Taniec śmieci w średniowieczu.

Dzieła plastyczne w średniowieczu przedstawiające taniec śmierci posiadają cechy groteski. „Taniec śmierci” Bernta Notke przedstawia upiorną śmierć pomiędzy królem w złotej koronie i płaszczu, rycerzem w błyszczącej zbroi, tłustym mnichem oraz żebrakiem w brudnych i podartych ubraniach. Obraz jest symbolem tego, że tylko śmierć zrównuje wszystkich. Groteska ukazana jest w przeciwieństwach takich, jak biedota wychudzonego żebraka a bogactwo króla czy śmiech śmierci i panika oraz lęk człowieka.
Hans Holbein jest autorem drzeworytu z cyklu „Taniec śmierci”. Na pierwszym obrazie(„Opat”) widać śmierć przedstawioną w postaci szkieletu z koroną na głowie. Ciągnie ona opata zakonu za habit, który w ręku trzyma różaniec oraz laskę. Drugi obraz ukazuje śmierć, która przyprowadziła staruszkę do lekarza, mimo że wie że nie zdoła jej uratować. Trzecia rycina to postać astronoma, który zajęty swoją pracą nie dostrzega nawet śmierci. Czwarta część z cyklu „Taniec śmierci” to obraz kostuchy, która w tanecznym rytmie wprowadza staruszka do grobu. Ostatnia część to śmierć wyrywająca dziecko z domowego zacisza na oczach zrozpaczonej matki.
Oba dzieła mają charakter groteski. Cechują się absurdalną fantastyką, mieszają komizm z tragizmem oraz wyolbrzymiają zjawiska. Przedstawiają karykaturalne życie ludzi w różnym wieku, różniących się zawodem i statusem. Dla oddania treści i wyrażenia emocji Hans Holbein użył kreski, a Bernt Notke ciepłych barw w odcieniach brązu i pomarańczu.