Bolesław Chrobry był synem Mieszka I, księcia Polski i Dobrawy, czeskiej księżniczki. Pochodził z dynastii Piastów. Urodził się w 967 r. Koronowany został w 1025 r. jako pierwszy król Polski. Od tego czasu mądrze rządził swoim krajem, wzbudzając podziw i uwielbienie poddanych.
Król był silnym, dobrze zbudowanym mężczyzną. Miał pogodną twarz i duże, okolone gęstymi brwiami oczy. Miał gęstą brodę oraz wąsy, a jego włosy układały się w loki. Ramiona okrywały mu barwne, bogato zdobione szaty, a głowę spoczywała złota korona. Bolesław był bardzo religijny. Odnosił się z wielkim szacunkiem do kapłanów nie pozwalając sobie usiąść, gdy oni stali, czy też nie nazywając ich inaczej niż „panami”. Udowadniał to, budując i sowicie ofiarowując miejsca modlitwy. Chciał też, aby inni ludzie poznali jego Boga, wysyłał więc księży do ludów pogańskich, szerzył chrześcijaństwo.
Państwem władał rozważnie. Król bardzo kochał, darzył szacunkiem oraz obdarowywał swoich uboższych poddanych, a także chętnie wysłuchał biedaków skarżących się na swój okrutny los i w miarę możliwości pomagał pokrzywdzonym. Przykładem może być biedny kleryk z "Kroniki" Galla Anonima. Jego szczodrość była nie tylko ukazywana poddanym, ale także władcom zza granicy Polski. Potwierdzają to podarunki i suto zastawiony stół dla Ottona III.
Wspaniały władca umiera w roku swojej koronacji. W tym czasie rozpacza cały lud. Polacy opłakują króla codziennie, nawet do końca życia. Dzięki jego mądrym rządom czas jego panowania uznaje się za złoty wiek.
Moim zdaniem był to wielki władca, który swoimi rządami w dużej mierze przyczynił się do rozwoju kraju.
Bolesław Chrobry był jednym z najwybitniejszych naszych władców, a Gall Anonim przedstawia go jako wzór do naśladowania.