Pojęcie nieprzystosowania społecznego.

Zjawisko nieprzystosowania społecznego jest przedmiotem badań różnych dyscyplin naukowych, zajmujących się zachowaniem człowieka i jego społecznym funkcjonowaniem.
Pojecie nieprzystosowania społecznego jest wieloznaczne, różnie definiowane w poszczególnych dyscyplinach, odmiennie używane przez reprezentantów tych samych nauk. Pojęcie to używane jest także w praktyce, publicystyce i w życiu codziennym na określenie różnorodnych zachowań nieakceptowanych społecznie.
Rozważaniom terminologicznym poświęcono w literaturze wiele miejsca, wskazując na różnice w ujmowaniu tego zjawiska przez takie dyscypliny naukowe, jak: psychologia, psychiatria, pedagogika, socjologia, kryminologia.
Pojecie nieprzystosowania społecznego jest trudne do zdefiniowania, obejmuje bowiem różne zachowania o skomplikowanym pod¬łożu biopsychospołecznym. Na ogół nieprzystosowanie społeczne objawia się poprzez jego przejawy, gdyż trudniej jest określić jedno¬znacznie jego mechanizmy i determinanty . Nawet jednak uwzględniając tylko polskie prace zauważamy, że różne jest rozumie¬nie tego terminu. Stosuje się również inne terminy, mówi się np. o dzieciach sprawiających trudności wychowawcze, wykazujących zaburzenia w zachowaniu, moralnie zagrożonych, wykolejonych spo¬łecznie, zdemoralizowanych itp.
Niektórzy autorzy stosują te terminy zamiennie, inni natomiast obej¬mują nimi odrębne grupy dzieci. Jednym z istotnych problemów jest sprawa zakresu definicji, tj. ustalenie, jakie kategorie dzieci będą ob¬jęte określeniem: społecznie nieprzystosowane. Z tego punktu wi¬dze¬nia odróżniamy definicje sformułowane bardzo szeroko, obejmu¬jące różne grupy dzieci oraz definicje o węższym zakresie, zajmujące się ściślej określoną kategorią młodzieży. Charakterystyczne wydaje się, że definicje mające bardzo szeroki zakres, obejmujące dużą grupę dzieci były tworzone głównie dla potrzeb praktyki. Chodziło bowiem o wyodrębnienie dzieci, które z różnych powodów nie mogły normal-nie funkcjonować w społeczeństwie.