Analiza i interpretacja "Niepewności" Adama Mickiewicza

"Niepewność" to utwór liryczny, zwany piosenką. Jest on podzielony na 6 strof, po 6 wersów każda. Występują tu rymy parzyste, dzięki czumu mamy do czynienia z rytmicznością, jak i również dzięki sylabiczności utworu (każdy wers ma po 11 sylab). Każda strofa kończy się tymi samymi słowami, czyli refrenem, charakterystycznym dla tego gatunku.
Osoba mówiącą w wierszu jest mężczyzna ("składał", "władał"), który ujawnia się i wypowiada w swoim imieniu. Jest on w trudnej sytuacji, gdyż nie wie co konkretnie czuje. Zadaje sobie wyraźne pytanie: "przyjaźń czy kochanie?". Podmiot liryczny zwraca się do kobiety, obiektu swoich niepewnych uczuć. Mówi on właśnie o tych emocjach, do których odwołanie widać już w tytule. Mężczyzna nie wie czy kocha adresatkę utworu, czy po prostu darzy ja przyjaźnią. Nie widzi u siebie objawów zakochania, dlatego ma wątpliwości. Opisuje swoje odczucia, wskazujące na miłość, lecz za każdym razem zaprzecza. Dowiadujemy się, iż podmiot liryczny tęskni za obiektem swoich uczuć, cierpi i mimowolnie odczuwa przyciąganie do tej osoby. Czuję sie szczęśliwy w jej obecności i jest w stanie zrobić dla niej wszystko. Mamy tutaj przedstawiony obraz miłości romantycznej.
Utwór ten to przykład liryki osobistej. W swoim monologu podmiot liryczny wyraża uczucia do wybranki. Robi to bezpośrednio, używając wielu środków stylistycznych, takich jak pytania retoryczne, antytezy i epitety.