dłoni i strzelił .
Wszystko to miało rozegrać się w gabinecie Hitlera , ale...
Na łóżku w sypialni , do której prowadziły drzwi z gabinetu , znaleziono ślady krwi . Nie ma żadnego wytłumaczenia , skąd mogła się ona tam znaleźć . Ale może to jednak wytłumaczyć , jeżeli przyjmiemy zupełnie inny bieg wypadków .
W sypialni zamordowano sobowtóra Hitlera . Następnie pokazano go Ewie Braun , twierdząc , że to Fuhrer ,po to aby ją skłonić do samobójstwa . Jej zwłoki miały uwiarygodnić , że ciało pogrzebane obok jest ciałem Hitlera . Brzmi to fantastycznie , ale historycy prowadzący badania bardzo poważnie rozważali taką możliwość .
Linge i Gunsche dostali się do radzieckiej niewoli , z której wrócili dopiero w 1955 r.
W obozie namawiano ich , aby podpisali zeznania , że to jeden z nich zastrzelił Hitlera. Żaden się na to nie zgodził . Co się stało dalej ?
Według zeznań świadków , Heinz Linge wyniósł ciało Hitlera zawinięte w koc . Oddał je dwóm oficerom SS, którzy ponieśli je przez korytarz w stronę zapasowego wyjścia . Do gabinetu wszedł Martin Borman i wyniósł ciało Ewy Braun . W pewnym momencie przejął je Kempka , który wiedział, jak Ewa Braun nienawidziła Bormanna . Ten pogrzeb miał się odbyć w całkowitej tajemnicy , dlatego zadbano , aby na korytarzach , którymi wynoszono ciała , nie było nikogo . A jednak dwaj ludzie obserwowali , co się dalej działo .
Zeznania świadków są identyczne i bardzo wiarygodne . Zauważyli ,że przez wyjście zapasowe z bunkra esesmani wynieśli dwa ciała owinięte kocem . W obawie przed pociskami artyleryjskimi , które często spadały na dziedziniec Kancelarii , nie odeszli daleko . Oblali benzyną ciała i podpalili . Ostrzał artyleryjski zmusił ludzi biorących udział w tym wydarzeniu do schronienia się w bunkrze .
Człowiek , który obserwował to wydarzenie z wieży – powrócił do punktu obserwacyjnego wieczorem . W świetle rosyjskich flar mógł zobaczyć , że oba ciała zniknęły ,a w leju po bombie pojawiła się świeżo usypana ziemia . Mansfeld nie miał wątpliwości , że tam właśnie pochowano Hitlera i Ewę Braun .
Płonący przez 7 godzin ogień mógł zwęglić ich ciała , lecz benzyna nie może wytworzyć tak wysokiej temperatury , aby spopielić kości .
Co się stało z kośćmi Hitlera ?
W bunkrze dopełniał się drugi akt dramatu .
Jeszcze bardziej niesamowity i straszny .

Joseph i Magda Goebbelsowie postanowili popełnić samobójstwo . Jakie były motywy takiej decyzji ?
Joseph Goebels był jednym z najbliższych współpracowników Hitlera, obejmował urząd ministra propagandy i oświecenia publicznego .
Po mistrzowsku wykorzystywał środki masowego przekazu : radio , film dźwiękowy ,
a nawet telewizję .
- W 1943 r. objeżdżał zbombardowane miasta , organizował pomoc dla ludzi poszkodowanych wskutek alianckich nalotów .
- Pod koniec wojny opowiadał się za kontynuowaniem walki , bez względu na ofiary .
1945 r. przeniósł się wraz z rodziną do bunkra Hitlera .
Nie wiadomo , w którym momencie oboje zdecydowali , że razem z nimi odejdą z tego świata ich dzieci: pięć dziewczynek i jeden chłopiec . Najmłodsze dziecko , Heidi, miała cztery lata , najstarsza Helga – dwanaście .
Dentysta , dr Helmut Kunze , zeznał , że 27 kwietnia Magda Goebbels poprosiła go
o pomoc w uśmierceniu dzieci . Zgodził się . 1 maja Magda Goebbels ponownie go wezwała . Gdy wszedł do pomieszczeń Goebbelsów , dzieci były już w łóżkach .
Matka powiedziała im , że wkrótce wsiądą do samolotu i muszą otrzymać zastrzyk , który ułatwi im zniesienie podróży . Dr Kunze dał każdemu dziecku zastrzyk z 0,5 cm3, morfiny . Po 10 minutach Magda Goebbels wsypała każdemu z dzieci do ust cyjanek potasu z rozkruszonych ampułek .
Kunze kłamał . Dlaczego przyznał się do udziału w zamordowaniu dzieci ? Nie wiadomo !
Wiemy, że właściwym sprawcą był osobisty lekarz Hitlera , człowiek który w czasie wojny wykonał wiele zbrodniczych eksperymentów na więźniach obozów koncentracyjnych .
To prawdopodobnie on, a nie Kunze , zrobił dzieciom śmiertelne zastrzyki .
Ale jest jeszcze jedna wersja .
Jeden ze świadków widział , jak o godzinie 14.00 dzieci grały w piłkę na korytarzu bunkra . O godzinie 17.00 matka zawołała je do pokoju . Nie chciały przerywać zabawy. Magda Goebbels wyszła i wprowadziła dzieci do pokoju . Najstarsza córka chyba zorientowała się o co chodzi , gdyż nie chciała iść za matką . Prawdopodobnie została zaciągnięta i zmuszona do przyjęcia trucizny . Tę wersję potwierdzają wyniki autopsji : na ciele dziecka znaleziono siniaki .
Nigdy nie dowiemy się , co rzeczywiście rozegrało się w pokoju Goebbelsów .
Goebbelsowie popełnili samobójstwo 1 maja o godzinie 20.30 . Wyszli do ogrodu kancelarii. Obydwoje mieli ampułki z trucizną . Joseph Goebbels miał także pistolet . Magda Goebbels przegryzła ampułkę i wtedy mąż strzelił jej w kark . Potem sam przegryzł ampułkę i strzelił sobie w głowę . Ich ciała oblano benzyną i podpalono podobnie jak ciała Hitlera i jego żony
Wkrótce na teren Kancelarii wkroczyli żołnierze z 5. Armii uderzeniowej i w ogrodzie Kancelarii Rzeszy , zasypanym gruzem, odłamkami , połamanymi meblami ,porytym głębokimi lejami , jakie pozostały po wybuchach bomb i pocisków artyleryjskich , trudno było cokolwiek znaleźć . Jednakże ludziom , którzy tam weszli , natychmiast rzuciły się w oczy zwęglone zwłoki . Jeden z Niemców powiedział – To są zwłoki Goebbelsa , a tamte jego żony .
8 maja , w szpitalu w Buch radzieccy lekarze dokonali sekcji zwłok . Między zębami Goebbelsa znaleziono szkło , zaś w wewnętrznych organach ślady trucizny .Następnie Rosjanie zabrali ciała Goebbelsów do Moskwy , ale latem 1945 r. przywieźli je
z powrotem do Berlina , gdy kręcili film o ostatnich dniach Hitlera i jego najbliższych współpracowników . Co stało się potem ze szczątkami Josepha Goebbelsa i jego rodziny , nie wiadomo .
Klimenko szukał zwłok Hitlera . Idący obok niego wiceadmirał Hans Erich Voss , który jako oficer łącznikowy do końca przebywał w bunkrze , krzyknął :
- Tam jest ciało Hitlera !- wskazując na zwłoki mężczyzny na dnie basenu , w którym nie było wody .
Jednakże po pewnym czasie Voss zaczął mieć wątpliwości . Zwrócił uwagę , że na nogach trupa były pocerowane skarpetki , a Hitler znany był z pedantyzmu
i schludności . Bez wątpienia nie mógł założyć takich skarpetek .
- To nie jest Hitler – powiedział Voss po krótkim namyśle .
Miał rację . To nie były zwłoki Hitlera , lecz jego sobowtóra , Gustawa Welera .
Został zabity strzałem w głowę .
Rosjanie pogrzebali zwłoki , nie zastanawiając się , dlaczego w zatłoczonym bunkrze przebywał sobowtór Hitlera . Dlaczego go zastrzelono ?
Tuż potem szeregowiec Iwan Czuriakow zsunął się do dużego leju obok wyjścia z bunkra .
_ Towarzyszu pułkowniku , tu wystają jakieś nogi .
Zwłoki wyciągnięto z leja .
- Nawet nie pomyślałem , że mogą to być zwłoki Hitlera i Ewy Braun – wspomina Klimenko .- Kazałem je zawinąć w koc i pogrzebać .
Dopiero następnego schwytano Harry’ego Mangershausena , członka ochrony Furera . Stwierdził on że zwłoki Hitlera i jego żony pogrzebano w leju po bombie , a więc tam , gdzie znalazł je szeregowy Czuriakow .
Natychmiast odkopano zwęglone szczątki i na wiele lat słuch o nich zaginął .
Dopiero w 1968 r. Rosjanie ujawnili protokół sekcji oraz metody identyfikacji zwłok .
Stwierdzili, że zwłoki zostały rozpoznane na podstawie identyfikacji uzębienia . W kryminalistyce jest to absolutny dowód potwierdzający tożsamość denata .
Rosjanie mieli o tyle ułatwione zadanie , że udało się im odnaleźć asystentkę dentysty Hitlera .Ona rozpoznała mostek , a ponadto zaprowadziła Rosjan do ambulatorium Kancelarii Rzeszy , gdzie odnaleziono kartę z opisem uzębienia Hitlera oraz wszelkich zabiegów , którym się poddawał . Wkrótce odnaleziono technika , który ten mostek wykonał . Na tej podstawie można powiedzieć ze stuprocentową pewnością , że Hitler nie żyje . Pod warunkiem , że szczęka którą znaleziono w ogrodzie Kancelarii Rzeszy była autentyczna , a nie odpowiednio spreparowana . Sprawa była o tyle dziwna , że dentysta jego asystentka , nie kontaktując się ze sobą po schwytaniu ich przez radziecki kontrwywiad , zeznali ,że wykonano po dwie wstawki dla Hitlera i Ewy Braun .
Po jednym mostku znaleziono na kościach szczękowych zwęglonych zwłok .
W ambulatorium Rzeszy przechowywano mostki zapasowe . W odnalezionych tam pudełeczkach powinny być pojedyncze wstawki . Tymczasem były dwa mostki Hitlera
i dwa jego żony . Jak to możliwe ?
Czy szczęka Hitlera została sfałszowana ? Jest to prawdopodobne , odpowiadają eksperci . Ale w jakim celu ? Jeżeli tak, to kto to zrobił : Niemcy czy Rosjanie ?
Nie odpowiemy nigdy na to pytanie .
Protokół sekcji zwłok Hitlera i Ewy Braun dostarczył następnych pytań .
Lekarze przeprowadzający autopsję stwierdzili ,że między zębami badanych zwłok znaleziono resztki szkła , zaś wewnętrzne organy zawierały cyjanek potasu .
Wynikało z tego nie zbicie ,że Hitler zażył truciznę . To możliwe ,że chcąc mieć całkowitą pewność ,że umrze , przegryzł szklaną ampułkę i równocześnie strzelił sobie w głowę z pistoletu . Świadkowie zeznali ,że widzieli strużkę krwi cieknącą z prawej skroni Hitlera . Anatomopatolodzy nie mogli tego potwierdzić , gdyż podobno ogień strawił prawą stronę czaszki .
W 1992 r. Rosjanie ujawnili , że przechowują w Państwowym Archiwum w Moskwie czołową część czaszki Hitlera . Czy tak jest rzeczywiście ? Badania potwierdzają , że jest to fragment czaszki mężczyzny w wieku 45-55lat ( Hitler w chwili śmierci miał
56 lat ) .
Na niej widoczny jest otwór po kuli . Jego ułożenie dowodzi , że Hitler musiał strzelić sobie w usta lub w podbródek .O ile pierwsza ewentualność jest całkowicie zrozumiała , to trudno sobie wyobrazić , żeby samobójca przykładał pistolet pod brodę , gdyż
z reguły ten sposób oddania strzału nie gwarantuje śmierci . Przy lekkim odchyleniu lufy , całkowicie naturalnym u człowieka działającego w tak dużym stresie , pocisk może przejść przez jamę ustną lub wyjść z tyłu karku nie naruszając mózgu ani kręgosłupa . Strzelił więc w usta .
To wobec tego , dlaczego między zębami znaleziono szkło ampułki ? Nie mógł przecież przegryźć kapsułki z cyjankiem działającym w ciągu 3 sekund , a następnie włożyć do ust pistoletu i pociągnąć za spust . Jakie jest wyjaśnienie ? Nie ma żadnego .!!!
Jeszcze bardziej niezwykłe były wyniki sekcji zwłok kobiety uważanej za Ewę Braun , a raczej Ewę Hitler . Anatomopatolodzy potwierdzili obecność resztek szklanej fiolki w jej ustach i ślady cyjanku w organizmie . W płucach znaleziono przestrzeliny
i ślady krwotoku .Wydawałoby się to normalne , gdyż zwłoki , zanim zostały pogrzebane , leżały kilka godzin na ostrzeliwanym dziedzińcu Kancelarii i mogły zostać trafione odłamkami pocisków . Jednakże wówczas nie mógłby już wystąpić krwotok . Ewa Braun musiała być zraniona za życia , a to wykluczają wszyscy świadkowie . Jakie jest wyjaśnienie ? Nie ma żadnego .
Kolejne wersje tylko coraz bardziej zacierają obraz tego, co się stało w bunkrze
30 kwietnia 1945 r. Nie ma żadnej pewności , że Adolf Hitler i Ewa Braun popełnili samobójstwo i że znalezione szczątki były ich zwłokami .



1 maja ludzie pozostający w bunkrze podjęli próbę ucieczki .
Z bunkra wyszedł Martin Borman – najbliższy współpracownik Hitlera .
1 maja po południu Borman przygotował się do ucieczki . Założył polowy mundur SS, w którego podszewkę wszył woreczek z oryginałem i kopią politycznego testamentu Hitlera .W ciemnościach , podzieleni na dziesięć grup , mieszkańcy bunkra wyszli do ogrodu , a następnie przez zrujnowany budynek Kancelarii wymknęli się na ulicę .
Plan Bormana przewidywał , że przedrą się do lotniska Rechlin , a stamtąd pilot Hitlera zabierze ich samolotem do Plon .
Ostatni raz widziano Bormanna w ruinach przy , Friedrichstrasse . Jak relacjonował Enrich Kempka , który dołączył do grupy Bormanna około północy , uznano, że istnieją szansę na przedarcie się , gdyby pojawiły się czołgi . Kiedy wkrótce nadjechały trzy czołgi i transportery opancerzone , Kempka zatrzymał je , by pod ich osłoną posuwać się wypaloną ulicą . W pewnym momencie wybuch czołgu trafionego pociskiem odrzucił daleko ludzi idących w pobliżu . Kempka zeznał ,że Bormann padł martwy . To nie była prawda .Artur Axmann zeznał po wojnie , że schronił się w leju po bombie . W pewnym momencie dołączył do niego Bormann . Gdy zagrożenie minęło , wyczołgali się z leja i podążyli w stronę dworca . Tam spotkali żołnierzy radzieckich ,
a ponieważ wcześniej zerwali dystynkcje i wyrzucili broń , Rosjanie wzięli ich za volkssturmistów i poczęstowali papierosami . Bormann nie wytrzymał nerwowo próbował oddalać się w stronę szpitala Charite . To wzbudziło podejrzenia Rosjan , którzy podążyli za nim .
Korzystając z okazji , pozostali Niemcy ukryli się w krzakach . Opuścili kryjówkę
o świcie .Wtedy , idąc przez miasto , zauważyli ciała dwóch mężczyzn ,w których rozpoznali Bormanna i Stumfeggera . Nie było widać ran ani śladów krwi. Wskazywałoby to , że popełnili samobójstwo połykając truciznę , którą każdy z mieszkańców bunkra miał przy sobie . To brzmiało wiarygodnie , gdyż Bormann bez wątpienia bał się nade wszystko Rosjan i widząc ścigających żołnierzy mógł zażyć cyjanek . Jednak później zwłok nie znaleziono .
Trybunał w Norymberdze zaocznie skazał go na karę śmierci .
Przez ćwierć wieku poszukiwano Bormanna . Z Ameryki Południowej raz po raz napływały informacje ,że widziano tego człowieka żyjącego spokojnie i dostatnio na hacjendzie wśród tropikalnych lasów . Znaleźli się nawet ludzie , którzy utrzymywali ,że widzieli go w Moskwie , co zdawały się potwierdzać zeznania Richarda Gehlena , szefa wywiadu Fremde Heere Ost , twierdzącego ,że Bormann był agentem radzieckim .
W 1965 r. postanowiono przekopać ziemię w rejonie miejsca , gdzie Axmann widział
zwłoki . Nie znaleziono ich . Dopiero w 1972 r. przy okazji robót budowlanych ,
znaleziono szkielet , który zidentyfikowano jako należący do Martina Bormanna . Było
to 12 metrów od miejsca , które wskazywał Axmann i które przeszukiwano w 1965 r.
Nie ma już wątpliwości ,że Bormann nie przeżył .




Los był również nieubłagalny wobec innych zbrodniarzy .

Himmler – fanatyczny zwolennik nazizmu ,umożliwił Hitlerowi przejęcie pełni władzy
i zorganizował gigantyczny aparat terroru .
- 1929 r. zaufany towarzysz Hitlera
- 1933 r. szef policji w Monachium , założył Dachau pierwszy obóz koncentracyjny .
- 1942 r. objął urząd ministra spraw wewnętrznych .
- Realizował program „ przestrzeni życiowej ‘’ dla narodu niemieckiego .
- 7 października 1939 r. został mianowany komisarzem Rzeszy do spraw umocnienia niemieckiej narodowości . Otrzymał polecenie przystąpienia do ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej . Oznaczało to śmierć dla milionów Żydów
w okupowanych państwach Europy .
- W marcu 1941 r. stwierdził ,że zbliżająca się wojna ze Związkiem Radzieckim ma na celu zmniejszenie populacji słowiańskiej o 30 milionów .
- W czerwcu 1941 r. zlecił komendantowi obozu w Auschwitz- Birkenau , Rudolfowi Hossowi, prowadzenie eksperymentów z nowymi metodami masowego uśmiercania więźniów .

Po raz ostatni Himmler stał przy boku Hitlera 20 kwietnia 1945 r. gdy przybył złożyć mu życzenia urodzinowe . Wkrótce Hitler dowiedział się o tajnych rokowaniach prowadzonych przez Himmlera z aliantami zachodnimi w sprawie zawarcia separatystycznego pokoju , które prowadził między innymi za pośrednictwem przedstawiciela Szwedzkiego Czerwonego Krzyża .
6 maja 1945 r. nowy kanclerz Rzeszy , odwołał Himmlera ze wszystkich urzędów .
Himmler ukrywał się do 21 maja prawdopodobnie we Flensburgu , gdzie, zaopatrzony w dokumenty funkcjonariusza tajnej żandarmerii polowej na nazwisko Heinrich Hintziger , zgolił wąsy i przykrył oko czarną opaską . Bardzo trudno było go rozpoznać . Największy zbrodniarz w cywilizacji umiał działać bardzo sprytnie i miał wszelkie szansę umknięcia sprawiedliwości . Ale los i natura skrupulatnego niemieckiego policjanta zdecydował inaczej .
21 maja przechodził w tłumie uchodźców przez brytyjski punkt kontrolny w Meinstedt . W pewnym momencie , bez wyraźnej potrzeby , podszedł do wartownika i okazał dokumenty . Brytyjskiego żołnierza bardzo to zdziwiło . Nikt dobrowolnie się nie legitymował . Co więcej : w tamtym czasie było normalne, że ludzie nie mieli żadnych dokumentów . Żołnierz na wszelki wypadek zatrzymał gorliwego Niemca .
22 maja wieczorem , w obozie Westertimke , nie wiadomo dlaczego Himmler poprosił o rozmowę z komendantem obozu , kapitanem Tomem Sylwestrem . Gdy stanął w jego gabinecie , zdjął opaskę , założył okulary i przyznał się że nazywa się Heinrich Himmler . Zrewidowano go . W kieszeni kurtki znaleziono fiolkę z trucizną . Następnego dnia przewieziono go do Luneburga .Wieczorem, kiedy próbowano zbadać, czy nie ukrył w ustach fiolki z cyjankiem , Himmler na oczach Anglików przegryzł szklaną ampułkę .
Zwłoki zakopano w wielkiej tajemnicy , gdzieś w lesie w pobliżu Luneburga . Tylko pięciu ludzi znało to miejsce . –Jeden z największych zbrodniarzy , jakich zna cywilizacja , organizator śmierci milionów ludzi – umknął ziemskiej sprawiedliwości ...


Hermann Goring –to trzeci z najbliższych współpracowników Hitlera , wymknął się
z bunkra 20 kwietnia , jak tylko złożył Furerowi życzenia urodzinowe . Nie miał zamiaru ginąć ze swoim wodzem , przy boku którego stał wiernie od pierwszych dni nazistowskiej działalności aż do tej pory .
As myśliwski z I wojny światowej ( odniósł wówczas 22 zwycięstwa powietrzne .)
- W 1922 r . wstąpił do NSDAP .Kilka miesięcy później wziął udział w nieudanym puczu w Monachium , w czasie którego zraniła go policyjna kula , gdy maszerował koło Hitlera . Przed uwięzieniem uratowała go żona , Carin von Kantzow , wywożąc rannego do Austrii . Przebywał tam do momentu ogłoszenia amnestii w 1926 r.
W tym czasie , trapiony bardzo silnymi bólami , zaczął zażywać morfinę .
- Od 1928 był posłem do Reichstagu .
- W 1933 r Hitler obdarzył go stanowiskiem premiera Prus oraz ministra lotnictwa .
- Mianowany w 1935 r. naczelnym dowódcą Luftwaffe , stworzył potężne siły powietrzne .
- W 1936 r. objął stanowisko pełnomocnika ds. planu czteroletniego .
- W 1937 r. kierownictwo państwowego Syndykatu Przemysłowego
Szczytowy okres kariery i wpływów Goringa przypada na rok 1940 , gdy samoloty Luftwaffe przyczyniły się do zwycięstw armii hitlerowskiej w Europie .Po zajęciu Francji Goring otrzymał specjalnie dla niego utworzony stopień marszałka Rzeszy .
Później zaczęły się niepowodzenia , za które odpowiedzialność ponosił bezpośrednio Goring , ale Hitler wybaczał swojemu najwierniejszemu druhowi niekompetencję . Luftwaffe nie zdobyła Anglii , jak obiecywał to Goring , na froncie wschodnim nie miała odpowiednich samolotów , aby zniszczyć rosyjski przemysł i zaopatrywać okrążone oddziały , nie potrafiła obronić miast Rzeszy przed alianckimi nalotami .
Goring kochał przepych i piękne przedmioty. Specjalnie utworzony przez niego zespół ekspertów poszukiwał w okupowanych państwach najcenniejszych dzieł sztuki , które gromadzono w jego bunkrze w Obersalzbergu oraz w innych , nie odnalezionych do dziś miejscach .
20 kwietnia 1945 r . Goring po raz ostatni widział się a Hitlerem w berlińskim bunkrze , a trzy dni póżniej wysłał do niego telegram :
„ Mein Fuhrer , czy zgadza się pan , że w związku z pańską decyzją wytrwania w twierdzy Berlin , przejmę , na podstawie ustawy z dnia 29 czerwca 1941 r. kierowanie sprawami Rzeszy wraz z wszelkimi pełnomocnictwami w sprawach wewnętrznych i zagranicznych ? Jeśli nie otrzymam odpowiedzi do godziny 22.00 , będę uważał , że został pan pozbawiony swobody działania i uznam warunki ustawy za spełnione .’’Hitler uznał to za zdradę i kazał aresztować niewiernego druha . Esesmani wykonali ten rozkaz i osadzili Goringa w areszcie w austriackim mieście Mauterndorf , ale uwolnił go oddział wojsk lotniczych .
9 maja Goring oddał się w ręce żołnierzy amerykańskich . Wysłał do Amerykanów swojego parlamentariusza , aby ten uzgodnił miejsce spotkania , na które pojechał sam generał brygady Stack . Na wąskiej szosie zatrzymał się , widząc opancerzonego mercedesa Goringa . Obaj wyszli sobie naprzeciw , przedstawili się i podali sobie ręce , czego potem generał Stack bardzo żałował , gdyż prasa , a za nią przełożeni , nie darowali mu tego .
Goringa przewieziono do sztabu dywizji,a następnie umieszczono w prywatnym domu .
Tam marszałek wykąpany , ogolony, w swoim ulubionym jasnopopielatym mundurze , odbył konferencję prasową .
Stenograf z tej konferencji zatrzymała cenzura na rozkaz generała Dwighta
Eisenhowera: ujawniono go dopiero w maju 1954 r. Do prasy przedostało się tylko jedno pytanie :
- Czy wie pan, że znajduje się pan na liście zbrodniarzy wojennych ?
I odpowiedz .
- Nie . Jestem tym bardzo zaskoczony, gdyż nie wiem dlaczego .
Goring był jednym z najwyższych niemieckich dygnitarzy , który stanął przed międzynarodowym sądem .
Alianci wybrali Norymbergę , jako miejsce osądzenia dostojników Trzeciej Rzeszy odpowiedzialnych za wywołanie II wojny światowej i śmierć dziesiątków milionów ludzi .
Bomby amerykańskich bombowców zamieniły to miasto w morze ruin , ale dziwnym trafem ocalał Pałac Sprawiedliwości . Co najważniejsze dla aliantów , tuż za budynkami sądu znajdowało się więzienie , z którego prowadziło tajne podziemne przejście do sali rozpraw .
Miało to ogromne znaczenie , gdyż alianci mieli wszelkie podstawy , aby obawiać się, że któryś z działających oddziałów niemieckich , dysponujących ciężką bronią , może podjąć próbę uwolnienia dostojników hitlerowskich .
5 listopada na salę norymberskiego trybunału wprowadzono oskarżonych .
Gdy wchodzili na salę , można było odnieść wrażenie , że żaden z nich nie pojmował ciężaru zarzutów , które 20 listopada przedstawił im sąd .
O godzinie 10.03 do sali weszli sędziowie i ich zastępcy . W czarnych togach szli Brytyjczycy, Amerykanie i Francuzi. Rosjanie nie przywdziali tóg . Byli w mundurach .
Pierwszy dzień minął na odczytywaniu aktu oskarżenia .

Punkt pierwszy : wspólny plan , czyli spisek.
Wszyscy oskarżeni brali udział jako kierownicy, organizatorzy, podżegacze lub pomocnicy, w układaniu wspólnego planu, prowadzącego do popełnienia zbrodni przeciwko pokojowi , zbrodni wojennych oraz zbrodni przeciwko ludzkości .
Gdy Hitler został kanclerzem , zawieszone zostały postanowienia konstytucji dotyczącej wolności obywatelskich , a uchwalone w 1935 r. ustawy norymberskie postawiły wszystkich Żydów poza prawem .
Hitlerowcy umacniali władzę , uniformizując życie w kraju , wdrażając wojskowe wychowanie młodzieży , zakładając obozy koncentracyjne .

Punkt drugi: zbrodnie przeciwko pokojowi .
Większość oskarżonych współdziałała w przestawieniu gospodarki niemieckiej na potrzeby uzbrojenia machiny wojennej , której celem było podbicie Europy .
Do marca 1935 r. program zbrojeniowy był realizowany potajemnie .
Oskarżeni złamali postanowienia traktatu wersalskiego . Wycofali się z organizacji międzynarodowych , ogłosili powszechny obowiązek służby wojskowej , zajęli zdemilitaryzowaną strefę Nadrenii . Dokonali aneksji Czech i Austrii , aż wreszcie podjęli wojnę agresywną przeciwko Polsce .
Łącznie naruszyli lub złamali co najmniej 36 międzynarodowych umów i gwarancji w 64 przypadkach.

Punkt trzeci : zbrodnie wojenne .
Ustęp A zawierał zarzuty mordowania , torturowania i znęcania się nad ludnością cywilną . Lista masowych morderstw popełnionych przez wojska niemieckie w okupowanych krajach była bardzo długa . Zbrodnie popełniano zarówno na osobach dorosłych , jak i na dzieciach .
Ustęp B podnosił oskarżenia o deportacje milionów ludzi z okupowanych terytoriów w celu niewolniczej pracy przymusowej na terenie Niemiec .
W czasie trwania wojny przewieziono do Rzeszy około 7 milionów ludzi i zmuszano ich do wykonywania niewolniczej pracy , w czasie której setki tysięcy zostały zamorzone głodem , zmarły z wycieńczenia lub zostały zamordowane .
Ustęp C zawiera zarzuty dotyczące postępowania wobec jeńców wojennych .
Wymieniał przykłady nieludzkiego traktowania żołnierzy , chronionych postanowieniami prawa międzynarodowego .
Ustęp D dotyczył brania i zabijania zakładników wśród ludności cywilnej , co niemieckie władze stosowały we wszystkich okupowanych krajach Europy .

Punkt czwarty : aktu oskarżenia dotyczył zbrodni przeciwko ludzkości .
Żaden z oskarżonych , po wysłuchaniu zarzutów , nie przyznał się do winy .
Hermann Goring nie miał zamiaru odpowiedzieć wprost na pytanie sądu . Zaczął :
- Zanim odpowiem na pytanie Wysokiego Sądu , czy przyznaję się do winy , czy nie...
Jeden z sędziów przywołał go do porządku . Goring oświadczył wówczas :
- W świetle tego aktu oskarżenia – niewinny !
Rudolf Hess, zastępca Hitlera , powiedział krótko :
- Nie !
Joachim von Ribbentrop, minister spraw zagranicznych :
- Niewinny !
Feldmarszałek Wilhelm Keitel , szef Naczelnego Dowództwa Wehrmachtu (OKW).
- Niewinny !
Franz von Papen , były kanclerz , a następnie wicekanclerz w rządzie Hitlera :
- W żadnym wypadku , niewinny !
I tak po kolei .
Zanim ci ludzie stanęli przed sądem, zwycięskie mocarstwa długo nie zastanawiały się .
Przedstawiciele rządów musieli rozwiązać kilka poważnych problemów , na przykład : jak można zarzucać członkom najwyższych władz niemieckich knucie spisku przeciwko pokojowi od 1933 r. gdy w tym okresie wiele rządów europejskich podejmowało ich jako prawowitych przedstawicieli państwa .
W Monachium , w 1938 r, Hitler i Mussolini debatowali nad losem europejskiego pokoju z premierami dwóch zachodnich mocarstw , Nevillem Chamberlainem
i Edouardem Daladierem .
W sierpniu 1939 r. w Moskwie przedstawiciel rządu radzieckiego Wiaczesław Mołotow podpisał układ z niemieckim ministrem spraw zagranicznych Ribbentropem . Ten pakt umożliwił Niemcom zaatakowanie Polski i rozpętanie II wojny światowej . Miesiąc później obydwaj ministrowie podpisali układ o przyjaźni i granicach , dzieląc Polskę między wojska niemieckie idące z zachodu i radzieckie- ze wschodu .
W końcu kwietnia 1945 r. gdy alianccy żołnierze poszukiwali na terenie Niemiec Joachima von Ribbentropa , jako oskarżonego o najcięższe przestępstwa wojenne , Wiaczesław Mołotow , jako przedstawiciel zwycięskiego mocarstwa , przyjechał do San Francisko na konferencje założycielską Organizacji Narodów Zjednoczonych . Dwa politycy ponoszący taką samą odpowiedzialność za rozpętanie wojny, za zniewolenie ludności wielu państw , znaleźli się na dwóch biegunach sprawiedliwości .

26 czerwca 1945 r, przedstawiciele czterech mocarstw spotkali się w Londynie, aby odpowiedzieć na wiele trudnych pytań , związanych z procesem zbrodniarzy nazistowskich .
Jak ma się zachować sąd, jeżeli niemieccy obrońcy zarzucą ,że inne państwa też prowadziły wojny agresywne ? Przecież 17 września 1939 r, wojska radzieckie , jako sojusznik wojsk niemieckich , uderzyły na Polskę .
W listopadzie 1939 r, wojska radzieckie dokonały agresji na Finlandię .
Pretekst, jaki podały władze radzieckie, jakoby artyleria fińska ostrzelała radzieckie pozycje w rejonie Leningradu , był równie groteskowy , jak polski atak na radiostację w Gliwicach , na który powoływali się Niemcy .
W czasie działań wojennych Wielka Brytania rozważała możliwość wysłania korpusu ekspedycyjnego do Finlandii, który walczyłby przeciw Armii Czerwonej .
Jak więc radziecki prokurator mógł oskarżyć Niemców o prowadzenie wojen agresywnych?
Jak oskarżać tylko Niemców o zbrodnie wojenne ?
A czym był Katyń ? Zachodni alianci wiedzieli o zbrodni popełnionej na polskich jeńcach wojennych i nikt na Zachodzie nie dał wiary tłumaczeniom , że mord ten był dziełem Niemców .
Czym była deportacja milionów ludzi z nadbałtyckich państw na Syberię, wywiezienie ponad miliona Polaków z ziem zagrabionych we wrześniu 1939 r.?
Czym były radzieckie obozy koncentracyjne na Syberii, gdzie ludzi zmuszano do niewolniczej pracy , mordowano i torturowano . W tych obozach zginęło więcej ludzi , niż w niemieckich obozach koncentracyjnych , chociaż Niemcy stworzyli lepiej zorganizowaną machinę eksterminacji .
Jak zarzucać Niemcom dokonywanie nalotów i atakowanie za pomocą rakiet, bezbronnych miast , skoro Anglicy i Amerykanie prowadzili zmasowane naloty , zabijając setki tysięcy bezbronnych ludzi w miastach niemieckich , pozbawionych znaczenia militarnego .
U schyłku wojny, w lutym 1944 r, bomby brytyjskie i amerykańskie zabiły około 135 tysięcy ludzi w Dreźnie .
Na każdą tonę bomb zrzuconych przez niemieckie samoloty na Wielką Brytanię, przypada 315 ton bomb zrzuconych przez aliantów na Niemcy .

Rozwiązanie, jakie wypracowano w Londynie , było samowolne : przed sądem będzie się rozpatrywać tylko takie czyny, które zostały popełnione przez oskarżonych . Uchwalony później statut przewidywał, że Trybunał nie będzie zajmował się innymi przypadkami .
Mijały tygodnie zeznań, przesłuchań świadków . Wyłaniały one obraz mechanizmu zbrodni największego w historii ludzkości . Nikt dotąd nie stworzył tak doskonałej machiny wojennej, która miała opanować świat i miliony obywateli podbitych państw zamienić w niewolników nowej rasy panów .

Joachim von Ribbentrop powiedział –To co zamierzaliśmy uczynić, to zabezpieczenie najbardziej elementarnych warunków naszej egzystencji, dokładnie tak samo jak zabezpiecza swoje interesy Anglia .

Zeznający jako świadek Walther Schellenberg:
- W obliczu oczekującej kampanii rosyjskiej należało wszelkimi dostępnymi środkami odciążyć zaplecze . Mając to na uwadze , należało wszelkimi środkami łamać każdy przejaw oporu, sprzeciwu .
Sędzia :- Czy wiecie o jakie środki chodziło ?
Schellenberg:- W walce z partyzantami i wobec ludności cywilnej wielokrotnie uciekano się do rozstrzeliwania .
Sędzia:- W tym także dzieci ?
Schellenberg:- Nie słyszałem o tym .

Alfred Rosenberg, minister ds. okupowanych obszarów wschodnich :
- Ponad trzy czwarte roku walczyłem o to, by przyjazdy robotników oparte były na zasadzie dobrowolności .

Hermann Goring , po objęciu władzy przez Hitlera , zorganizował tajną policje Gestapo .
- W sprawie obozów koncentracyjnych moja osobista odpowiedzialność kończy się w pierwszych miesiącach 1934 r.

Ernst Kaltenbrunner, szef Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy , któremu podlegało Gestapo i służba bezpieczeństwa .
- Wydałem polecenie, aby więźniowie odsyłani do obozu Mauthausen nie byli źle traktowani .
Do końca procesu oskarżeni podtrzymywali tę linię obrony .
- To właśnie ci tutaj, wraz z garstką innych, ściągnęli winę na Niemcy i znieprawili naród niemiecki – powiedział w mowie oskarżycielskiej na zakończenie procesu główny oskarżyciel brytyjski .
- Jednego możemy być pewni – powiedział Robert Jackson , główny oskarżyciel amerykański . – Przyszłe pokolenia nie będą musiały pytać z dezaprobatą : a czy naziści mieli możność powiedzenia czegoś na swoją obronę .
Jest faktem, że zeznania oskarżonych usunęły wszelkie wątpliwości co do ich winy .
Sami pomogli w podpisaniu własnego wyroku .
Przed wydaniem wyroku oskarżeni przemawiali przez wiele godzin , po raz ostatni usiłując zdjąć z siebie winę .

Hermann Goring – Jak najostrzej piętnuje te straszne masowe morderstwa , których zupełnie nie mogę pojąć . Ale jeszcze raz chciałbym w tym miejscu powiedzieć, że nikomu i nigdy nie wydałem rozkazu mordowania , jak również nie zarządzałem innych okrutnych czynów .

Rudolf Hess – w chwili wygłaszania ostatniego słowa był wyraźnie niepoczytalny i próbował przekonać sąd ,że wszystko, co zdarzyło się w czasie wojny, było wynikiem stosowania specjalnych preparatów farmakologicznych .

Joachim von Ribbentrop – Czyni się mnie odpowiedzialnym za kierowanie polityką zagraniczną , o której decydował kto inny .

Ernst Kaltenbrunner :- Zbrodnie, o których dowiedziałem się dopiero dziś, popełnił Himmler . W kwestii żydowskiej byłem zwodzony , jak wszyscy inni wyżsi urzędnicy .

1 października 1946 r. o godzinie sąd wszedł na salę , aby ogłosić wyroki oskarżonym .Trzech uznano za nie winnych zarzutów postawionych w akcie oskarżenia .
Pozostali mieli po południu dowiedzieć się o wysokości wymiaru kary .

O 14.50 na sali sądowej nie było kamer . Takie było zarządzenie sądu, który uznał , że świat nie powinien oglądać twarzy oskarżonych w chwili, gdy dowiadywali się o czekającej ich śmierci lub długoletnim więzieniu .
Na 19 skazanych , 12 wymierzono karę śmierci .
Pozostali otrzymali wyroki wieloletniego pozbawienia wolności .
Ich reakcje na wyrok międzynarodowego trybunału znamy dzięki relacji psychologa więziennego , który odwiedził skazanych w pierwszych minutach po ogłoszeniu wyroku .
Skazany na śmierć Goring po powrocie do celi usiłował czytać książkę .
Oczy miał wilgotne, ciężko oddychał i widać było, że walczył z załamaniem nerwowym .
Ribbentrop robił przygnębiające wrażenie. Od razu zaczął krążyć po celi, powtarzając bez przerwy – Śmierć, śmierć ...
Keitel wołał – Śmierć przez powieszenie! Myślałem, że zostanie mi to oszczędzone .
Hans Frank, generalny gubernator Polski, mówił – Śmierć przez powieszenie. Zasłużyłem na nią i spodziewałem się tego .
Alfred Jodl chodził po celi sztywny i wyprostowany. Mówił :- Śmierć przez powieszenie. Wyrok śmierci w porządku, tego się spodziewałem. Ktoś musi przecież ponieść odpowiedzialność, ale przez powieszenie .

Termin wykonania wyroku utrzymywany był w ścisłej tajemnicy , ale większość skazanych przewidywała, że nastąpi to 14 października .
Od pewnego czasu do cel więziennych zaczęły przenikać odgłosy piłowania i zbijania belek .Nikt nie miał wątpliwości . Stolarze wznosili szubienicę .
Pierwszy na szubienice miał pójść Hermann Goring . Jednak umknął sprawiedliwości popełniając samobójstwo w celi . Zażył truciznę, której pochodzenia nie udało się ustalić .
Jego miejsce w kolejce zajął Joachim von Ribbentrop . Wyrok wykonano 16 października o pierwszej w nocy .
O godzinie 2.45 zawisł na szubienicy ostatni ze skazanych.
Po zakończeniu egzekucji przy szubienicy ułożono zwłoki powieszonych, a obok nich ciało Goringa. Później ich zwłoki spalono w krematorium w Monachium, a prochy wsypano do rzeki Izery .

W 1955 r, zwolniono z więzienia w Spandau admirała Ericha Raedera, byłego dowódcę Kriegsmarine . Admirał Karl Donitz , który dowodził niemiecką marynarką wojenną po Raederze , opuścił Spandau w 1956 r, Rok później wyszedł na wolność ułaskawiony Walter Funk, były minister gospodarki Rzeszy i pełnomocnik do spraw gospodarki wojennej.
W 1966 r, bramy więzienia w Spandau po raz ostatni otworzyły się przed osadzonymi tam przestępcami wojennymi .Albert Speer, minister uzbrojenia zakończył odbywanie orzeczonej przez Trybunał w Norymberdze kary .



Za kratami pozostał ostatni z oskarżonych i skazanych w Norymberdze – zastępca Hitlera, Rudolf Hess. Popełnił samobójstwo w 1987 r, zabierając do grobu jedną z największych tajemnic II wojny światowej: zagadkę swego lotu do Wielkiej Brytanii .
Po jego śmierci budynki więzienia w Spandau zostały zniszczone .
Wielkie zadanie Trybunału Norymberskiego wypełniło się ....

































FORMY WALKI NARODU POLSKIEGO Z OKUPANTEM FASZYSTOWSKIM.